Πολιτικη & Οικονομια

Ποιοι και γιατί εκνευρίστηκαν με την ανάρτηση του Μόσιαλου;

Η χιουμοριστική περιγραφή της αλήθειας εκνεύρισε τους κάπως πιο θρησκόληπτους συμπολίτες αλλά και κάποιους που εκμεταλλεύονται (και ζουν από) τη θρησκοληψία

Μάνος Βουλαρίνος
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Σχόλιο για την ανάρτηση του Ηλία Μόσιαλου για τον κορωνοϊό και τη χρήση μάσκας με πρωταγωνιστές την Παναγία και τον Ιωσήφ και όσους θίχτηκαν.

Επειδή όπως συχνά συμβαίνει με τα «γεγονότα» που λαμβάνουν χώρα στα Μέσα Κοινωνικής Επίδειξης Αδυναμίας Κατανόησης Κειμένου (ή κατανόησης γενικώς) πολλοί μιλούν και γράφουν γνωρίζοντάς τα στο περίπου, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με την ανάρτηση του Ηλία του Μόσιαλου ώστε να τη δουν και όσοι δεν την έχουν ακόμα δει.

Όπως βλέπετε, αν ζείτε 42 χρόνια μετά την πρεμιέρα του Life of Brian και δεν είστε (ή δεν θέλετε να γίνετε) η Ελένη η Λουκά, η ανάρτηση δεν έχει τίποτα το τρομερό. Απλώς παρουσιάζει με χιουμοριστικό τρόπο μια δυσάρεστη αλήθεια που έχει να κάνει με αρκετούς συμπολίτες αλλά και αρκετούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο: κάποιοι είναι έτοιμοι να πιστέψουν την πιο ακραία και απίθανη διήγηση ως αδιαμφισβήτητη, αλλά είναι δύσπιστοι στα αδιαμφισβήτητα συμπεράσματα της επιστημονικής κοινότητας. Μια δυσάρεστη αλήθεια που για έναν επιστήμονα ο οποίος προσπαθεί να ενημερώσει για την πραγματικότητα και όχι να εξάψει τη φαντασία, είναι προφανώς ακόμα πιο οδυνηρή.

Η χιουμοριστική περιγραφή της αλήθειας αυτής εκνεύρισε πολύ τους κάπως πιο θρησκόληπτους συμπολίτες που δεν ανέχονται μύγα στο κρίνο τους, αλλά και κάποιους που εκμεταλλεύονται (και ζουν από) τη θρησκοληψία. Το αρκετά ενδιαφέρον είναι πως η ιστορία με τον κρίνο είναι ένας μύθος άσχετος με τα ιερά βιβλία της θρησκείας τους, στα οποία δεν αναφέρεται πουθενά. Αναγνωρίζω όμως ότι θα ήταν κρίμα μια τέτοια λεπτομέρεια να γίνει η αιτία να χαθεί μια καλή ευκαιρία για το πάντα ευχάριστο κυνήγι μαγισσών.

Ας δούμε όμως γιατί θίχτηκαν ή «θίχτηκαν» όλοι αυτοί οι συμπολίτες και γιατί ξεκίνησαν το κυνήγι.

Την αρχή έκανε το Διοικητικό Συμβούλιο της Εκκλησίας ΑΕ, που είναι περισσότερο γνωστό ως «Ιερά Σύνοδος», το οποίο εξέδωσε μια οργίλη ανακοίνωση στην οποία γίνεται λόγος για «προσβλητική ανάρτηση» η οποία «χλευάζει τη θρησκευτική πίστη» και στο τέλος μπαίνει και λίγο «ρατσισμός» που είναι της μόδας, αν και είναι κάπως δύσκολο να φανταστούμε ότι οι θρησκόληπτοι αρνητές του κορωνοϊού (σε βάρος των οποίων είναι το αστείο) είναι φυλή με την συνηθισμένη έννοια του όρου.

Για αρχή έχουμε το ΔΣ της Εκκλησίας ΑΕ το οποίο βρήκε ευκαιρία να συσπειρώσει την πελατεία της, μέρος της οποίας έχει κάπως στεναχωρηθεί που η Ιερά Σύνοδος στο θέμα του κορωνοϊού δεν στέκεται και επισήμως απέναντι στην επιστήμη και την πρόοδο, όπως συνηθίζει. Η ανάρτηση είναι μια ευκαιρία για την ΙΣ να δείξει ότι έχει ακόμα επαφή με τη σκοταδιστική πλευρά του ποιμνίου και το ότι ο Μόσιαλος ζει στο εξωτερικό χωρίς να είναι ταυτισμένος με κάποιο κόμμα κάνουν την προσπάθεια αυτή πολύ πιο εύκολη.

Και επειδή μιλάμε για στρατηγική μάρκετινγκ, είναι πανταχού παρούσα η υποκρισία που για άλλη μια φορά επιδεικνύουν οι λιμουζινάτοι κήρυκες της ταπεινότητας και της ολιγάρκειας. Αυτή τη φορά με μπόλικο θράσος. Γιατί η Ιερά Σύνοδος, που σπεύδει να επιτεθεί σε έναν επιστήμονα επειδή έκανε ένα αστείο που δεν της άρεσε, είναι η ηγεσία ενός οργανισμού που είναι υπεύθυνος για τον θάνατο από κορωνοϊό πολλών συμπολιτών. Είναι η ηγεσία ενός οργανισμού του οποίου μέλη είναι πολλοί από τους ρασοφόρους που συμβουλεύουν αφελείς θρησκόληπτους να μην εμβολιαστούν στέλνοντας τους στις ΜΕΘ ή στον άλλο κόσμο. Είναι η ηγεσία ενός οργανισμού που στις τάξεις της δέχεται και διατηρεί κήρυκες του αντιεμβολιασμού και της άρνησης ύπαρξης του κορωνοϊού. Ίσως τα μέλη του ΔΣ να σκέφτονται ότι φωνάζοντας εναντίον του Μόσιαλου μπορεί να ξεχαστούν οι δικές τους ευθύνες κι αυτό είναι ανθρώπινο και κατανοητό. Όπως ανθρώπινο και κατανοητό είναι το ότι η Ιερά Σύνοδος ουδέποτε εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση εναντίον κάποιου που όχι μόνο ξεφτίλισε τη θρησκεία τους αλλά τη χρησιμοποιούσε και για να πλουτίσει πουλώντας τις «γνήσιες επίστολές του Ιησού». Άλλωστε μεταξύ εμπόρων πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη για το καλό του εμπορίου. 

Οι επόμενοι που αντέδρασαν είναι κάποιοι υπουργοί και βουλευτές, των οποίων η αιτία της «ενόχλησης» έχει νομίζω το μικρότερο ενδιαφέρον. Η αγωνία του πολιτικού να διατηρήσει ή να διευρύνει την εκλογική του πελατεία είναι τόσο παλιά και τόσο εύκολα αναγνωρίσιμη που δε νομίζω πως υπάρχει κανείς που να μην την βλέπει στις αναρτήσεις των πολιτικών που «καταδίκασαν» την ανάρτηση του Μόσιαλου.

Εκείνοι που νομίζω πως έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι οι θρήσκοι συμπολίτες που στ’ αλήθεια ενοχλήθηκαν και θύμωσαν και ξύπνησε μέσα τους η Ελένη η Λουκά. Η περίπτωσή τους μου φαίνεται η πιο ενδιαφέρουσα γιατί έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους οι οποίοι, ενώ διαλαλούν τη δύναμη της πίστης τους σε κάθε ευκαιρία, με τη συμπεριφορά τους προδίδουν την αδυναμία της.

Ο άνθρωπος που στ’ αλήθεια πιστεύει σ’ έναν παντοδύναμο Θεό, σε έναν Θεό που είναι παντού, φροντίζει για τα πάντα και ο οποίος στην άλλη ζωή θα ανταμείψει τον καθένα ανάλογα με το πώς έζησε σε αυτή, χέστηκε και για την ανάρτηση του Μόσιαλου και για κάθε άλλη «προσβλητική» ή «βλάσφημη» ανάρτηση/ταινία/τραγούδι κ.λπ. Ξέρει ότι ο παντοδύναμος Θεός του (όπως και το σχέδιο Του) δεν είναι ποτέ δυνατόν να απειληθεί από αδύναμους ανθρώπους οι οποίοι θα λάβουν αυτό που τους αξίζει στην επόμενη ζωή. Συνεπώς δεν έχει κανένα πρόβλημα με το πώς αντιμετωπίζουν οι αδύναμοι και ανίσχυροι άνθρωποι τον παντοδύναμο Θεό.

Αν όμως δεν είναι παντοδύναμος; Κι αν –ακόμα χειρότερα– δεν υπάρχει; 

Εδώ ξεκινούν τα προβλήματα. Τουλάχιστον για τους συμπολίτες που δεν είναι και τόσο σίγουροι για τον Θεό στον οποίο λένε ότι πιστεύουν. Γι’ αυτούς κάθε αστείο σε βάρος του Θεού ή της θρησκείας είναι μια υπενθύμιση της πιθανότητας η πίστη τους να μην αντιστοιχεί σε τίποτα. Σκεφτείτε λίγο ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν εναποθέσει τις υπαρξιακές τους ανησυχίες σε κάτι το οποίο μπορεί και να μην υπάρχει κι ενώ προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι είναι αληθινό και πανίσχυρο, έρχεται κάποιος με μια ανάρτηση (ή με μια ταινία ή με ένα βιβλίο ή με ένα κωμικό σκετσάκι ή με ένα τραγούδι) και τους υπενθυμίζει την πιθανότητα ο Θεός τους να μην υπάρχει ή να μην είναι και τόσο δυνατός. Φυσικά και εξοργίζονται. Και μπράβο τους. 

Υ.Γ.: Κατά τα άλλα, κανείς δεν οφείλει να σέβεται την πίστη, τις ιδέες, τις απόψεις σας. Αν αυτά που γράφει κάποιος σας ενοχλούν ή σας προσβάλλουν μην τον κάνετε παρέα, μην τον ακολουθείτε στα Μέσα Κοινωνικής Επίδειξης Αδυναμίας Κατανόησης Κειμένου, μπλοκάρετέ τον. Έτσι δεν θα έχει κανείς πρόβλημα. Εκτός αν το να έχετε πρόβλημα και να ενοχλείστε και να προσβάλλεστε σας χαρίζει κάποιου είδους ικανοποίηση. Σε αυτή την περίπτωση ίσως ένας ειδικός να σας βοηθήσει περισσότερο απ’ ό,τι οι καυγάδες στο facebook και το twitter.

Υ.Γ.2: Η σεξουαλικότητα, η φυλή, η αναπηρία, η οικογένεια μας (η πραγματική όχι η κατά φαντασίαν) δεν είναι ούτε πίστη, ούτε ιδέα, ούτε άποψη. Κανονικά αυτό είναι αυτονόητο, αλλά βλέποντας πόσοι συμπολίτες δεν μπορούν να το καταλάβουν το επισημαίνω μπας και τους βοηθήσω λίγο.

Υ.Γ.3: Αν πάτε σε μια κωμική παράσταση και δεν σας αρέσουν τα αστεία δεν σηκώνεστε να αποδοκιμάσετε (εκτός αν είστε η Σάσα Σταμάτη). Και δεν χρειάζεται από τη στιγμή που μπορείτε πάντα να σηκωθείτε να φύγετε. Αν ένας μουσικός του δρόμου παίζει μουσική που δεν σας αρέσει δεν του κάνετε παρατήρηση. Γενικά στην πραγματική ζωή δεν πετιέστε να διαφωνήσετε και να τσακωθείτε με όποιον τύχει να βρεθεί δίπλα σας και δεν τον γουστάρετε. Κάντε το ίδιο και στην ψηφιακή ζωή και όλα θα είναι καλύτερα.