Το post της ημέρας: Δημήτρης Οικονομάκης

«Νάταν γυμνασιόπαιδα να πω …εντάξει.
Νάταν τίποτε μποζουκόβιοι που τάχαν πιεί, να πω …εντάξει.
Νάταν ο Κασιδιάρης που τσακωνόταν με τους αδερφούς Παλαιόκωστα στο διπλανό κελί …

Αλλά όχι.
Είναι κάτι εξηντάρηδες κι εβδομηντάρηδες με πολιτικό αλτσχάϊμερ.
Κι ανάμεσα τους άνθρωποι που δηλώνουν καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι και ποιητές…τρομάρα τους.
Και φτιάχνουν χάσταγκ με μπινελίκια γιά τον Μητσοτάκη.
Και χαίρονται και αλληλοσυγχαίρονται…
Ο Μητσοτάκης να δείτε πως χαίρεται.
Γιατί μπορεί να @@@ιέται που και που αλλά ανόητος δεν είναι.
Και γνωρίζει ότι όσο ο πολιτικός λόγος που εκπορεύεται από την Αριστερά αγκαλιάζει το λούμπεν, τόσο απομακρύνεται από τον λεγόμενο “κεντρώο” ή κομματικά αδέσμευτο χώρο.
Που φαίνεται ότι ορίζει τον νικητή.

Πέραν από το χυδαίον του πράγματος, η πολιτική μυωπία φαίνεται και από την δήλωση παραίτησης του διευθυντή της Αυγής.
“Πίστευα ότι θα βρίσκαμε στήριξη στα 60.000 μέλη του κόμματος”.
Ούτε που του πέρασε από το μυαλό να βρεί στήριξη εκτός κόμματος.
Σε ανθρώπους που μπορεί να μην συμφωνούν αλλά θα διάβαζαν με ενδιαφέρον μια σοβαρή δημοσιογραφία.
Όπως κάνουμε όλοι με τις εφημερίδες στοιχειώδους κύρους.

Αλλά τέτοια ποιηματάκια βρίσκουμε και στο Μακελειό και θα το προτιμήσουμε.
Γιατί δεν θα μας θυμίζει τους αγώνες που δώσαμε.
Με τόσα λάθη κι απογοητεύσεις.
Αλλά και τόση αξιοπρέπεια.

Αχ ρε συντρόφια.
Έτσι να πορεύεστε χασκογελώντας μεταξυ σας.
Και μη δώσετε σημασία σ' αυτό το δάκρυ που κυλά που και που στο μάγουλο μας.
Οι αναμνήσεις βλέπετε...

Και να!
Με το μπορντώ κοστούμι του.
Ο  Καμμένος, ο σύντροφος σας ο πραγματικός, σας γνέφει δικαιωμένος».