Η αγωνία των πολιτών επικεντρώνεται στην πολιτική πρόταση που θα διατυπώσει ο νέος Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ και οι θέσεις που διακηρύσσει ο Γιώργος Παπανδρέου κάθε άλλο παρά καθησυχάζουν
Η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου στο Κίνημα Αλλαγής και η υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου και οι θέσεις που διακηρύσσει.
Η αλήθεια είναι ότι ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά άλλαξε τα δεδομένα του προεκλογικού αγώνα για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής. Τα συναισθήματα που προκάλεσε στην κοινωνία, τα οποία όλο και σπανιότερα βρίσκουν στις μέρες μας τρόπο να εκδηλωθούν στην πολιτική, έστρεψαν το ενδιαφέρον των πολιτών σε μια εσωκομματική εκλογική διαδικασία διαδοχής που, απ’ ότι φαίνεται, δεν θα είναι στενά εσωκομματική. Ο Γιώργος Παπανδρέου θεώρησε αυτή τη στιγμή ως μια εξαιρετική ευκαιρία να ξαναμπεί στο παιχνίδι της εξουσίας και έσπευσε να «καρπωθεί» προσωπικά το έντονο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, αδιαφορώντας αν τα αποτελέσματα των μετρήσεων κάθε άλλο παρά συνηγορούν.
Είχε, φυσικά, κάθε δικαίωμα ο Γιώργος Παπανδρέου να θέσει υποψηφιότητα και να διεκδικήσει την Προεδρία του ΚΙΝΑΛ. Ιδιαίτερα αν η υποψηφιότητα αυτή σηματοδοτούσε ένα νέο ξεκίνημα στην πολιτική του σταδιοδρομία, συνοδευόμενο και από μια ουσιαστική αυτοκριτική για την προηγούμενη διαδρομή του. Ας μην λησμονούμε την άδοξη πορεία του ΚΙΔΗΣΟ, στις κάλπες του 2015. Ωστόσο, δεν φάνηκε μέχρι στιγμής να υπάρχει κάποια διάθεση πολιτικής ή προσωπικής αυτοκριτικής. Αντίθετα, επανέφερε την πολιτική συζήτηση στα άγονα χρόνια της κρίσης με στόχο την εκ των υστέρων δικαίωσή του, ενώ η προσωπική του στάση παραμένει απαξιωτική για τους συντρόφους του με τους οποίους εξακολουθεί να μην «καταδέχεται» να καθίσει στο ίδιο τραπέζι. Η άρνησή του να συμμετάσχει ισότιμα στα προεκλογικά ντιμπέιτς είναι χαρακτηριστική.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι, με την απόφασή του να συμμετάσχει στο Κίνημα Αλλαγής, ο πρώην πρωθυπουργός θέλησε να συμβάλλει στην ενότητα της παράταξης, δηλώνοντας, έστω και εκ των υστέρων, μεταμέλεια για την ίδρυση του ΚΙΔΗΣΟ που οδήγησε το ΠΑΣΟΚ στο χείλος του κοινοβουλευτικού γκρεμού. Μια τέτοια αυτοκριτική διάθεση, αν υπήρχε, θα μπορούσε να εκφραστεί έμπρακτα με τη διάλυση του ΚΙΔΗΣΟ, το οποίο συνεχίζει ωστόσο να διατηρεί τις δομές και τη λειτουργία του υπό την Προεδρία πάντα του Γιώργου Παπανδρέου. Η ουσία είναι ότι η συμμετοχή του πρώην Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο ΚΙΝΑΛ δεν αποσκοπούσε παρά στην εξασφάλιση της βουλευτικής του έδρας, την οποία διεκδίκησε ως πρώην πρωθυπουργός, όχι σε μια εκλογική περιφέρεια με στόχο να φέρει ψήφους στην παράταξη αλλά σε μια περιφέρεια που έβγαζε ήδη βουλευτή με άνεση.
Όλα αυτά δεν αφορούν καθόλου την κοινωνία στην οποία απευθύνεται σήμερα το Κίνημα Αλλαγής ζητώντας της να το ενισχύσει πολιτικά και εκλογικά. Η αγωνία των πολιτών επικεντρώνεται στην πολιτική πρόταση που θα διατυπώσει ο νέος Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ και απ’ αυτή την άποψη, οι θέσεις που διακηρύσσει ο Γιώργος Παπανδρέου κάθε άλλο παρά τους καθησυχάζουν. Η διαφορά της «προοδευτικής διακυβέρνησης» που υιοθετεί ο Πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ με την «προοδευτική» διακυβέρνηση που πρώτος έχει εξαγγείλει ο Αλέξης Τσίπρας σε ένα πράγμα διαφέρουν. Στο ποιος θα ηγείται αυτής της διακυβέρνησης. Οι πολιτικές τοποθετήσεις στη Βουλή, με πιο πρόσφατη την σύμπτωση απόψεων για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, δεν υποστηρίζουν τις δημόσιες δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου περί χαώδους δήθεν διαφοράς.
Αρκετοί υποστηρικτές της υποψηφιότητας του πρώην πρωθυπουργού ισχυρίζονται ότι ο «Γιώργος» θα καταφέρει να επαναπατρίσει πολλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που μετοίκησαν στον ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα είχε αξία μόνον εάν οι μετοικήσαντες αναγνωρίσουν ότι η λαϊκιστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε σε αδιέξοδο και ότι η χώρα χρειάζεται μια άλλη, διαφορετική πολιτική. Η χώρα, ωστόσο, δεν χρειάζεται έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Χρειάζεται μια σοβαρή πολιτική δύναμη στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας και του Πολιτικού Κέντρου, ικανή να ασκήσει υπεύθυνη αντιπολίτευση και να εγγυηθεί την αναγκαία πολιτική σταθερότητα.
Οι εκλογές για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής δεν αφορούν μόνο στην εκλογή του διαδόχου της Φώφης Γεννηματά. Αφορούν επίσης την αναγκαία ανασυγκρότηση και αξιοπρέπεια του πολιτικού συστήματος, ώστε αυτό να υπηρετεί τη δημοκρατία, την ανανέωση και την πρόοδο μένοντας μακριά από προσωπικά συμφέροντα, σκοπιμότητες και μεταχρονολογημένες φιλοδοξίες.
