Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την αντιπολιτευτική κριτική ότι η κυβέρνηση προωθεί την παιδική εργασία εις βάρος της εκπαίδευσης.
Το ότι οι σύντροφοι αντιπολιτεύονται χρησιμοποιώντας σχεδόν αποκλειστικά την προπαγάνδα είναι μάλλον σαφές από τότε που δεν είχαν γίνει ακόμα κυβέρνηση και υπήρχαν επιπόλαιοι και αφελείς συμπολίτες που αναρωτιόντουσαν «ας τους δοκιμάσουμε κι αυτούς, τι έχουμε να χάσουμε;». Προφανώς, για έναν πολιτικό χώρο του οποίου τα στελέχη εκφράζουν το τραμπικό ήθος αλά ελληνικά και οι προτάσεις του διακρίνονται από την πλήρη αδιαφορία για την πραγματικότητα, η προπαγάνδα είναι μονόδρομος. Μόνο που οι σύντροφοι πάνε σ’ αυτόν τον μονόδρομο με το γκάζι σανιδωμένο και χωρίς καμία διάθεση να ακουμπήσουν έστω και λίγο το φρένο.
Μόνο τις τελευταίες ημέρες είδαμε: α) μια φωτογραφία του όρθιου Άδωνι Γεωργιάδη που μιλάει με τον καθιστό Μαρινάκη στην κηδεία του Θεοδωράκη να χρησιμοποιείται ως απόδειξη διαπλοκής, β) μια φωτογραφία του Μητσοτάκη να κρατάει τη σημαία εκκίνησης του Ράλι Ακρόπολις μπροστά από ένα εργοστασιακό Τογιότα Κορόλα μαζί με μια φωτογραφία του κατεστραμμένου εργοστασιακού Τογιότα Κορόλα ως αποδεικτικό της «γκαντεμιάς» (παρότι όποιος πρόσεχε καλά έβλεπε πως δεν ήταν ακριβώς το ίδιο αυτοκίνητο και όποιος ήταν σχετικός ήξερε ότι η φωτογραφία του κατεστραμμένου Τογιότα ήταν από το περσινό ράλι της Κροατίας) και τέλος αυτό:
Ο πρώην πρύτανης του ΑΠΘ* (και πρόεδρος της Αττικό Μετρό) ποστάρει ως απόδειξη της αστυνομοκρατίας στη ΔΕΘ του 2021 μια φωτογραφία από το 2018. Τότε που τη ΔΕΘ ως πρωθυπουργός επισκέπτονταν ο Αλέκσης.
Όλα αυτά που θα έκαναν τον οποιοδήποτε να ντραπεί, για αυτούς είναι μια καθημερινή συνήθεια η οποία νομίζω πως απογειώθηκε με αυτό: η προσπάθεια να εμφανιστεί περίπου ως σκλαβοπάζαρο ένας νόμος που έγινε για να μην αδικούνται τα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα είναι από τις χειρότερες (ή καλύτερες, εξαρτάται πώς το βλέπεις) στιγμές της προπαγάνδας. Όχι μόνο επειδή δείχνει ότι είναι τόσο αδίστακτοι ώστε να μην διστάζουν να διαμαρτυρηθούν για κάτι που ωφελεί αδύνατους (άλλωστε σχεδόν όλες τους οι διαμαρτυρίες ουσιαστικά εναντίον της βελτίωσης της ζωής των αδύνατων στρέφονται) αλλά επειδή μπλέκει στην προπαγάνδα την (άσχετη με το θέμα) παιδική εργασία εξοργίζοντας τους ευαίσθητους αλλά επιπόλαιους συμπολίτες. Σ’ αυτούς τους ευαίσθητους αλλά επιπόλαιους συμπολίτες άλλωστε στοχεύει και η φωτογραφία από την κινηματογραφική μεταφορά του Όλιβερ Τουίστ από τον Πολάνσκι (ευτυχώς αυτή τη φόρα δεν χρησιμοποίησαν το Ολοκαύτωμα για την προπαγάνδα τους).
Κι αυτοί οι ευαίσθητοι αλλά επιπόλαιοι (δεν μιλάω για τους πωρωμένους οπαδούς) πίστεψαν την προπαγάνδα και γέμισαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με οργισμένες και μελό αναρτήσεις οι οποίες το μόνο που έκαναν ήταν να δείχνουν πόσο αποτελεσματική μπορεί να γίνει η προπαγάνδα όταν απευθύνεται σε ανθρώπους που είναι μεν ευαίσθητοι αλλά και παραδομένοι στην (ανακουφιστική και βολική, δε λέω) παρόρμηση.
Γιατί αν ήταν προσεκτικοί θα έψαχναν και θα μάθαιναν ότι το μόνο που κάνει αυτός ο νόμος είναι να δίνει τη δυνατότητα και το νομικό πλαίσιο ώστε ΚΑΙ οι έφηβοι άνω των 16 που ζουν σε ιδρύματα να έχουν νομικά τη δυνατότητα που έχουν όλοι οι υπόλοιποι έφηβοι αυτής της ηλικίας: τη δυνατότητα, αν το θέλουν, να εργαστούν. Είτε λίγο είτε πολύ. Να μπορούν αν θέλουν π.χ. ένα μέρος των διακοπών του καλοκαιριού (ή και όλο) να το περάσουν εργαζόμενοι σε ένα ξενοδοχείο ώστε να κερδίσουν χρήματα και εργασιακή εμπειρία.
Μέχρι τώρα ένας έφηβος που η κακή του τύχη τον είχε φέρει να ζει σε ίδρυμα και ήθελε να δουλέψει για να κάνει την τύχη του λίγο καλύτερη δεν είχε αυτή τη δυνατότητα. Μια δυνατότητα που είχαν όλοι οι άλλοι έφηβοι (δεν θα πω τυχερότεροι γιατί υπάρχουν οικογένειες και οικογένειες). Μια δυνατότητα που είχαμε όλοι εμείς που δουλέψαμε κάποια από τα καλοκαίρια μας.
Το πιο γελοίο και (όπως συχνά συμβαίνει με τα γελοία) εξοργιστικό είναι πως αυτοί που τάχα τους πήραν τα ζουμιά για την εργασία σε νεαρή ηλικία κάνουν πως δεν ξέρουν πως σύμφωνα με τη νομοθεσία που (ορθώς) κανείς δεν έχει σκεφτεί να αλλάξει, ένας κάτοικος αυτής της χώρας έχει τη δυνατότητα να εργάζεται από 15 ετών. Είναι οι ίδιοι σύντροφοι που σκίζουν τα ρουχαλάκια τους για την ανεργία των νέων. Ξέρετε σε ποιες ηλικίες εργαζομένων αναφέρεται η περίφημη «ανεργία των νέων»; Στις ηλικίες από 15 μέχρι 24 ετών.
Δεν ξέρω αν μισούν αυτά τα παιδιά και τα θέλουν μονίμως αδικημένα, μονίμως μακριά από οποιαδήποτε μαθητεία και εμπειρία εκτός ιδρυμάτων ή απλώς τα χρησιμοποιούν ως εργαλεία για την προπαγάνδα τους. Η Ιστορία δείχνει πως μάλλον το δεύτερο ισχύει καθώς οι σύντροφοι αντιλαμβάνονται τους ανθρώπους μόνο ως εργαλεία κι αν υπάρχει μίσος αυτό είναι το σταθερό τους μίσος για τη εκπαίδευση, την εργασία και κάθε προσπάθεια που μπορεί να ανεβάσει το επίπεδο ενός αδύναμου κομματιού της κοινωνίας. Η διατήρηση στα χαμηλά των πιο αδύναμων είναι άλλωστε προϋπόθεση για τις «διεκδικήσεις» τους.
Με λίγα λόγια, λειτουργούν σα γιατροί που δεν θέλουν το εμβόλιο για μια ασθένεια επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν ασθενείς. Στην προσπάθειά τους αυτή έχουν εργαλειοποιήσει ανέργους, χαμηλόμισθους, αυτόχειρες, μετανάστες και πρόσφυγες... γιατί να μην εργαλειοποιήσουν και τους εφήβους που ζουν σε δομές; Και μπράβο τους.
* παρεμπιπτόντως το ίδρυμα στο οποίο ήταν πρύτανης ο Μυλόπουλος (και διδάσκει ο Κούβελας) έχει ποσοστό εμβολιασμένων φοιτητών 64% την ώρα που στο ΕΜΠ το ποσοστό είναι 76%, στο ΟΠΑ 75%, στο Πάντειο 72% και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών 70%.
5°
