Πολιτικη & Οικονομια

To σοβαρό ζήτημα που έθεσε η Ντόρα (και κανείς δεν συζητάει)

Ο πολιτικός πρέπει να ενημερώνει για την κατάσταση της υγείας του τους ανθρώπους των οποίων ζητά την ψήφο και των οποίων, είτε λίγο είτε πολύ, αναλαμβάνει να καθορίσει ένα κομμάτι της ζωής τους.

Μάνος Βουλαρίνος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Σχόλιο για τη διαφάνεια που υπάρχει στα ζητήματα υγείας των πολιτικών και γιατί ψηφοφόροι πρέπει να είναι ενήμεροι για την κατάσταση της υγείας τους.

Είναι πολύ σπάνιο ένας πολιτικός με αφορμή την ασθένειά του να θέσει ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο με πρόθεση ή από αμέλεια δεν συζητάμε. Αυτό το πολύ σπάνιο το έκανε η Ντόρα η Μπακογιάννη η οποία προχθές, σε ένα ιντερνετικό πάνελ κι αφού ευχαρίστησε για τα μηνύματα συμπαράστασης, είπε: «ένα δημόσιο πρόσωπο που έχει κάνει χιλιόμετρα στην πολιτική έχει υποχρέωση να πει την αλήθεια (για την υγεία του)». Μίλησε δηλαδή για κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο: την υποχρέωση του πολιτικού (κατά τη γνώμη μου κι αυτού που δεν έχει κάνει χιλιόμετρα) να ενημερώνει για την κατάσταση της υγείας του τους ανθρώπους των οποίων ζητά την ψήφο και των οποίων, είτε λίγο είτε πολύ, αναλαμβάνει να καθορίσει ένα κομμάτι της ζωής τους.

Μπορεί να μην το συζητάμε (πιθανότατα από μια εντελώς διαστρεβλωμένη αντίληψη του τι είναι καθώς πρέπει και τι όχι στην πολιτική), αλλά η υγεία των πολιτικών δεν είναι σημαντική μόνο για τους ίδιους ή για τους κοντινούς τους. Φαντάζεστε να εναποθέσετε τις ελπίδες σας σε έναν άνθρωπο ο οποίος πάσχει από μια ασθένεια η οποία τον εμποδίζει να ανταπεξέλθει με επάρκεια στα καθήκοντά του; Φαντάζεστε να ψηφίσετε έναν άνθρωπο στον οποίο οι γιατροί δίνουν λίγους μήνες ζωής; Οι λίγο πιο μεγάλοι δεν χρειάζεται να φανταστείτε. Η τελευταία θητεία του Ανδρέα Παπανδρέου ως πρωθυπουργού είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα του πόσο κακό είναι να μην υπάρχει απόλυτη διαφάνεια στα ζητήματα υγείας των πολιτικών και ειδικά εκείνων που καταλαμβάνουν τις υψηλότερες και κομβικότερες θέσεις της εξουσίας.

Μπορεί να σας φαίνεται κάπως σκληρό, αλλά η πραγματικότητα είναι πως η δουλειά του πολιτικού και πολύ περισσότερο του πολιτικού που ασκεί εξουσία, δεν είναι ούτε χόμπι ούτε μια δουλειά όπως όλες οι άλλες. Είναι μια δουλειά σκληρή και επίπονη από την οποία (σε μεγάλο βαθμό και αναλόγως της εξουσίας που διαχειρίζεται ο πολιτικός) εξαρτάται μια χώρα και οι κάτοικοί της.

Προφανώς δεν εννοώ να φτάσουμε στο σημείο να θεοποιήσουμε τη φυσική κατάσταση. Είναι πραγματικά θλιβερό να βλέπεις τον τραβηγμένο από τις αισθητικές επεμβάσεις πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να προσπαθεί να ανέβει τις σκάλες ενός αεροσκάφους κάνοντας τροχάδην. Και θα ήταν θλιβερό ακόμα κι αν δεν έτρωγε τα μούτρα του. Αλλά αυτή η κωμικοτραγική αμερικανική ακρότητα είναι η ξεχειλωμένη εκδοχή μιας πολύ λογικής σκέψης: ο άνθρωπος με εξουσία πρέπει να είναι σε θέση να την ασκήσει. Και να είναι (εκτός απροόπτου) σε αυτή τη θέση καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του. 

Δεν λέω ότι ο ασθενής πολιτικός πρέπει να αποχωρεί από την πολιτική ζωή. Είμαι βέβαιος πως όλοι μπορούμε να σκεφτούμε ασθενείς πολιτικούς που αποδείχτηκαν πολύ αποτελεσματικοί, όπως μπορούμε να σκεφτούμε και πολιτικούς σε άψογη φυσική κατάσταση που πνευματικώς είναι ανήμποροι. Λέω όμως ότι οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν. Οι ψηφοφόροι πρέπει να είναι ενήμεροι για την κατάσταση της υγείας των πολιτικών (προφανώς δεν μιλάω για το αν έχουν αυξημένη χοληστερίνη) ώστε να μπορούν να την συνυπολογίσουν μπροστά από την κάλπη και το ίδιο ενήμεροι πρέπει να είναι οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί αντίπαλοι και οι πολιτικοί σύμμαχοι έτσι ώστε να αποφεύγονται παρεξηγήσεις και εκ των υστέρων συγγνώμες που στην πραγματικότητα δεν οφείλονται. Και μπράβο τους.

Υ.Γ. Ίσως ακόμα σημαντικότερη να ήταν η διαφάνεια που έχει να κάνει με την ψυχική υγεία των ανθρώπων που ζητούν να ασκήσουν και τελικά ασκούν εξουσία, αλλά το να πάμε εκεί πιθανότατα να είναι πιο τρομακτικό από ωφέλιμο.