Φώφη Γεννηματά: Η πολιτικός που δεν εμπορεύτηκε τον πόνο της

Πάνδημη θλίψη. Αυτό ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της χθεσινής ημέρας. Η είδηση του θανάτου μιας γυναίκας που όλοι γνώριζαν, από μία ασθένεια που κάθε οικογένεια -τρόπον τινά- έχει αντιμετωπίσει. Η Φώφη Γεννηματά ήταν μόλις 56 ετών, ήταν συμπαθής και ο θάνατος της ξαφνικός.

Στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, κι ενώ εξελίσσεται η εκπομπή του Μάνου Βουλαρίνου, μπαίνει στο στούντιο ο διευθυντής του σταθμού Βασίλης Χιώτης προκειμένου να μεταδώσει την πληροφορία του θανάτου της προέδρου του ΚΙΝΑΛ. Δεν μπορούσε να βγει η φωνή του από την θλίψη…

Όλοι πάγωσαν, όλοι βίωσαν σοκ, όλοι δάκρυσαν. Ήταν αδόκητο, φάνταζε αδιανόητο.

Κάπως έτσι εκτυλίχθηκε όλη η μέρα. Στα social media, η απώλεια, το σκληρό αυτό τελεσίδικο, ένωσε τους πάντες στη θλίψη ανεξαρτήτως ιδεολογικής αφετηρίας ή πολιτικής συμπάθειας προς την εκλιπούσα. Όλοι ένιωσαν οδύνη στο άκουσμα της είδησης. (Οι απειροελάχιστες παραφωνίες στις αντιδράσεις –κυρίως από τα άκρα- απλώς τοποθετήθηκαν εκεί που έπρεπε: στα απορρίμματα της μνήμης).

Η Φώφη Γεννηματά ήταν μια γενναία γυναίκα. Έδινε με ήθος και αξιοπρέπεια διαρκή μάχη με τον καρκίνο, χωρίς να παραιτηθεί από τη ζωή ή να το βάλει κάτω.

Και χωρίς ποτέ να αξιοποιήσει υπέρ της την ενδεχόμενη συμπάθεια που θα προκαλούσε η αναφορά του προβλήματος της. Μια φορά μόνο το έκανε κι αυτό για να δώσει δύναμη σε άλλους ασθενείς. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα, να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην σε θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μη γνωρίσει το χάδι σου», είχε πει, αφού διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού.

Σπάνιο για πολιτικό να μην εμπορεύεται τον πόνο προς όφελος του, να μην εργαλειοποιεί το συναίσθημα για ιδιοτελείς σκοπούς.

Την ίδια στάση είχε και για το όνομα του πατέρα της – σπανίως τον ανέφερε καθώς είχε την επίγνωση ότι έχαιρε εύνοιας λόγω αυτής της κληρονομιάς. Σήκωσε το βαρύ επώνυμο με δική της διαδρομή, ούσα εργατική, πάντα ευγενής και με σεβασμό προς τους άλλους.

Απέφυγε, επίσης, τη χυδαιότητα στην πολιτική αντιπαράθεση – μια τάση της εποχής καθώς μεγάλο κομμάτι του πολιτικού παιγνίου διαμορφώνεται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και επιπλέουν ιταμοί και εχθροπαθείς.

Ήταν -όπως καταμαρτυρούν φίλοι, συνεργάτες, αλλά και αντίπαλοι της- ένας πολιτισμένος και καλός άνθρωπος σε μια δύσκολη συγκυρία.

Όλα αυτά ο κόσμος τα αντιλαμβανόταν, εξ ου και η Φώφη Γεννηματά ήταν μια πολιτική προσωπικότητα που δεν προκαλούσε έντονες αντιδράσεις, αλλά κυρίως συμπάθεια, ακόμα κι αν διαφωνούσες μαζί της. Αυτή η στάση της ήταν που οδήγησε στην πάνδημη θλίψη και τελικά άνοιξε ένα παράθυρο για λίγη ανθρωπιά στον κυνικό κόσμο της πολιτικής.

Αν, εν τέλει, κάτι μπορεί να μείνει ως δίδαγμα από αυτό τον θάνατο, είναι ότι η ζωή μπορεί να αλλάξει από στιγμή σε στιγμή. Ας τη ζούμε σε βάθος και με σεβασμό.