Εκδικητική πορνογραφία: έγκλημα και τιμωρία

Ορισμένοι θεωρούν ότι η ερωτική τους σύντροφος αποτελεί κτήμα ή προέκτασή τους και συνεπώς δεν χρειάζεται να συναινεί σε οτιδήποτε την αφορά, ακόμα και αν πρόκειται για το ίδιο της το σώμα. Το βρίσκουν φυσικό ο άντρας να ελέγχει τη γυναίκα και να χρησιμοποιεί κάθε μέσο στη διάθεσή του ώστε να το επιτύχει.

Άλλωστε, σύμφωνα με έναν βαθιά μισογυνικό τρόπο σκέψης -που δυστυχώς συναντάται ακόμα σε άτομα και των δύο φύλων- οι γυναίκες υστερούν ως προς διάφορες ικανότητες και αυτό τις καθιστά περισσότερο δεκτικές στη φυσική και τη ψυχική βία ως μέσο διαπαιδαγώγησης ή τιμωρίας.

Ειδικά η συμμετοχή μιας γυναίκας σε πράξεις σεξουαλικού χαρακτήρα, θεωρείται από κάποιους ότι αποτελεί απόδειξη του κακού χαρακτήρα, της ελαφρότητας ή της ανηθικότητάς της, ότι είναι κάτι που δικαιολογημένα τη καθιστά έκθετη στο αδιάκριτο βλέμμα, τα σχόλια και τις προσβολές των άλλων.

Η διαδικτυακή κακοποίηση που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, συνιστά έναν τρόπο ελέγχου που εκθέτει δημόσια το θύμα, παραβιάζοντας το δικαίωμα του στην ιδιωτικότητα, μειώνοντας την προσωπικότητά του.

Μέσω της εκδικητικής πορνογραφίας, το γυναικείο σώμα καθώς και η ερωτική πράξη παρουσιάζονται σαν κάτι βρώμικο, χυδαίο, που τελικά προκαλεί αντί για ευχαρίστηση οδύνη, απώθηση, αίσθημα δυσφορίας. Εννοείται ότι οι γυναίκες παραμένουν πιο ευάλωτες σε αυτού του είδους την κακοποίηση και δεν είναι τυχαίο ότι στην συντριπτική πλειονότητά τους τα θύματα της διαδικτυακής σεξουαλικής κακοποίησης είναι γυναίκες και οι θύτες άντρες.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις στενές σχέσεις μας, ερωτικές ή φιλικές, αναλαμβάνουμε να διατηρήσουμε την ιδιωτικότητα των φίλων ή των συντρόφων μας - και αυτή η άρρητη δέσμευση δεν τελειώνει με το πέρας της σχέσης. Ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε ερωτική σχέση απογυμνώνεται μπροστά στον εραστή του, σωματικά και ψυχολογικά. Με το που τελειώνει αυτή η σχέση δεν σημαίνει ότι έχουμε αυτομάτως το δικαίωμα να κοινοποιήσουμε όσα, σε απόλυτα προσωπικές στιγμές, μας έχει εμπιστευθεί.

Οι συνέπειες στον ψυχισμό του θύματος του διασυρμού μέσω του διαδικτύου είναι μακροχρόνιες: η απώλεια ελέγχου, η κατάθλιψη, ο φόβος, η δυσκολία δημιουργίας νέας σχέσης, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, το αίσθημα κατωτερότητας, η ντροπή ή οι ενοχές είναι τα πιο συνηθισμένα γνωρίσματα που συνδέονται με αυτή την κατάσταση.

Αρκετές γυναίκες προτιμούν, αντί να μιλήσουν ανοιχτά για το πρόβλημά τους, να κρύβονται και να κόβουν τις επαφές με το περιβάλλουν τους, χωρίς αυτό από μόνο του να τις βοηθά να νιώσουν πραγματικά ήρεμες και ασφαλείς - αντιθέτως, στο ημίφως της απόπειρας απόκρυψης της αλήθειας, το πρόβλημα απλώνει ρίζες, διαιωνίζεται, και σημαδεύει ψυχικά το θύμα.

Η αναζήτηση βοήθειας σε οικεία πρόσωπα εμπιστοσύνης, και στο ασφαλές πλαίσιο επικοινωνίας με ένα ειδικό της ψυχικής υγείας, είναι απαραίτητη για να σπάσει ο κύκλος της κακοποίησης.

Η απάντηση στην δημόσια έκθεση που έχει υποστεί το θύμα δεν είναι η σιωπή αλλά η δημόσια έκθεση των απαράδεκτων πράξεων του θύτη.