Εμβόλιο: Κι αν οι αρνητές χρειάζονται τη φροντίδα μας;

Η ιδέα δεν θα τους αρέσει καθόλου. Αλλά οι αρνητές δεν προστατεύονται πια από την ανωνυμία. Με τα δικά τους λόγια, είναι «φακελωμένοι». Τα σκοτεινά κέντρα που τρέμουν, ξέρουν όχι μόνο πώς τους λένε αλλά και πού μένουν. Αρκεί μια ματιά στο ΑΜΚΑ τους για να μάθουν οι φανταστικοί τους εχθροί ποιοι δεν θέλουν να εμβολιαστούν. Και αρκούν τα ειδοποιητήρια της απογραφής για να μάθουν ποιοι δεν θέλουν να απογραφούν. Με τα δικά τους λόγια και πάλι, ο Μπιλ Γκέιτς νίκησε. Πόσο ν’ αντισταθεί πια κανείς στα τσιπάκια του; Πώς να μην αρχίσει να τρέχει αλλόφρων στους διαδρόμους του νοσοκομείου όταν τον περικυκλώνουν εκείνοι οι περίεργοι τύποι με τις άσπρες στολές και τις μάσκες;

Aκόμη και οι αρνητές που δεν βλέπουν παντού φαντάσματα και πράκτορες, έζησαν ένα είδος κοινωνικού αυτοματισμού στο πετσί τους. Το ανάθεμα έπεσε πάνω τους. Αρνήθηκαν την πανδημία, αλλά να που φορτώθηκαν τους τίτλους ιδιοκτησίας. Ο ιός δεν μας αφορά πια όλους ακριβώς, η πανδημία είναι «πανδημία των ανεμβολίαστων». Αλλά αν οι εμβολιασμένοι δεν έχουν απαλλαγεί εντελώς από τον κίνδυνο της μόλυνσης και δεν μπορούν να επιστρέψουν αμέριμνοι στην τσιπαρισμένη κανονικότητά τους είναι επειδή εκείνοι αρνούνται να εμβολιαστούν.

Συμπολίτες με διαφορετική άποψη; Όχι, κινούμενες υγειονομικές βόμβες. Δεν πεθαίνουν μόνο εκείνοι, στέλνουν κι εμάς στα νοσοκομεία και, ναι, κάποιους από εμάς, τους πιο ευάλωτους, μπορεί να μας στείλουν και στον τάφο.  Τι να τους κάνουμε; Πώς τα βάζεις με κάποιους που, στην πιο ήπια και λογική εκδοχή τους, πιστεύουν πως ζούμε σε υγειονομική δικτατορία; Πώς επιχειρηματολογείς απέναντι στο βαθύ  Ίντερνετ και τα βιντεάκια του YouTube που κυκλοφορούν από λογαριασμό σε λογαριασμό με την επισήμανση «Δείτε το πριν το εξαφανίσουν»; 

Οι σκληροπυρηνικοί των εμβολιασμένων έχουν τη λύση. Μαντρώστε τους στα σπίτια τους. Κάντε το όπως η Σιγκαπούρη και βάλτε τους να πληρώνουν τα νοσήλειά τους. Κόψτε τους τις κοινωνικές παροχές, αποκλείστε τους από παντού, μην τους αφήσετε να πάρουν ανάσα. Τρολάρετέ τους. Κράξτε τους.

Δεν είναι ανάγκη να δει κανείς τους αρνητές σαν αυτοθυματοποιημένους θύτες για να καταλάβει πως η μέθοδος είναι αντιπαραγωγική. Ούτε για να αντιληφθεί ότι κάποιος που πιστεύει πως ζει σε μια χούντα όπου οι ερπύστριες έχουν αντικατασταθεί από τις σύριγγες δεν αναζητά παρά ένα σπρώξιμο για να αυτοανακυρηχθεί σε αντιστασιακό – σε αντιστασιακό που, αποκλεισμένος από τα μπαρ, θα κορωνοπαρτάρει στις πλατείες με μπίρες και με την πρώτη ευκαιρία θα την πέφτει στην εχθρό, όπως την έπεσαν οι ανεμβολίαστοι διαδηλωτές στους σινεφίλ τους φεστιβάλ Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Τι μένει με λίγα λόγια; Να αρχίσουμε να πλακωνόμαστε στους δρόμους. Ανεμβολίαστοι και εμβολιασμένοι. Μεθυσμένοι και νηφάλιοι. 

Ναι, οι αρνητές είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Όχι μόνο επειδή εξαιτίας τους παροξύνεται η πανδημία. Αλλά και επειδή αποδείχθηκε πως στο κοινωνικό σώμα χάσκει μια άβυσσος ανορθολογισμού απέραντων διαστάσεων, όσο είναι το Σύμπαν και η βλακεία. Δεν μπορούμε πια να μετρήσουμε, να οριοθετήσουμε. Η άρνηση στην απογραφή, αμέσως μετά την άρνηση στο εμβόλιο, ήρθε για να αποκαλύψει πως η έκταση ήταν τελικά αχανής. Άνθρωποι ζουν καθημερινά με τον φόβο πως γύρω τους σφίγγει κάποιος αόρατος κλοιός, υγειονομικός και τεχνολογικός, πως όλα αυτά γίνονται για να ελέγξει κάποιος τη σκέψη τους, το dna τους, τη ζωή τους. Και σε κάποιους από αυτούς είναι τόσο ισχυρή αυτή η πεποίθηση ώστε τρέχουν σαν βομβιστές αυτοκτονίας προς τον θάνατο.

Ναι, το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Δεν είναι ούτε τοπικό. Σε όλες της χώρες της Δύσης μια συμπαγής μάζα δεν φλερτάρει μόνο με την άρνηση αλλά και με την παράνοια. Μόνο που τώρα, στη συγκυρία μιας θανατηφόρας πανδημίας, η μάζα αυτή δεν είναι μόνο υπόθεση των ινστιτούτων ερευνών. Δεν μιλάμε πια για το 35% των Αμερικανών που πίστευε πως ο Μπαράκ Ομπάμα είναι μουσουλμάνος χωρίς να απειλεί κανέναν, αλλά για τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Και η αλήθεια είναι πως τον ελέφαντα είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον στριμώξεις.  Αν όμως ο ελέφαντας χρειάζεται τη στοργή μας; Αν, από τα μικρά του χρόνια, έχει ανάγκη από μια φροντίδα που δεν του την έχουμε παράσχει επειδή ακριβώς δεν είχαμε υπολογίσει πόσο βαθιά είναι η άβυσσος που μας χωρίζει;

Υπέρ του επιχειρήματος συνηγορεί η νοητή γραμμή που χώρισε την Ευρώπη και έκανε πολλούς να ανακαλέσουν στη μνήμη τους τον Σάμιουελ Χάντιγκτον. Κοιτάξτε τον πανδημικό χάρτη, λένε. Δείτε πόσο κοκκίνισαν η Αν. Ευρώπη και τα Βαλκάνια από τα ανεμβολίαστα κρούσματα και τους θανάτους. Δείτε και τους λογικούς Γάλλους, Ισπανούς και Πορτογάλους που παραμένουν κίτρινοι, το χάσμα είναι πολιτισμικό. Εντάξει, τα χρώματα και οι αριθμοί δεν αποτυπώνουν ποτέ ολόκληρη την αλήθεια. Αλλά είναι εξίσου αλήθεια πως τώρα ξέρουμε τον ελέφαντα. Και όσο κι αν δεν του αρέσει η ιδέα, τον ξέρουμε με ονόματα και διευθύνσεις.