Τελικά τι ψηφίζουν οι εμβολιασμένοι;

Αν δεν έχουμε χάσει κάτι στο μέτρημα, αυτό θα είναι το πέμπτο κύμα. Οι ειδικοί βλέπουν να σκάει από τα τέλη του Σεπτεμβρίου, όταν τα παράθυρα στους κλειστούς χώρους θα αρχίσουν να ανοίγουν όλο και λιγότερο και οι άνθρωποι να συνωστίζονται όλο και περισσότερο. Στις 30 Σεπτεμβρίου ανοίγει και η πλατφόρμα των ραντεβού για την τρίτη δόση του εμβολίου στους άνω των 60 και στους υγειονομικούς. 

Η χρονική σύμπτωση αρκεί για να αναρωτηθεί κανείς εάν μπορεί να κερδηθεί αυτή η μάχη με τον χρόνο. Εάν το νέο κύμα θα βρει τη χώρα κάπως θωρακισμένη ή εάν, από τους χώρους εργασίας και διασκέδασης έως τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, είμαστε εντελώς ανοχύρωτοι. Το κύμα θα σκάσει απλώς; Ή θα σαρώσει; 

Η πορεία των εμβολιασμών δείχνει πως δύσκολα μπορεί να αισθανθεί κανείς ότι βρίσκεται στη Δανία του Νότου. Το πρώτο εμβόλιο έγινε πριν από εννέα μήνες και, σύμφωνα με την πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, από τότε έχουν εμβολιαστεί 6,5 εκατομμύρια πολίτες. Ο αριθμός δεν ενθουσιάζει κανέναν ειδικό - 6,5 εκατομμύρια εμβολιασμένοι δεν φτιάχνουν τείχος ανόσιας ή, εάν φτιάχνουν, είναι γεμάτο ρωγμές και τρύπες. 

Ο αριθμός δεν ενθουσιάζει ούτε την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση όμως εμφανίζεται απρόθυμη να μετατρέψει τη μάχη με την πανδημία σε πόλεμο με τους αντιεμβολιαστές. Η υποχρεωτικότητα εξαντλήθηκε στους υγειονομικούς, και κανένα μέτρο άμεσου ή έμμεσου καταναγκασμού δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Τα εμβολιαστικά κέντρα, αυτό το υπόδειγμα ταχύτητας και οργάνωσης, μαράζωσαν και έκλεισαν. 

Θα πρέπει να μείνει κανείς λίγο στις χρονικές συμπτώσεις για να εξηγήσει αυτήν την απροθυμία. Το φθινόπωρο δεν βρίσκει την κυβέρνηση αντιμέτωπη μόνο με μια συμπαγή μάζα ανεμβολίαστων που καμία έκκληση να σηκώσουν το μανίκι δεν μπορεί να πείσει. Τη βρίσκει και στο τέλος του πρώτου μισού της θητείας της. Μπορεί ο πρωθυπουργός να λέει πως οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, ο χρόνος όμως που τρέχει από εδώ και μπρος δεν είναι το άλλο μισό. Είναι προεκλογικός - κάθε Κυριακή από την ερχόμενη άνοιξη μπορεί να είναι Κυριακή εκλογών. Και καμία κυβέρνηση δεν θα πήγαινε σε εκλογές βάζοντας απέναντι εκείνο το 30% που για να μειωθεί θα πρέπει κανείς να «ξύνει συνεχώς τον πάτο του βαρελιού», όπως έλεγε την περασμένη εβδομάδα κυβερνητικό στέλεχος. 

Ξύνοντας συνεχώς, στο τέλος κανείς δεν μπορεί παρά να ματώσει. Η κυβέρνηση δεν θέλει να ματώσει, αλλά να πάρει από την πίτα. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της ALCO, περίπου ένας στους τέσσερις πολίτες που δεν έχουν εμβολιαστεί είναι ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αν όχι όλοι μαζί, τουλάχιστον οι υπόλοιποι τρεις φτιάχνουν μια εκλογική δεξαμενή, την οποία η κυβέρνηση δεν θα ήθελε να αφήσει για ψάρεμα μόνο στους Βελόπουλους και τα δίχτυα των ψεκασμένων. Όχι μόνο η ψήφος δεν μυρίζει, αλλά δεν χρειάζεται ούτε υγειονομικό πιστοποιητικό. 

Τι μένει; Η προαιρετικότητα της αναμνηστικής δόσης για ορισμένες κατηγορίες που ανακοινώθηκε χθες και με το ερώτημα της επέκτασης στον γενικό πληθυσμό να εκκρεμεί. Μένει όμως και ένα γενικευμένο αίσθημα ανασφάλειας, τουλάχιστον ανάμεσα σε εκείνους που βλέπουν την πανδημία ως αυτό που είναι. Ως μια απειλή για τον εαυτό τους και τη δημόσια υγεία. 

Αποτελούν κι αυτοί μια συμπαγή μάζα. Και το λάθος θα ήταν να πιστέψει κανείς πως είναι εκλογικά αδρανής ή δεδομένη. Τι ψηφίζουν οι εμβολιασμένοι; Μη βιαστείτε να πείτε πως θα φανεί στην κάλπη. Προηγουμένως θα έχει κριθεί από τη διαχείριση του νέου κύματος. Κι αλίμονο σ’ εκείνον που θα χαθεί στο μέτρημα.