Τα social media των αντιεμβολιαστών

Παλιά στο χωριό υπήρχε ένα καφενείο-καπηλειό όπου σύχναζαν αποκλειστικά οι μπαρμπάδες που ήταν μεγάλοι λάτρεις του κρασιού. Αν περνούσες απ’ έξω έπειτα από μια συγκεκριμένη ώρα άκουγες σχεδόν πάντα τσακωμούς, κατηγόριες, καυχησιές και πυροβολημένα λογύδρια. Ανάλογο είναι το κλίμα που επικρατεί στις σελίδες των Ελλήνων αντιεμβολιαστών στα social media.

Τα περισσότερα μέλη αυτών των ομάδων είναι ή μοιάζουν να είναι μιας κάποιας ηλικίας. Υπάρχουν βέβαια και νέοι (κυρίως γυναίκες με πολλά φίλτρα στις φωτογραφίες προφίλ τους και άντρες που ποζάρουν με μάτσο αυταρέσκεια μπροστά σε μηχανές μεγάλου κυβισμού και γρήγορα αυτοκίνητα) οι οποίοι όμως, κρίνοντας από την φρασεολογία τους, θυμίζουν έξαλλους μπούμερς εγκλωβισμένους σε νεανικά παρουσιαστικά.

Κάποια από τα ποστ διαθέτουν μια εσάνς παλαιομοδίτικης πολιτικής διεκδίκησης: «Όχι μέχρι το τέλος. Δεν εκβιαζόμαστε δεν υποχωρούμε», «Η υποχρεωτικότητα είναι αντιδημοκρατική», κλπ. Είναι εκείνα που έχουν τη μικρότερη απήχηση. Όσα, αντίθετα, ξεφεύγουν από τα πλαίσια του μαχητικού έστω καθωσπρεπισμού, έχουν εκατοντάδες σχόλια και κοινοποιήσεις. Ειδικά τα ανορθόγραφα: «Μητσοτάκη έλα με φώρα. Τα τέτοια μας θα πάρεις!!!». «Δεν εμβολιαζόμασται ρε!! Να τα βάλετε εκεί που ξέρεται τα 100 ευρώ!!!». «Στα τέτοια μας σας γράφουμαι». (Γενικώς έχουν μία παράξενη εμμονή με τα «τέτοια» τους σε αυτές τις ομάδες).

Υπάρχουν ακόμη αναρτήσεις με χρηστικές πληροφορίες («Φαρμακείο στο Πειραιά χρεώνει 4 ευρώ το ραπιτ τεστ», «Εταιρεία στην Κύπρο ζητά ανεμβολίαστο προσωπικό»), συμβουλές από έγκριτους νομομαθείς («Αδέρφια, μην πληρώνεται τα πρόστιμα. Αντείκειτε στον κόδικα της Νυρεμβέργης και στην σηνθήκη του Οβιέδο»), ρηξικέλευθες επιστημονικές απόψεις («Μακριά από τους μπολιασμένους, διότη μεταδίδουν την φανατηφόρα προτεινη ακήδα»), διασταυρωμένες πληροφορίες («Μου είπαν ότι μουσουλμάνοι λάθρο και εβραίοι δεν είνε υποχρεωτικό να κάνουν ενβόλιο. Γιατί άραγε;;;») και απειλές («Φαρμακοπιός στο Αγρίνιο που έχει θυσαυρήσει από τα ράμπιτ έχει υφάκη. Ευχαρίστος θα του το έσπαγα το μπ@ρδελάκη του»). 

Εκτός από την αδυναμία τους να γράψουν σωστά τη λέξη «ράπιντ», τα μέλη αυτών των ομάδων εμφανίζουν και μια εντυπωσιακή αδυναμία συντονισμού. Κάθε λίγο και λιγάκι, για παράδειγμα, εμφανίζονται αναρτήσεις που καλούν σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, οι οποίες όμως συμπίπτουν χρονικά με άλλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίες που έχουν οριστεί σε διαφορετικά μέρη. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει μια διαρκής γκρίνια («Έλεως!!! Να βγει κάπιος υπεύθηνα να μας πει πού και πότε θα μαζευτούμαι!») που καταλήγει σε πιο ριζοσπαστικές προτάσεις («Τέρμα οι συγκεντρώσεις! Η μόνη λύση είναι να φτιάξομε μια κρατική ωντότητα μόνο για ανεμβολίαστους και να τους γράψουμαι στα τέτοια μας!»).

Όπως θα περίμενε κανείς, η συνωμοσιολογία και η θρησκοληψία δίνουν και παίρνουν σε αυτές τις ομάδες. Την τιμητική του, λόγω και της πρόσφατης επίσκεψης, έχει ο «αντίχριστος πάπας» ο οποίος κατακεραυνώνεται με ρήσεις του άγιου Παΐσιου, ενώ ακολουθούν η λέσχη Μπίλντερμπεργκ, η απογραφή, ο διεθνής σιωνισμός, η Νέα Τάξη πραγμάτων, η κούκλα του σατανά Αμάλ και γενικά όσοι «απαιργάζοντε σχέδια εναντίων του ελληνισμού». Κάπου κάπου εμφανίζονται και διάφορες θεωρίες περί ερπετόμορφων κλπ, στις οποίες οι πιο σοβαροί αντιδρούν. «Κάτι τέτοια ανεβάζετε και μας λένε ψεκασμένους» γράφουν ενοχλημένοι –λες και όλα τα υπόλοιπα είναι το απαύγασμα του ορθολογισμού.

Πάντως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι η, στα λόγια έστω, απόφαση αυτών των ανθρώπων να κόψουν τις γέφυρες με την υπόλοιπη κοινωνία και να πετάξουν στα σκουπίδια το «κοινωνικό συμβόλαιο» που ορίζει τις σχέσεις μας με την οργανωμένη δημοκρατική πολιτεία. Κάτι που παραδόξως κάνουν επικαλούμενοι την ίδια τη δημοκρατία και κατηγορώντας την πολιτεία και τους πρόθυμους να ακολουθήσουν τις οδηγίες της για φασισμό – και αυτό παρότι πολλοί από αυτούς θαυμάζουν και υμνούν τους αυθεντικούς φασίστες. 

Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς ότι πρόκειται για μια νέα, ψηφιακή για την ώρα, βερσιόν της Πάνω Πλατείας των Αγανακτισμένων. Τότε, μεγάλο μέρος του ετερόκλητου εκείνου πλήθους είχε τελικά βρει πολιτική στέγη στο ναζιστικό μόρφωμα. Μένει να δούμε αν η ιστορία θα επαναληφθεί με ανάλογο τρόπο.