Κρατήστε τους αντιεμβολιαστές υγειονομικούς εκτός νοσοκομείων γιατί είναι επαγγελματίες της επιστήμης που συμμετέχουν σε εκδηλώσεις εναντίον της.
Κάποιος μπορεί να πει ότι είναι νωρίς ακόμα για τη συζήτηση αυτή όμως στην πραγματικότητα το πρόβλημα με τις συζητήσεις που κάνουμε δεν είναι ότι τις κάνουμε νωρίς αλλά ότι τις κάνουμε πολύ αργά. Και αν για τα (ελάχιστα) απρόσμενα αυτό είναι αναπόφευκτο για τα (πολλά) αναμενόμενα είναι καθαρή ανοησία. Δεν θα ήταν λοιπόν κακή ιδέα να συζητήσουμε από τώρα τι πρέπει να γίνει με τους αντιεμβολιαστές υγειονομικούς που τώρα βρίσκονται σε αναστολή όταν η πανδημία περάσει.
Για αρχή να πω ότι τους λέω «αντιεμβολιαστές» και όχι «ανεμβολίαστους» γιατι αυτό ακριβώς είναι όλοι οι συμπολίτες που έχουν τη δυνατότητα να εμβολιαστούν και αρνούνται να το κάνουν: αντιεμβολιαστές. Ανεμβολίαστος είναι ο άνθρωπος που θέλει αλλά δεν μπορεί και όχι αυτός που μπορεί αλλά δεν θέλει.
Στη συνέχεια να πω ότι θα ήταν τραγικό οι συγκεκριμένοι συμπολίτες να επιστρέψουν στην εργασία τους.
Βλέπετε, ενας υγειονομικός είναι κάποιος που η δουλειά του είναι να υπηρετεί τους ασθενείς που καταφεύγουν στην επιστήμη για να γίνουν καλά. Είναι κάποιος που πρέπει να χρησιμοποιήσει την επιστήμη για να θεραπεύσει, να περιθάλψει, να φροντίσει και άλλα ωραία ρήματα. Ένας υγειονομικός ο οποίος αποδεδειγμένα δεν εμπιστεύεται την επιστήμη δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι υγειονομικός με τον ίδιο τρόπο που ένας ιερέας που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι θεός δεν υπάρχει δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ιερέας.
Κι εδώ δεν μιλάμε απλώς για επαγγελματίες της επιστήμης που δεν εμπιστεύονται την επιστήμη. Μιλάμε και για επαγγελματίες της επιστήμης που συμμετέχουν σε εκδηλώσεις εναντίον της. Όσοι είδαν κάποιο δελτίο ειδήσεων την Κυριακή και είδαν τις αντιεμβολιαστικές συγκεντρώσεις «θεματοφυλάκων» και λοιπών συγγενών, θα είδαν μαζί τους και υγειονομικούς. Σκεφτείτε να χρειαστεί κάποια στιγμή να νοσηλευτείτε και η υγεία σας να πέσει στα χέρια κάποιου από αυτούς που διαμαρτύρονταν για το «μπόλι» σε μια πλατεία μέσα στο κρύο.
Αλλά και οι υπόλοιποι, αυτοί που δεν είναι ακτιβιστές, είναι κάποιοι που θα θέλατε να τους εμπιστευτείτε την υγεία σας;
Κάποιος που δεν εμπιστεύεται τα εμβόλια σε τέτοιο βαθμό που να προτιμά να κολλήσει έναν πιθανόν θανατηφόρο ιό προκειμένου να μην εμβολιαστεί μάλλον δεν θα εμπιστεύεται κι άλλες κατακτήσεις τις επιστήμης. Κατακτήσεις που έγιναν ή θα γίνουν θα τον φοβίζουν (στην καλύτερη) ή θα τις αντιλαμβάνεται ως σκέδιο (μόνο με «κ» γράφονται αυτά τα σκέδια) τόσο χαζό που η περιγραφή του από μόνη της αρκεί για να καταρρεύσει. Πώς αυτός ο άνθρωπος να σας φροντίσει; Εδώ δεν είναι σε θέση να φροντίσει τον εαυτό του και να κάνει ένα στοιχειώδες ζύγισμα κινδύνου/οφέλους.
Ένας συμπολίτης που με τη στάση του βάζει τη δημόσια υγεία σε κίνδυνο είναι δυνατόν μετά από λίγο καιρό να συνεχίσει να πληρώνεται για να την υπηρετεί; Είναι σα να βάζουμε έναν μισογύνη κακοποιητή προπονητή σε γυναικεία ομάδα. Μάλλον πολύ κακή ιδέα. Και γίνεται ακόμα χειρότερη αν σκεφτείτε ότι για όσους δουλεύουν στα δημόσια νοσοκομεία θα είμαστε εμείς αυτοί που θα πληρώνουν τον μισθό τους.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, ένας αντιεβολιαστής μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Τα περισσότερα είναι κακά αλλά δεν αποκλείεται να είναι και ένας καλοσυνάτος άνθρωπος παρασυρμένος από την αφέλειά του. Κι ένας τέτοιος άνθρωπος ίσως να μπορεί να κάνει κάποιες δουλειές και να τις κάνει καλά. Αλλά καμία από αυτές δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει σχέση με τη δημόσια υγεία. Και μπράβο της.
ΥΓ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η δυνατότητα κάποιων αντιεμβολιαστών υγειονομικών να μην εξαρτώνται από τον μισθό τους (θυμίζω πως είναι απλήρωτοι από τον Σεπτέμβριο αλλά αυτό δεν φαίνεται να τους πτοεί). Κάποιος πολύ πονηρός μπορεί να σκεφτεί ότι μερικοί από αυτούς ίσως και να παρέχουν τις υπηρεσίες τους κατ ιδίαν στα μουλωχτά. Και κάποιος υπεραισιόδοξος θα έλεγε πως σίγουρα η πιθανότητα αυτή θα ελεγχθεί από το κράτος.
Ο επιτυχημένος προσεταιρισμός των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν αποτελεί εφάπαξ κατάκτηση ενός κόμματος, αλλά πρόσκαιρο χαρτί
18°
