Σχόλιο για τον νέο ανασχηματισμό της κυβέρνησης που αναμένεται να ανακοινωθεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Μπορεί να μετρήσει κανείς τον πολιτικό χρόνο με πολλούς τρόπους - ας πούμε, με τους εκλογικούς κύκλους. Αν όμως έβλεπε τον πολιτικό χρόνο σαν μια κλεψύδρα που αδειάζει, την κλεψύδρα μιας κυβέρνησης, τότε θα τον μετρούσε με τους ανασχηματισμούς.
Είναι κάτι που επιβάλλεται από τα ήθη της Μεταπολίτευσης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε τέσσερις ανασχηματισμούς στην πρώτη του οκταετία και άλλους δύο από το 1993 έως το 1996. Έναν και κάτι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στα τρία χρόνια που κυβέρνησε, τέσσερις ο Κώστας Σημίτης, άλλους τρεις ο Κώστας Καραμανλής, δύο ο Γιώργος Παπανδρέου, δύο ο Αντώνης Σαμαράς, δύο ο Αλέξης Τσίπρας. Όλοι τους υποτίθεται πως υπάκουαν στην ανάγκη της ανανέωσης. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπηρετούσαν παρά το πνεύμα της ανακύκλωσης. Δεν άνοιγαν τα παράθυρα για να μπει φρέσκος αέρας. Αυτό που σερβιριζόταν ήταν μια ξαναζεσταμένη σούπα φτιαγμένη από πρόσωπα που μετακινούνταν από το ένα υπουργείο στο άλλο.
Μπορεί κανείς να μαζέψει όλη την πολιτική αφέλεια του κόσμου και να αναρωτηθεί γιατί κάποιος που δοκιμάστηκε και απέτυχε κάπου θα πετύχει κάπου αλλού. Με άλλη τόση αφέλεια μπορεί να αναρωτηθεί πώς γίνεται να αλλάζει ένας υπουργός, ο οποίος τρέχει κάτι που από την ίδια την κυβέρνηση διαφημίζεται ως «μεταρρύθμιση». Δεν είναι μια ομολογία αποτυχίας η καρατόμηση του «μεταρρυθμιστή» υπουργού; Δεν είναι πιο φανερή αυτή η ομολογία όσο πιο «δομικός» είναι ο ανασχηματισμός; Πόσοι αποτυχημένοι υπουργοί χωράνε επιτέλους σε μια κυβέρνηση για να ανασχηματιστούν τόσο «δομικά»;
Οι ανασχηματισμοί δεν θυμίζουν μόνο πως το πολιτικό προσωπικό είναι αναλώσιμο και ανακυκλώσιμο. Φανερώνουν και πως δεν έχει βάθος - ή, με ποδοσφαιρικούς όρους, πάγκο και ας έχει κοινοβουλευτική ομάδα. Υποτίθεται πως συνιστούν κάποιο είδους πολιτικού αιφνιδιασμού από εκείνους που αποφέρουν εκλογικά οφέλη. Κανένας ανασχηματισμός όμως δεν κέρδισε εκλογές. Καμία κυβερνητική μηχανή δεν ξαναζεστάθηκε από μια τράπουλα που ανακατεύτηκε, από μια άσκηση ισορροπιών ανάμεσα σε παλιές καραβάνες της κυβέρνησης και κυβερνητικούς βουλευτές που φιλοδοξούν να παλιώσουν κι αυτοί μια μέρα στα υπουργεία.
Ξεφεύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και από αυτόν τον κανόνα και από τον κανόνα ανασχηματισμένων υφυπουργών που κανένας δεν θυμάται πότε ήρθαν και κανέναν δεν απασχολεί πότε θα φύγουν οι επόμενοι; Το πολιτικό ρεπορτάζ θα θέλει πάντοτε τον πρωθυπουργό να «κρατά το κλειδί των εξελίξεων στο χέρι», να «σβήνει και να γράφει ονόματα», να πατάει το κουμπί κάποιου φανταστικού restart. Με τόσους ανασχηματισμούς όμως, με τόσα κουμπιά πατημένα, τόσα γραμμένα και σβησμένα ονόματα, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς εάν ένας ανασχηματισμός γίνεται για κάτι λιγότερο ουσιώδες ακόμη και από ένα αδειανό πουκάμισο. Αν γίνεται για ένα καινούργιο κοστούμι στην τελετή παράδοσης - παραλαβής ενός υπουργείου κι ενώ η κλεψύδρα συνεχίζει να αδειάζει.
11°
