Και το 40% των ανεμβολίαστων; Τι είναι;

Στην περίπτωση της πολιτικής σύγκρουσης για την αρνητική εξέλιξη της πανδημίας, η πρώτη ανάγνωση λέει ότι η μία πλευρά -η κυβερνητική- μιλά με αριθμούς για τη σχέση διασωληνωμένων, θανάτων και ανεμβολίαστων και η άλλη πλευρά -η αξιωματική αντιπολίτευση- απαντά με παροτρύνσεις περί οικειοθελούς απομάκρυνσης του πρωθυπουργού «για να σώσουμε όσες ζωές μπορούμε».

Αυτό, εν μέρει, είναι λογικό και πολιτικά εξηγήσιμο. Αλλά στις συγκεκριμένες συνθήκες, δεν πρόκειται για μια παραδοσιακή αφηγηματική κόντρα κυβερνήσεων και αντιπολιτεύσεων. Για τον απλό λόγο ότι δεν μιλάμε πλέον για τις ήπιες, μεταπολιτευτικές περιόδους όπου ίσχυαν οι μίνιμουμ παραδοχές όταν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, μεταξύ αυτών και η ελληνική, είχαν μιαελάχιστη συναίνεση για το τι σήμαινε εξέλιξη και ανάπτυξη, συλλογική και ατομική.

Με την αύξηση των κρουσμάτων τις τελευταίες ημέρες παρατηρούμε να κορυφώνεται η πολιτική αντιπαράθεση. Από τη μία πλευρά είναι και πάλι οι αριθμοί που δεν χαρίζονται σε κανέναν και από την άλλη η κατά το ιδεολογικό δοκούν ερμηνεία τους, κάτι που αφορά όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές και όχι μόνο την αξιωματική αντιπολίτευση που το κάνει για τους δικούς της, ευκολονόητους λόγους.

Οι αριθμοί έχουν την ιδιότητα να είναι αμείλικτοι. Οι εννέα στους δέκα στις ΜΕΘ -που τραβούν για μία ακόμα φορά τον δικό τους Γολγοθά- είναι ανεμβολίαστοι. Και αν δει κανείς τη σχέση ΜΕΘ και ανεμβολίαστων με περισσότερη αναλυτική διάθεση θα διαπιστώσει ότι διασωληνωμένος είναι 1 στις 100.000 εμβολιασμένων και 1 στις 9.000 ανεμβολίαστων. Τόσο απλά και τόσο τραγικά.

«Η αντίληψη την οποία (σ.σ. η κυβέρνηση) διαχέει στην ελληνική κοινωνία ότι αυτό που ζούμε είναι η πανδημία των ανεμβολίαστων είναι ρατσιστική απέναντι στο 40% των συμπολιτών μας, που έχουν βεβαίως ευθύνη για το ότι δεν έχουν εμβολιαστεί, αλλά έχει ευθύνη και η κυβέρνηση γιατί δεν τους έχει πείσει», δήλωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη Θεσσαλονίκη. Από κάποιους θεωρήθηκε ότι επρόκειτο για την πιο επίσημη ομπρέλα κάλυψης του κινήματος των ανεμβολίαστων από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ας σταθούμε, όμως, στην κριτική για την ευθύνη της κυβέρνησης για το γεγονός ότι το 40% δεν έχει πειστεί για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού. Αποδομώντας τον πολιτικό λόγο, καταλήγει κανείς ότι το 40% του ελληνικού πληθυσμού, το 2021, έχει ανάγκη την κυβερνητική πειθώ για να πειστεί να αποδεχτεί τα ευεργετήματα της επιστήμης. Από την άλλη πλευρά, θεωρείται ότι η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης για το γεγονός ότι δεν μπορούν να επιβληθούν περιοριστικά και ελεγκτικά μέτρα στους ιερούς ναούς παρά μόνο με τη σύμφωνη γνώμη και τις συστάσεις της Ιεράς Συνόδου, ήταν αυτή που υποδαύλισε το αντιεμβολιαστικό κίνημα σε συνδυασμό, μάλιστα, με την αύξηση των κρουσμάτων στο θεωρητικό ορθόδοξο γεωγραφικό τόξο Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ουκρανίας, Ρωσίας. Κάτι που φαίνεται ότι δεν ισχύει, διότι όπως έχει γίνει γνωστό, τις τελευταίες εβδομάδες -με πλήθος δημοσιευμάτων για νέα μέτρα αλλά και την ανακοίνωση της ισχύος τους- παρατηρείται σημαντική αύξηση στα ραντεβού. Στις 8 Νοεμβρίου, ο γενικός γραμματέας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Μάριος Θεμιστοκλέους, ανέφερε ότι «για την πρώτη δόση κλείστηκαν 175.000 ραντεβού και σε σύγκριση με την προηγούμενη εβδομάδα που είχαν κλειστεί 60.000. Παρατηρείται αύξηση 185%. Επίσης κλείστηκαν 275.000 ραντεβού αναμνηστικής δόσης, αύξηση της τάξης του 200%, σε σχέση με τα 94.000 ραντεβού της προηγούμενης εβδομάδας». Άρα στη διαδικασία της «πειθούς», η Εκκλησία δεν φαίνεται να πληροί τις προϋποθέσεις και τη δυναμική που της αποδίδονται.

Σε κάθε περίπτωση, είναι εξαιρετικά ανησυχητική η επισήμανση ότι «το 40% της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει πειστεί». Το γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση πιστεύει ότι η κυβέρνηση είναι αυτή που πρέπει να το πείσει, αφορά κυρίως την άποψη του συγκεκριμένου κόμματος για το συγκεκριμένο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας. Το γεγονός, όμως, ότι 4 στους 10 Έλληνες κοιτάζουν με καχυποψία πίσω από τις κουρτίνες της προκατάληψης, της συνωμοσίας και άλλες περίεργες πτυχώσεις του τσακισμένου ορθολογισμού τους,  τα επιτεύγματα της επιστήμης, τότε η δυστοπία είναι ήδη εδώ. Όσο και να αναρτούμε περιχαρείς φωτογραφίες με την τρίτη δόση καρφωμένη στα μπράτσα μας. Ούτως ή άλλως… «αναμνηστική» δεν λέγεται;