Αλλάζει η Ελλάδα ή είναι η χώρα του «περίπου»;

Μόλις προχτές στήθηκε στο πόδι και χωρίς σοβαρά μέτρα ασφαλείας ένας αγώνας επίδειξης καρτ μέσα στην πόλη της Πάτρας και οι ανυποψίαστοι πολίτες πήραν τα παιδιά τους και πήγαν να απολαύσουν το θέαμα. Αποτέλεσμα, ο σοβαρός τραυματισμός ενός θεατή και μάλιστα ενός εξάχρονου παιδιού, όταν ένα από τα οχήματα βγήκε από την πορεία του και έπεσε στις δήθεν προστατευτικές μπαριέρες της αυτοσχέδιας πίστας. Ποιοι έστησαν  αυτό ο πανηγύρι και ποιοι τους έδωσαν την άδεια; Στη χώρα του «περίπου» όλα είναι ανεκτά και κυρίως χωρίς συνέπειες.

Μόλις ανέβηκε λίγο η θερμοκρασία και φύσηξε ένα αεράκι μπήκε μια φωτιά με τρεις εστίες στη Νέα Μάκρη και μάλιστα νύχτα. Ότι προλάβουν να κάψουν πριν αρχίσουν οι βροχές. Ποιοι όμως θέλουν να κάψουν την Ελλάδα; Άγνωστο. Ή τουλάχιστον άγνωστο για τους πολίτες στους οποίους πλασάρεται  με επιμονή ότι για όλα φταίει η κλιματική αλλαγή. Την έχουν δει τις νύχτες με σπίρτα και γκαζάκια να βάζει φωτιές στα δάση. Στις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές συνελήφθησαν αρκετοί με την υπόνοια του εμπρησμού. Είδαμε υπουργούς να φεύγουν αλλά δεν μάθαμε κάτι για την έρευνα και τις ανακρίσεις. Γιατί; Μάλιστα κάποια κυρία πήγε και 5 χρόνια φυλακή για την απόπειρα εμπρησμού του πεδίου του Άρεως. Γιατί δεν μάθαμε τα κίνητρα, αλλά και γιατί τόσο μεγάλη ποινή; Στη χώρα του περίπου οι πολίτες δεν χρειάζεται να ξέρουν, ούτε γιατί καίγονται τα χωριά, τα σπίτια και τα δάση τους;

Πριν λίγες μέρες αποκαλύφθηκε μάλλον τυχαία ένα ολόκληρο δίκτυο παραγωγής και διάθεσης πλαστών πιστοποιητικών εμβολιασμού. Μάλιστα ο ενδιαφερόμενος έχει τη δυνατότητα να επιλέξει εμβόλιο, ενώ οι απατεώνες ψαρεύουν την πελατεία από το διαδίκτυο ισχυριζόμενοι ότι έχουν πρόσβαση στο σύστημα των ραντεβού. Ο υπάλληλος του δημοσίου που συμμετέχει στη λαμογιάσύμφωνα με τον πρόσφατο νόμο έχει πειθαρχικές και διοικητικές κυρώσεις και πρόστιμο. Γιατί όχι απόλυση όταν πρόκειται ουσιαστικά για έγκλημα κατά της ζωής; Αλλά και γιατί έπεσε σιγή ιχθύος για το βάθος και το πλάτος αυτής της τόσο επικίνδυνης για τη δημόσια υγεία υπόθεσης; Μήπως γιατί κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε και να ξεχαστούμε;

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την πανδημία με καρότο και μαστίγιο βυθίζοντας συνεχώς την κοινωνία στην αβεβαιότητα και δίνοντας τροφή και έδαφος στο αντιεμβολιαστικό κίνημα. Από κοντά φυσικά και τα ΜΜΕ. Για την αξιωματική αντιπολίτευση δεν χρειάζεται να αναφέρουμε κάτι παρά μόνο ότι βουλευτές της διαδηλώνουν  μαζί με τους αρνητές του εμβολίου κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού κρίσιμων επαγγελματικών ομάδων. Τα πανεπιστήμια ετοιμάζονται να ανοίξουν κανονικά αλλά ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός για φοιτητές, καθηγητές και διοικητικό προσωπικό. Και όλοι περιμένουν να σκάσει η βόμβα λέγοντας κάτι ευχολόγια του στυλ «η δια ζώσης διδασκαλία θα νικήσει». Σοβαρά τώρα πιστεύει κανείς ότι θα γίνεται σοβαρός και ενδελεχής έλεγχος πιστοποιητικών PCR και rapid test; Σε ένα τόσο μεγάλο πλήθος φοιτητών από διαφορετικές περιοχές της χώρας,με έντονη κοινωνική ζωή που θα συνωθούνται έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας;

Γιατί δεν επιβάλλεται υποχρεωτικός εμβολιασμός σε ένα κοινό, σαν το πανεπιστημιακό το οποίο σε μεγάλο βαθμό έχει ήδη εμβολιαστεί; Γιατί αφήνονται οι λίγοι να βάλουν σε κίνδυνο τη λειτουργία όλης της ανώτατης εκπαίδευσης; Μα προφανώς για το πολιτικό κόστος. Όταν οι ανεμβολίαστοι ψηφίζουν κατά 23% ΣΥΡΙΖΑ και κατά 12% Ελληνική Λύση, ποιος θα τολμήσει τα δύσκολα σε μια περίοδο που έχει τις εκλογές μπροστά του; Η δημοσκοπική κάμψη της ΝΔ και μάλιστα χωρίς να κερδίζει κάτι σημαντικό ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν οφείλεται ούτε στις πυρκαγιές, ούτε στο φιάσκο του ανασχηματισμού. Αυτά είναι γεγονότα που δεν επηρέασαν ποτέ καθοριστικά το εκλογικό σώμα. Οφείλονται στο ισχυρό αντιεμβολιαστικό κίνημα στο οποίο, σε αντίθεση με όλη την Ευρώπη, πρωτεύοντα ρόλο έχει η ριζοσπαστική αριστερά. Πάντοτε στα πλαίσια του αντισυστημισμού και του δικαιωματισμού, πράγμα που ως φαίνεται κάνει την κυβέρνηση «προσεκτική». Όταν μάλιστα σήμερα παρόλη την διαφορά των 10% -12% στο γενικό πληθυσμό, η ΝΔ είναι σχεδόν ισόπαλη με το  ΣΥΡΙΖΑ στις νεότερες ηλικιακές ομάδες ψηφοφόρων (17-29).

Τα παραδείγματα που προηγήθηκαν στοιχειοθετούν την άποψη ότι η χώρα αυτή δεν αλλάζει αισθητά. Προφανώς και έχει μπει σε ένα μονοπάτι προόδου, μετά από μια πενταετία κυριαρχίας έντονου σκοταδισμού, αλλά έχει πολλά να κάνει ακόμα για να μπορεί να μιλήσει για Αλλαγή. Μερικά πράγματα είναι βαθιά ριζωμένα στην κοινωνία της, έχουν ισχυρές προσβάσεις στο πολιτικό σύστημα και κάνουν τους εκσυγχρονιστές ταγούς προσεκτικούς. Η αναδίπλωση είναι πλέον το εργαλείο αντιμετώπισης των κρίσεων. Οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές της χώρας οδήγησαν τρεις εκπαιδευτικούς ενός Γυμνασίου στο τμήμα γιατί τηρούσαν το νόμο. Για να τους υποβάλουν μήνυση οι γονείς μαθήτριας που δεν ήθελε να φορέσει μάσκα και να κάνει test. Μεμονωμένο γεγονός ενδεικτικό όμως του κλίματος που επικρατεί απέναντι στους αρνητές της πανδημίας και του εμβολιασμού.

Πίσω από όλα αυτά είναι ο ισχυρός αντισυστημισμός. Που είναι και δεξιός και αριστερός και απολιτικός και διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα και τις ηλικίες. Και τα τελευταία χρόνια ισχυροποιήθηκε πολύ λόγω της οικονομικής κρίσης και της επιβολής υπερβολικών μέτρων από τους δανειστές σε ένα λαό που είχε μάθει να τον χαϊδεύουν οι λαοπλάνοι. Και αυτή η τάση του «αντί» μπορεί να έχει υποχωρήσει και να μην εκλέγει πλέον κυβερνήσεις αλλά πάντοτε υποβόσκει και πάντοτε θα έχει δραστήριους οπαδούς που δεν θα χάνουν την ευκαιρία να την προβάλουν. Είναι η τάση του «αντί» στην πρόοδο. Και γι αυτό τη βλέπετε σήμερα να γαντζώνεται από το κίνημα των αρνητών της υγειονομικής κρίσης και να δηλώνει παρούσα, αλλά και επικίνδυνη. Και η αριστερά ή η ακροδεξιά  μας είναι πολύ παλιές και έμπειρες σε κάτι τέτοια ώστε να αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Όταν μάλιστα οι ίδιες αποτελούν διαχρονικά την επιτομή του συντηρητισμού.

Η φάση αναδίπλωσης που ζούμε δεν δηλώνει Αλλαγή της πατρίδας. Αντιθέτως δηλώνει ότι οι αντιστάσεις είναι ισχυρές. Η ελπίδα συσσωρεύεται, που αλλού, στην οικονομική ανάπτυξη που θα μετατοπίσει το ενδιαφέρον μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων και κυρίως της μεσαίας τάξης στο κυνήγι του χρήματος και της ευημερίας και θα μειώσει το δυναμικό της γκρίνιας και του συντηρητισμού. Και γι αυτό στην κυβέρνηση εργάζονται ώστε η ανάπτυξη να μην αφήσει απέξω μεγάλες ομάδες, να μην βαθύνει τις ανισότητες πράγμα που θα δημιουργήσει ισχυρά αναχώματα αντίστασης σε κάθε καινοτομία. Αλλά δεν αρκεί. Η ιδεολογική δουλειά είναι εξίσου σημαντική που όμως υστερεί τραγικά διότι οι ταγοί δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος της ιδεολογικής δύναμης του αντισυστημισμού μέσα στην κοινωνία.

Η Ελλάδα είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια εταιρία που θέλει έναν καλό μάνατζερ για να ανεβάσει τα κέρδη. Είναι ένας ζωντανός συντηρητικός οργανισμός με μακρά θητεία στην πολιτική εχθροπάθεια, με βαθιές εσωτερικές διαιρέσεις,  που συχνά δεν τον αφήνουν να δει το συμφέρον του.