Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός σώζει ζωές

Ταξική αδικία. Ο πλούσιος που είναι άνετος θα δίνει κάθε μήνα τα 100, δεν θα εμβολιαστεί και θα κινδυνεύσει να πεθάνει. Ο κακομοίρης ο φτωχός δεν θα δώσει τα 100 αφού δεν έχει, έτσι θα αναγκαστεί να εμβολιαστεί και θα την γλυτώσει. Όταν συναντάς αυτήν τη λογική από την αριστερή αντιπολίτευση σηκώνεις τα χέρια ψηλά και παραδίνεσαι. Είπαμε αντιπολίτευση και ταξικός αγώνας, αλλά όχι κι έτσι. Τόσο ενάντια στη λογική; Για ανθρώπινες ζωές πρόκειται. Ποια ταξική αδικία;

Ζητούσαν μέτρα και καλώς. Ήρθαν τα μέτρα αλλά δεν τους αρέσουν. Άλλοι τα βγάζουν αντισυνταγματικά γιατί αφορούν τους άνω των 60 και όχι όλους. Μα αυτοί κινδυνεύουν αποδεδειγμένα περισσότερο. Οι 9 στους 10 που πεθαίνουν είναι 60+. Διάβασα ότι «Μια απλή ιδέα είναι να μην μπορούν οι ανεμβολίαστοι να έχουν πρόσβαση σε μέσα μαζικής μεταφοράς, δημόσιες υπηρεσίες, φορολογική ενημερότητα κλπ». Και αν είναι αστός (sic) και κυκλοφορεί αποκλειστικά με ΙΧ; Ή με ποιο δικαίωμα δεν θα δίνει το κράτος φορολογική ενημερότητα σε κάποιον που πληρώνει κανονικά τους φόρους του; Άσε που τώρα με τον Πιερρακάκη και το gov.gr οι επισκέψεις στις δημόσιες υπηρεσίες σπανίζουν. Οι απλές ιδέες, απλά δεν αντέχουν.

Αντιθέτως, φρακάρουν οι ΜΕΘ, κινδυνεύει κόσμος, πεθαίνει κόσμος. Πείτε επιτέλους και ένα ΝΑΙ σε κάτι θετικό και αυτονόητο. Υποστηρίξτε την υποχρεωτικότητα τουλάχιστον για τους 60+. Βάλτε μια πλάτη, δεν θα σας βγει σε κακό. Ήρθε το 100άρικο και επταπλασιάστηκαν τα ραντεβού των 60+ σε μια μέρα. Δεν το βλέπετε; Φαντάζει αστείο, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Τόση μανία πια με τα αυτογκόλ, μόνο στην Ελλάδα;

Η αλήθεια είναι ότι τόσο οι διεθνείς οργανισμοί όσο και οι δυτικές κυβερνήσεις πιάστηκαν στον ύπνο. Μαζί και η δική μας, γιατί να αποτελεί εξαίρεση; Πίστεψαν ότι με τη διάθεση του εμβολίου το πράγμα θα τελείωνε. Ο κόσμος θα έσπευδε να εμβολιαστεί και σύντομα θα επιτυγχάνονταν η ανοσία αγέλης. Αλλά λογάριασαν χωρίς τον αντισυστημισμό και τη δύναμη του διαδικτύου. Δεν μέτρησαν τα ευρέως διαδεδομένα στην δυτική Ευρώπη εναλλακτικά κινήματα που χρόνια τώρα δουλεύουν κατά των εμβολίων γενικώς. Αρνήθηκαν να δουν ότι μια μεγάλη μερίδα των αποκλεισμένων ευρωπαίων πολιτών, οι λεγόμενοι outsiders, θα εύρισκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν το σύστημα, μέσω της αποφυγής του εμβολιασμού. Υποστηριζόμενοι βεβαίως από λαϊκιστές πολιτικούς της δεξιάς και της αριστεράς, που ξεπετάχτηκαν την εποχή της οικονομικής κρίσης και προσδοκούν σήμερα νέα πολιτικά οφέλη. Υποτίμησαν τη δύναμη της απλής ανθρώπινης άγνοιας και της δαιμονοποίησης κάθε επιστημονικής ανακάλυψης. Ή την επιρροή διάφορων παραθρησκευτικών οργανώσεων.

 Όλα αυτά ενισχυμένα από το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ είναι ικανά να τινάξουν κάθε υγειονομικό σύστημα στον αέρα. Τα σημερινά παραδείγματα της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Αυστρίας, αλλά και της Ελλάδας είναι ενδεικτικά. Πολλές δυτικές κυβερνήσεις μπροστά στη νέα μετάλλαξη και τα αυξανόμενα κρούσματα παίρνουν νέα μέτρα. Και επιτέλους η βαθιά δημοκρατική αλλά και δικαιωματική ΕΕ αρχίζει να σκέφτεται την επιβολή υποχρεωτικών εμβολιασμών στο σύνολο ή σε μεγάλες μερίδες του πληθυσμού, αφού η πειθώ εξάντλησε τα όριά της. Επιτέλους οι ταγοί σκέφτονται να διαβούν τον Ρουβικώνα και να προστατεύσουν τους πολίτες τους. Φυσικά και θα συναντήσουν την αντίθεση όλων αυτών που κρυμμένοι πίσω από τα συντάγματα και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα υποστηρίξουν το δικαίωμα των λίγων να μολύνουν τους πολλούς, να φρακάρουν τα συστήματα υγείας, να εξελιχθούν τελικά σε μια ασύμμετρη απειλή για τη δημόσια υγεία. Η έκβαση του νέου αυτού αγώνα είναι άγνωστη. Ο κίνδυνος για την Ευρώπη δεν είναι μόνο οι ανεμβολίαστοι αλλά πρωτίστως η ολιγωρία των ηγετών της.

Είναι το 100άρικο που κινητοποιεί σήμερα του ανεμβολίαστους 60+; Δεν είναι τόσο το ποσό, όσο είναι η αποφασιστικότητα του κράτους. Μέχρι χτες ήταν για όλους προαιρετικό. Αυτό φάνταζε σε πολλούς ως απότοκο αμφιβολίας εκ μέρους των ταγών. Ως μη απαραίτητο για την υγεία τους. Ως κάτι που η επιστημονική κοινότητα και οι κρατικές δομές δεν το θεωρούν επιβεβλημένο. Που φοβούνται ότι μπορεί να κάνει και κακό και γι αυτό δεν το επιβάλλουν. Που μοιράζονται με τον πολίτη την ευθύνη για την πιθανή βλάβη λόγω εμβολιασμού. Ποια πειθώ και ποια παρακάλια; Αυτά δεν μετράνε σε έναν κόσμο που στέκεται εχθρικός μπροστά στο αυτονόητο συμφέρον του.

Μόλις μπήκε το «πρόστιμο» άλλαξε η εικόνα, τα πράγματα έδειξαν να σοβαρεύουν. Το κράτος αναδεικνύει με την πυγμή του την υποχρέωση του πολίτη να εμβολιαστεί. Και αυτό, σε μια χώρα βαθύτατα κρατικιστική και όχι φιλελεύθερη, έχει ιδιαίτερη σημασία. Το κράτος πατερούλης σταματάει τα παρακάλια και «βάζει τις φωνές», επιβάλει τιμωρίες. Η κυβέρνηση μέχρι τώρα δίσταζε να προχωρήσει σε καθολική υποχρεωτικότητα όχι τόσο λόγω πολιτικού κόστους, αλλά κυρίως λόγω της ισχυρής φιλελεύθερης αντίληψης του πρωθυπουργού. Του στυλ, η πατρίδα διαθέτει το εμβόλιο δωρεάν με άψογη και απλή διαδικασία και ο εμβολιασμός επαφίεται στην ατομική ευθύνη του καθένα μας. Όλα σωστά. Όμως για κάποιους δεν είναι καθόλου έτσι. Όταν μάλιστα υπάρχει αντιπολίτευση που τους κλείνει το μάτι και μπιζάρει το συναίσθημα της αναβλητικότητας ή της αποφυγής. Αν το νέο «επάρατο» μέτρο είχε έρθει 2 μήνες νωρίτερα και ξεκινούσε από τους 50+ θα είχαμε γλυτώσει πολλές αγωνίες, πολλά δάκρυα, πολλές ανθρώπινες ζωές. Υποθέτω ότι εκεί στην κυβέρνηση το παραδέχονται.

Οι κοινωνίες θέλουν μακρόχρονη «εκπαίδευση» στην φιλελεύθερη αντίληψη και στην υπέρτατη αξία της ατομικής ευθύνης. Ειδικά κάποιες, σαν τη δική μας, που έζησαν επί δεκαετίες και συνεχίζουν να ζουν υπό την ομπρέλα του κράτους και των μεγάλων κομμάτων εξουσίας. Που ο ιδιωτικός τομέας είναι εξ’ ορισμού τουλάχιστον ύποπτος και η «ατομική ευθύνη» είναι παντελώς απούσα ως έννοια από τη σχολική εκπαίδευση. Μόλις χτες μοιράστηκαν 338,5 εκατ. Ευρώ ως «αναπτυξιακό μέρισμα» στους αδύναμους από μια χώρα που χρωστάει τα μαλλιά της κεφαλής της. Δεν μπορείς να περάσεις από την μια κατάσταση στην άλλη μόνο με λόγια και σποτάκια. Ναι, ο κίνδυνος της νόσου είναι απτός, η covid -19 είναι και θανατηφόρος, αλλά και οι ανθρώπινες εμμονές ή οι βεβαιότητες των αδαών και των ημιμαθών είναι ισχυρότατες. Και η μάχη στα μυαλά κάποιων είναι και θα παραμείνει αμφίρροπη. Καμιά φορά αρκεί και ένα «κατοστάρικο» για να γύρει την πλάστιγγα προς την καλή πλευρά της ιστορίας. Να μην υποτιμούμε τη δύναμη και την αξία της κρατικής επιβολής όταν πρόκειται για καλό σκοπό, για τις ζωές των ανθρώπων. Η δημοκρατία έχει υποχρέωση να προφυλάξει τους πολίτες της.