Χιόνι στην Αθήνα: Το επόμενο κύμα να το πούμε «Υστερία»

Ένα τεράστιο εκχιονιστικό θα σάρωνε τώρα την Αττική Οδό. Την ίδια ώρα, ένα γκρέιντερ θα κατέβαινε τη Βασιλίσσης Σοφίας και θα έστριβε στη Σόλωνος, ένα άλλο θα έπαιρνε τη Φιλελλήνων, ενώ ομάδες εθελοντών με ειδικές σημάνσεις στα φωσφοριζέ μπουφάν τους, ειδικά εκπαιδευμένων στις χιονοθύελλες, θα καθάριζαν τις εισόδους των πολυκατοικιών στην οδό Φυλής.

Γκρέιντερ και εθελοντές θα έκαναν την ίδια δουλειά σε όλους τους δήμους της Αττικής: αυτή θα ήταν η εικόνα που θα έπρεπε να βλέπει κανείς για να μην προκληθεί «χάος» και «κομφούζιο» στους δρόμους. Αλλά τι κράτος θα ήταν αυτό που θα διέθετε έναν τέτοιο εξοπλισμό για μια μέρα χιόνι τον χρόνο;

Θα ήταν το ίδιο κράτος με κάποιον που αγοράζει όχι μόνο πέδιλα του σκι αλλά τον πλήρη εξοπλισμό για ένα διήμερο τον χρόνο στην Αράχωβα. Δεν θα ήταν απλώς πλούσιο, θα ήταν νεοπλουτίστικο. Θα ήταν ένα κράτος που δεν θα του αρκούσε απλώς η περιττή πολυτέλεια. Αλλά ένα συμπλεγματικό κράτος που θα είχε ανάγκη να τονώσει το εθνικό φρόνημα με αλόγιστες επιδείξεις πλούτου. 

Τέτοια κράτη όμως δεν βρίσκει κανείς ούτε εκεί που καταναλώνονται τα πετροδόλαρα μέχρι τελικής εξαντλήσεως των κοιτασμάτων. Η επιδειξιομανία στις χώρες του Κόλπου, από την οποία δεν χορταίνουν οι σεΐχηδες και οι εμίρηδες, περιορίζεται στους ουρανοξύστες. Κανένα κράτος, ακόμη και το πιο νεόπλουτο των νεόπλουτων, δεν δημιουργεί υποδομές για φυσικές κακουχίες με τις οποίες δεν έρχεται αντιμέτωπο ή έρχεται σπάνια. Ο νεοπλουτισμός έχει και αυτός τα όριά του.

Και «η χώρα που κόπηκε στα δυο»; Οι «εγκλωβισμένοι οδηγοί», το «ανεύθυνο κράτος», το «μπαλάκι των ευθυνών»; Θα ήταν απλώς εντυπωσιοθηρία. Είναι όμως κάτι περισσότερο από αυτό. Είναι μια ομφαλοσκοπική αντίληψη που περιστρέφεται γύρω από το κέντρο της χώρας και κυριαρχεί στα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης. Ότι συμβαίνει πέριξ των Αθηνών μεγεθύνεται υπέρμετρα, εκατοντάδες μέρη μπορούν να κλείσουν στην Ελλάδα από το χιόνι, αλλά η Μαλακάσα δεν επιτρέπεται να κλείσει ούτε για μισή μέρα. Πολλοί μπορούν να εγκλωβιστούν σε όλη τη χώρα, αλλά οι Αθηναίοι θα πρέπει να έχουν πάντα στη διάθεσή τους λεωφορεία και τρόλεϊ. Και οι οδηγοί θα πρέπει να μπορούν να ταξιδεύουν στις εθνικές οδούς χωρίς αλυσίδες - δεν θα φταίνε ποτέ εκείνοι που δεν προνοούν, όπως συνέβη πριν από δυο χρόνια, θα φταίει πάντα αυτό το μίζερο κράτος που δεν αξιώθηκε να πάρει ούτε ένα εκχιονιστικό. 

Α, ναι, δεν αντέχεται το «κυκλοφοριακό κομφούζιο» στη Βασιλίσσης Σοφίας. Αυτή εδώ δεν είναι μια πόλη που υποφέρει κάθε μέρα από τους στενούς δρόμους, τα λειψά μέσα μεταφοράς, τις καθημερινές διαδηλώσεις. Από το χιόνι υποφέρει. Κι αυτή δεν είναι μια χώρα με σημαντικές ελλείψεις στις υποδομές - από το σύστημα Υγείας έως το σιδηροδρομικό δίκτυο. Τα γκρέιντερ της λείπουν.

Της περισσεύει όμως η υστερία. Ας είναι. Τουλάχιστον έχει βρει όνομα για το επόμενο χιόνι που θα «παραλύσει» την πρωτεύουσα.