H δύναμη των ανεμβολίαστων και η πολιτικοποίηση της πανδημίας

Περίπου ένας στους τέσσερις πολίτες στην Ελλάδα παραμένει ανεμβολίαστος. Το γεγονός αυτό, εκτός από τις σημαντικές επιπτώσεις στην εξέλιξη της πανδημίας, έχει και πολιτικές συνέπειες. Οι μη εμβολισμένοι χωρίζονται στους αντιεμβολιστές, οι οποίοι είναι μαχητικοί αρνητές των εμβολίων, και σε εκείνους που φοβούνται το εμβόλιο ή αναβάλουν τον εμβολιασμό τους.

Εάν ένα ποσοστό των ανεμβολίαστων μεταβάλει την εκλογική του συμπεριφορά λόγω του εμβολίου, το πολιτικό σκηνικό θα αλλάξει. Πολλοί αντιεμβολιαστές βλέπουν το ζήτημα του εμβολιασμού με φανατισμό, ενώ αρκετοί μετριοπαθείς ανεμβολίαστοι ενοχλούνται με τα μέτρα που τους επιβάλλονται. Τα ακροδεξιά σχήματα εμφανίζονται ενισχυμένα, ενώ στους πίνακες των δημοσκοπήσεων επέστρεψαν η Χρυσή αυγή και παραλλαγές της. Ακόμη και ένα 5% των ψηφοφόρων της ΝΔ να στραφεί προς την Ακροδεξιά, οι συνέπειες θα είναι σημαντικές.

Η ΝΔ προσπαθεί να περιορίσει τις απώλειες και ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει για κέρδη. Η σκανδαλώδης εξαίρεση των εκκλησιών από την πρώτη δέσμη κυβερνητικών μέτρων για τους ανεμβολίαστους έγινε καθαρά για λόγους πολιτικού κόστους. Στη δεύτερη δέσμη οι ναοί εντάχθηκαν στις απαγορεύσεις και ο πρωθυπουργός, που επιχειρηματολογούσε υπέρ της εξαίρεσης, διέψευσε τον εαυτό του.

Για το ζήτημα της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού στα στελέχη της αστυνομίας και του στρατού ο υπουργός Χρήστος Σκέρτσος ανέφερε ότι δεν υπάρχουν μελέτες που να αποδεικνύουν ότι τα στελέχη αυτά μεταδίδουν περισσότερο από τον γενικό πληθυσμό. Όμως η διαφορά είναι ότι δεν επιλέγει κανείς τις επαφές του με την αστυνομία, όπως κάνει σε άλλες δραστηριότητες. Εξάλλου πολλοί αστυνομικοί δεν πειθαρχούν στα μέτρα για τον κορωνοϊό. Ας θυμηθούμε ότι αρκετοί δεν φορούσαν τις μάσκες τους όταν αυτές ήταν υποχρεωτικές και οι ίδιοι υποτίθεται ότι έλεγχαν τους πολίτες για την τήρηση του μέτρου.

Η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού σε στρατό και αστυνομία είναι δύσκολο να εφαρμοστεί λόγω της αδυναμίας αντικατάστασης των στελεχών τους από κατάλληλο και εκπαιδευμένο προσωπικό γι’ αυτό και καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν το εξετάζει. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει προαιρετική υποχρεωτικότητα σαν αυτή που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ για τους υγειονομικούς. Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε «αυστηροποίηση» για τον εμβολιασμό σε στρατό και αστυνομία, αλλά την επόμενη μέρα ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος διευκρίνισε ότι «ποινή στην υποχρεωτικότητα μπορεί να είναι η υποχρέωση του ανεμβολίαστου να πληρώνει από την τσέπη του τεστ στις συγκεκριμένες υπηρεσίες» (ΣΚΑΙ 19/11). Δηλαδή, «αυστηροποίηση» θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι που ισχύει και σήμερα.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε ρατσιστική την αναφορά του πρωθυπουργού σε «πανδημία των ανεμβολίαστων». Ρατσιστικό είναι να κατατάσσεις κάποιον σε μια κατώτερη κατηγορία για την φυλετική του καταγωγή, την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Οι ανεμβολίαστοι έχουν επιλέξει τη στάση τους ελεύθερα και η στάση αυτή έχει συνέπειες για όλους. Τι άλλο μπορεί να είναι η αναφορά περί ρατσισμού, παρά ένα κλείσιμο του ματιού στους ανεμβολίαστους; Είχε προηγηθεί η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα σε «ανύπαρκτα εμβόλια» σε «ξεστοκάρισμα» και κυρίως η πλήρης ανοχή στα κηρύγματα του Πολάκη εναντίον των εμβολίων.

Ο Πολάκης, που επί έναν χρόνο επιτίθεται στα εμβόλια, δεν έχει αποδοκιμαστεί από το κόμμα του. Ας θυμηθούμε ότι ο πρώην υπουργός Σταύρος Κοντονής διαγράφηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ με συνοπτικές διαδικασίες όταν είπε πράγματα που δεν άρεσαν στην ηγεσία του κόμματος. Η διαφορά στην αντιμετώπιση των δύο περιπτώσεων δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βολεύεται μια χαρά με τον αντιεμβολιαστικό λόγο του Πολάκη.

Στην Ελλάδα η πανδημία έχει υπερπολιτικοποιηθεί. Στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει η άρνηση των μέτρων κυρίως από ακροδεξιά σχήματα, εδώ έχουμε ένταξη του κορωνοϊού στην καθημερινή κομματική αντιπαλότητα. Η κυβέρνηση ξεκίνησε την πολιτικοποίηση με το υπερηφανεύεται για την καλή αντιμετώπιση του πρώτου κύματος. Η Ελλάδα με πρωτοβουλία της κυβέρνησης έκλεισε νωρίς, αλλά στις περισσότερες χώρες που είχαν κακές επιδόσεις, αυτό δεν έγινε με ευθύνη των κυβερνήσεων. Τελικά, όταν υπερηφανεύεσαι υπέρμετρα για τις καλές φάσεις, στρώνεις τον δρόμο για να κατηγορηθείς υπέρμετρα για τις κακές.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, που στην αρχή ήταν αντίθετος στη ματαίωση του καρναβαλιού, πήρε την πολιτικοποίηση της κυβέρνησης και την ανταπέδωσε ενισχυμένη. Ζήτησε πολλαπλασιασμό των ΜΕΘ, των σχολικών τμημάτων, των μέσων μαζικής μεταφοράς με σκοπό να δείξει ότι φταίει η κυβέρνηση για τα κρούσματα και τους θανάτους. Υπάρχει μια οικονομική λογική που ζητάει παντού και πάντα αύξηση των δαπανών, ανεξάρτητα με το τι είναι εφικτό και τι όχι.

Στη δημοκρατία όλοι κρίνονται. Η κυβέρνηση για τον τρόπο που κυβερνά και η αντιπολίτευση για τον τρόπο που αντιπολιτεύεται. Σε κρίση μπαίνει  και το κατά πόσο η πολιτική αντιπαράθεση γίνεται για τα ουσιώδη ή αυτή εξαντλείται στην μικροκομματική κλωτσοπατινάδα.