Η επιτυχία του Μάριο Ντράγκι στο τιμόνι της ιταλικής κυβέρνησης έχει δημιουργήσει δίλημμα σχετικά με το αν πρέπει να μεταπηδήσει στην προεδρία.
Εν μέσω σκληρών περιοριστικών μέτρων στην Ιταλία πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που θέλουν τον πρωθυπουργό Μάριο Ντράγκι να καταλαμβάνει τη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας στο τέλος του Γενάρη του ‘22, αντικαθιστώντας τον Σέρτζιο Ματαρέλα.
Οι Ιταλοί που αρέσκονται σε αυτού τους είδους τα σενάρια, πιάστηκαν τον Νοέμβριο από μια δήλωση-αποκάλυψη του ιδιοκτήτη του καφέ που συχνάζει ο Ντράγκι και η γυναίκα του. «Η κυρία Σερενέλα Ντράγκι, μάλιστα, μού είπε ότι δεν είναι κάτι που την χαροποιεί, διότι με τα νέα αυτά καθήκοντα δεν θα έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο», ανέφερε ο Αντόνιο Προϊέτι, πυροδοτώντας τις φήμες ότι ο «σούπερ-Μάριο» θα μετακομίσει στο Κιρινάλιο.
To δίλημμα προκύπτει από το γεγονός ότι λήγει η θητεία του Ματαρέλα και το Ιταλικό κοινοβούλιο θα πρέπει τον τον Ιανουάριο να εκλέξει τον διάδοχο του. Πολύ πριν ξεσπάσει η πανδημία, ο Μάριο Ντράγκι εθεωρείτο το πλέον κατάλληλο πρόσωπο να τον διαδεχθεί. Παρόλα αυτά, η επιτυχημένη του θητεία στο πηδάλιο μιας «δύσκολης» χώρας όπως είναι η Ιταλία έχει φέρει δεύτερες σκέψεις.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το περιοδικό Economist ανακήρυξε την Ιταλία ως «χώρα της χρονιάς» γεγονός που δεν αφορά την κατάκτηση του Euro, ούτε από την πρώτη θέση που κατέλαβε στη Eurovision αλλά, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, την πολιτική της κυβέρνησης Ντράγκι.
Στους 10 μήνες της πρωθυπουργίας του, ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Ιταλίας καθοδήγησε τη χώρα εν μέσω πανδημίας, εφαρμόζοντας σκληρά μέτρα με κυρώσεις αποκλεισμού στους ανεμβολίαστους συμπατριώτες του. Θεωρείται ο πιο ικανός ίσως από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό να διαχειριστεί συνετά τα κεφάλαια ανάκαμψης που αναμένονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αφορούν τα ψηφιακά και ενεργειακά δίκτυα, την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης και εν γένει τη λειτουργία του κράτους. Παράλληλα, ο Ντράγκι είναι ο συνδετικός κρίκος που κρατά μαζί μια μάλλον ετερόκλητη κυβέρνηση συνασπισμού.
Από τη μια λοιπόν, υπάρχουν αναλυτές- εγχώριοι και ξένοι -που φοβούνται ότι η μεταπήδηση του Ντράγκι στο Κιρινάλιο θα προκαλέσει αναταραχή στην πολιτική σκηνή της χώρας, γεγονός που κατ' επέκταση μπορεί να εκμεταλλευτούν ακραίες δυνάμεις (βλ. Τζόρτζια Μελόνι ή και Ματέο Σαλβίνι) και από την άλλη υπάρχουν φωνές που λένε ότι ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ θα φέρει μακροχρόνια σταθερότητα με την παρουσία του στον προεδρικό θώκο. Την ίδια ώρα, λέγεται και γράφεται ευρέως ότι ο Σαλβίνι θέλει τον Ντράγκι στην προεδρία υπολογίζοντας ότι αν κερδίσει στις εκλογές, ο σημερινός πρωθυπουργός ως πρόεδρος θα «νομιμοποιήσει» τον ακραίο αρχηγό της Λέγκας στα μάτια των Ευρωπαίων.
Όσον αφορά τις προθέσεις των εμπλεκόμενων «προέδρων», ο Ντράγκι δεν έχει «ανοίξει τα χαρτιά του», ο πρόεδρος Ματαρέλα φέρεται να έχει ήδη κάνει γνωστό ότι θέλει να αποχωρήσει, ενώ υπάρχει και ένας τρίτος που επιθυμεί την προεδρία...Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι γνωρίζει πολύ καλά την όλη κατάσταση και δεν το βάζει κάτω: στα ογδόντα πέντε του χρόνια, με δίκες για χρηματισμό νέων γυναικών στην υπόθεση Μπούνγκα Μπούνγκα ακόμη σε εξέλιξη, θέτει κι αυτός υποψηφιότητα για το ύπατο αξίωμα της χώρας. Δύσκολο να τα καταφέρει, διότι πολλοί τον θεωρούν από μη ενδεδειγμένο έως και άκρως ακατάλληλο. Ένα είναι βέβαιο, πάντως: ο «μίστερ τιβί» δεν πρόκειται να κάνει πίσω μέχρι και την τελευταία στιγμή, μέχρι να εξαντλήσει κάθε περιθώριο πειθούς και διαπραγμάτευσης.
11°
