«Έκανε δουλίτσα» ο σύντροφος Πολάκης

Για την προσπάθεια να δημιουργηθούν αμφιβολίες σχετικά με την ασφάλεια ή την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού για τον κορωνοϊό λίγοι έχουν εργαστεί όσο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (αν και τελευταία κάποιοι υπουργοί της κυβέρνησης κάνουν ό,τι μπορούν). Και από τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης λίγοι έχουν εργαστεί όσο ο σύντροφος Πολάκης. Μπορεί ο Αλέκσης να έχει προσπαθήσει παραπάνω από μία φορά να απαξιώσει την εμβολιαστική διαδικασία, μπορεί το κόμμα του να αντιστέκεται με ηρωισμό στον υποχρεωτικό εμβολιασμό ακόμα και των υγειονομικών, αλλά το παλικάρι από την Κρήτη έχει δηλώσει από το βήμα της Βουλής, τον Ιούνιο, την άρνηση του να εμβολιαστεί επειδή δεν θεωρεί τα εμβόλια επαρκώς δοκιμασμένα. Και το παλικάρι, εκτός από παλικάρι, είναι και γιατρός. Και, εκτός από γιατρός, υπήρξε και αναπληρωτής υπουργός Υγείας. Και άρα άνθρωπος αυξημένης επιρροής στα ιατρικά, τουλάχιστον ανάμεσα στους ψηφοφόρους του κόμματός του.  

Τελικά ο ίδιος, πιθανότατα λόγω της υποχρεωτικότητας στους υγειονομικούς (δεν είναι καιρός να χάνουμε εισόδημα), μόλις ήρθε «ο φθινόπωρος» εμβολιάστηκε. Αλλά την αντιεμβολιαστική «δουλίτσα» την είχε ήδη κάνει. Βλέπετε, η αμφιβολία φυτεύεται εύκολα και ξεριζώνεται δύσκολα. 

Μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν ξέραμε το μέγεθος της ζημιάς που είχαν κάνει ο αψύς Κρητικός και το κόμμα του. Εδώ και λίγες μέρες όμως ξέρουμε. Μια δημοσκόπηση της ALCO (ευτυχώς για το OPEN, φαντάζεστε να την είχε παρουσιάσει άλλος σταθμός;) μας έδειξε τις κομματικές προτιμήσεις των ανεμβολίαστων συμπολιτών μας:

Σχεδόν το ένα τέταρτο των ανεμβολίαστων ψηφίζουν το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περισσότερους νεαρούς ψηφοφόρους και γενικά τα ποσοστά εμβολιασμένων στους νέους (και αναπόφευκτα λόγω νεότητας κάπως άμυαλους) είναι χαμηλά, αλλά οι νεαροί ψηφοφόροι μπορούν να εμβολιαστούν. Και σίγουρα θα ήταν εμβολιασμένοι σε μεγαλύτερο ποσοστό αν δεν είχαν ένα μεγαλοστέλεχος του κόμματος που ψηφίζουν να τους λέει ότι τα εμβόλια δεν είναι ακόμα δοκιμασμένα.  

Ψηφίζω ένα κόμμα σημαίνει εμπιστεύομαι στα στελέχη του τη διοίκηση της χώρας όπου ζω. Άρα τους εμπιστεύομαι ένα κομμάτι της ζωής μου. Άρα τους εμπιστεύομαι γενικώς (παρότι σίγουρα όχι εντελώς). Όταν λοιπόν ένας από τους ανθρώπους που εμπιστεύομαι (και εξ αντικειμένου υποτίθεται σχετικός) λέει ότι δεν κάνει το εμβόλιο γιατί δεν έχει δοκιμαστεί, δεν είναι πολύ πιθανόν να με παρασύρει; Δεν είναι πολύ πιθανόν να μου φυτέψει μια αμφιβολία που διαφορετικά δεν θα είχα ή, αν είχα, θα ήταν πολύ πιο αδύναμη; 

Σκέφτεστε πόσοι από αυτό το 23% των ανεμβολίαστων θα είχαν εμβολιαστεί εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απαξίωνε και ο Πολάκης δεν αμφισβητούσε ευθέως την ασφάλεια των εμβολίων;

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, δεν ξέρω γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση γενικά και ο Πολάκης ειδικά έδωσαν τον αντιεμβολιαστικό αγώνα τους. Μπορεί επειδή δεν καταλάβαιναν τι έκαναν και νόμισαν ότι και τα εμβόλια προσφέρονται για την «όχι σε όλα» αντιπολίτευσή τους. Μπορεί επειδή στ’ αλήθεια φοβούνται τα εμβόλια. Μπορεί επειδή ήθελαν να κάνουν κακό στην κυβέρνηση αδιαφορώντας για τα θύματα της βλάβης. Μπορεί επειδή φοβήθηκαν το επίπεδο ενός μεγάλου κομματιού των ψηφοφόρων τους και αντί να προσπαθήσουν να το συνετίσουν και να το προστατεύσουν επέλεξαν να το κολακέψουν. Μπορεί και όλα αυτά (ή κάποια από αυτά) μαζί. Όποια κι αν είναι η απάντηση στο «γιατί», αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το ότι, χάρη στο αντιεμβολιαστικό κήρυγμα του συντρόφου Πολάκη και τη στάση του κόμματός του, πολλοί συμπολίτες που θα μπορούσαν να εμβολιαστούν έμειναν ανεμβολίαστοι.

Δεν ξέρω πόσο ικανοποιημένοι είναι από αυτό στην Κουμουνδούρου, αλλά αν δεν είναι ας παρηγορηθούν με την ιδέα ότι τουλάχιστον στους ανεμβολίαστους θα μπορούσαν (φυσικά μαζί με τους λαϊκοακροδεξιούς, όπως συνηθίζουν) να σχηματίσουν κυβέρνηση. Και μπράβο τους.