Τι πρέπει να κάνει κανείς για να πάει φυλακή σ' αυτή τη χώρα;

Τρεις συμπολίτες μαχαιρώνουν έναν τέταρτο (δύο τον κρατούσαν και ο τρίτος τον μαχαίρωσε 6 φορές) και τον στέλνουν στο νοσοκομείο για μέρες. Συλλαμβάνονται και δικάζονται. Κρίνονται ένοχοι για τις κατηγορίες της βαριάς σωματικής βλάβης από κοινού, της οπλοφορίας και της οπλοχρησίας και καταδικάζονται σε φιλικό χτύπημα στην πλατούλα με την παραίνεση «να μην το ξανακάνετε, παλιόπαιδα».

Τυπικά βέβαια καταδικάστηκαν σε 36 (ο ένας) και 28 (οι άλλοι δύο) μήνες φυλάκισης, αλλά ο καλός δικαστής (ή δικαστίνα) σκέφτηκε ότι η φυλακή δεν είναι μέρος για μαχαιροβγάλτες και πως καλύτερα να αφεθούν ελεύθεροι με αναστολή. Στο κάτω-κάτω τι έχει να φοβηθεί η κοινωνία από ανθρώπους που στριμώχνουν κάποιον για να τον μαχαιρώσουν;

Έτσι τρεις μαχαιροβγάλτες προστέθηκαν στις εκατοντάδες των επικίνδυνων εγκληματιών που χάρη στη νομοθεσία και τη Δικαιοσύνη κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Γιατί η ωραιότερη χώρα του κόσμου είναι ακόμα ωραιότερη για τους εγκληματίες.

Αυτό το λέω γιατί, όποιος διαβάζει τις σελίδες του δικαστικού ή του αστυνομικού ρεπορτάζ ξέρει ότι αυτή η υπόθεση δεν είναι μια σταγόνα δικαστικού παραλογισμού σε έναν ωκεανό δικαιοσύνης που πρώτο μέλημα έχει την ασφάλεια των πολιτών. Αν ήταν, δεν θα είχε και καμιά ιδιαίτερη σημασία. Όπως φαίνεται όμως, αρκετοί είναι οι δικαστές που δεν μοιάζουν πεισμένοι ότι η θέση των βίαιων και επικίνδυνων συμπολιτών είναι η φυλακή. Ή που δεν θεωρούν βίαιο και επικίνδυνο όποιον βγάζει μαχαίρι ή οπλοφορεί ή σηκώνει χέρι για να βρει το «δίκιο» του.

Ό,τι από τα δύο και να συμβαίνει, το αποτέλεσμα είναι σχεδόν κάθε ρεπορτάζ για δίκες που αφορούν επιθέσεις και βιαιοπραγίες να καταλήγει με τη φράση «οι καταδικασθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι με αναστολή». Η βίαιη συμπεριφορά σπανίως τιμωρείται και έτσι στρώνεται το έδαφος για την ακόμα πιο βίαιη συμπεριφορά στην οποία «σοκαρισμένοι» δημοσιογράφοι και «έκπληκτοι» πολίτες θα περιφέρουν τα «μεγάλα γιατί» τους, ενώ μια ματιά στα πάρε δώσε των κατηγορουμένων με τη δικαιοσύνη θα τους έλυνε κάθε απορία. Θυμηθείτε μόνο το τι μάθαμε εκ των υστέρων για τους περισσότερους από τους δράστες των τελευταίων γυναικοκτονιών: καταγγελίες για βίαιες συμπεριφορές με τις οποίες κανείς δεν ασχολείται σοβαρά και καταδίκες που δεν οδηγούν στη φυλακή.

Ίσως να φταίει και το ότι για να μη δοθεί αναστολή σε εγκληματία που έχει καταδικαστεί σε ποινή μικρότερη των 3 ετών θα πρέπει (και πολύ λογικά) το δικαστήριο να περιγράψει το σκεπτικό με το οποίο αρνείται την αναστολή. Και ίσως κάποιοι δικαστές να μην έχουν καμία διάθεση για παραπάνω δουλειά ή σκέψη (ή όπως είπαμε, δεν θεωρούν τη βίαιη συμπεριφορά επικίνδυνη).

Προφανώς δεν υπάρχει λόγος κάθε συμπολίτης που καταδικάζεται να καταλήγει στη φυλακή (αν και δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα όλοι να εκτίαν κάποια ποινή, έστω και μικρή έστω και με τη μορφή κοινωνικής εργασίας, προκειμένου να μην δημιουργείται η αίσθηση του «ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτα»). Υπάρχουν συμπολίτες που μπορεί να έχουν καταδικαστεί και να μην είναι επικίνδυνοι. Αλλά νομίζω πως είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι βίαιοι συμπολίτες, οι μαχαιροβγάλτες, οι κουμποροφόροι, τα μέλη συμμοριών δεν είναι ανάμεσά τους. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι ξυλοδαρμοί και τα μαχαιρώματα πρέπει να οδηγούν σε ένα κελί. Και μένει να καταλάβουμε γιατί αυτό δεν συμβαίνει. Και μπράβο μας.  

Υ.Γ. Για να είμαι δίκαιος πρέπει να πω ότι αυτός ο παραλογισμός των εγκληματιών που κυκλοφορούν ελεύθεροι ταλαιπωρεί και άλλες χώρες. Ο τύπος που πήρε φόρα με το αυτοκίνητο του στο Ουινσκόνσιν και έστειλε 6 ανθρώπους στον τάφο και πολύ περισσότερους στο νοσοκομείο κυκλοφορούσε ελεύθερος με εγγύηση.