Ασφαλιστικά ταμεία. Οι πραγματικά ριγμένοι παθητικά σιωπούν και οι παγίως ωφελημένοι φωνάζουν σαν να τους σφάζουν. Πριν λίγο άκουγα τον κ. Μητρόπουλο του ΣΥΡΙΖΑ να λέει στο ραδιόφωνο απίστευτες τερατολογίες για τα ασφαλιστικά ταμεία. Το ρεζουμέ ήταν ότι η τρόικα κούρεψε τα αποθεματικά τον ταμείων και οι δανειστές πρέπει να μας επιστρέψουν αυτά που μας πήραν. Κι οι δημοσιογράφοι διαμαρτύρονταν όχι για την τερατολογία που άκουγαν αλλά γιατί δεν τους φαινόταν πιθανό η τρόικα να κάνει κάτι τέτοιο!
Η «μικρή λεπτομέρεια» ότι ελέγοντο ανοησίες, γιατί το «κούρεμα» δεν αφορούσε τους δανειστές, αλλά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που το ελληνικό κράτος δεν μπορούσε να πληρώσει στα ταμεία (λόγω δικής του χρεοκοπίας), διέφυγε της προσοχής των συνομιλούντων. Βολεύει βλέπετε όλους όσους λεηλάτησαν τις εισφορές των ασφαλισμένων -δίνοντας (ακόμα και σήμερα) συνταξιοδοτικά προνόμια χωρίς να υπάρχουν χρήματα που να τα δικαιολογούν και παραβιάζοντας κάθε αρχή κοινωνικής δικαιοσύνης- να μην συζητηθεί ποτέ τι πράγματι έχει συμβεί και τι πράγματι μπορεί και είναι δίκαιο να γίνει.
Ποιο είναι ένα δίκαιο μοντέλο λειτουργίας του ασφαλιστικού συστήματος; Εφόσον υπάρχουν υποχρεωτικές εισφορές το σύστημα θα έπρεπε να δίνει συντάξεις που να ισοδυναμούν με τις εισφορές των ασφαλισμένων (τοκισμένες με ένα λογικό επιτόκιο -π.χ. την αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ). Πρόσθετα σ' αυτές θα έπρεπε να δίνει μια μικρή εθνική σύνταξη που να χρηματοδοτείται από την γενική φορολογία και να είναι ίδια για όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες πολίτες, πάνω π.χ. από τα 66 χρόνια.
Τέλος. Τίποτε άλλο. Ούτε συντάξεις πρωθυπουργών, ούτε διοικητών, ούτε πρόωρες συντάξεις, ούτε όψιμες, ούτε πόροι και φόροι υπέρ τρίτων, τίποτε. Ο καθένας να έχει ένα συνταξιοδοτικό κεφάλαιο που συγκεντρώνεται με βάση αποκλειστικά και μόνο τις δικές του εισφορές (που περιλαμβάνουν και τις λεγόμενες «εργοδοτικές» εισφορές) και την εθνική του σύνταξη. Να αποφασίζει ο ίδιος πως και πότε θα βγει στη σύνταξη, τι εφάπαξ θα πάρει αν θέλει κ.λπ., με βάση αποκλειστικά και μόνο τα χρήματα που υπάρχουν στο συνταξιοδοτικό του κεφάλαιο.
Τι συμβαίνει σήμερα σε σχέση με το «πρότυπο» αυτό μοντέλο; Κανείς δεν μετράει τι εισφορές έβαλαν οι εργαζόμενοι. Εξ ου και οι πρόσφατες περικοπές των επικουρικών που έγιναν είναι οριζόντιες, που πάει να πει ότι οι κυβερνώντες έκλεψαν τις εισφορές όσων πλήρωναν και τις μοίρασαν σε όσους δεν είχαν συνεισφέρει αντίστοιχα στο σύστημα. Αυτή βέβαια ήταν η κορυφή του παγόβουνου, μερικά μόνο ευρώ. Είχε προηγηθεί το παγόβουνο καθώς οι θηριώδεις περικοπές των συντάξεων όλα αυτά τα τελευταία χρόνια ήταν επίσης οριζόντιες, που πάει να πει οργανωμένη μαζική κλοπή εισφορών των μη προνομιούχων ασφαλισμένων προς όφελος των πελατών του πολιτικού συστήματος.
Αντίστοιχα οργανωμένη στη βάση του πιο άθλιου πελατειακού συστήματος είναι και η διανομή του ποσού που δίνεται για συντάξεις από τη γενική φορολογία. Οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ είδαν την σχετική επιδότηση ανά συνταξιούχο να πέφτει στο μεσοπρόθεσμο από τα 4 χιλ, στα 2 χιλ ευρώ το χρόνο, ενώ τα προνομιούχα ταμεία (π.χ. ΤΑΠ-ΟΤΕ) συνεχίζουν να λαμβάνουν επιδότηση πάνω από 10 χιλ ευρώ το χρόνο ανά συνταξιούχο.
Αντί λοιπόν για ορθολογισμό και κοινωνική δικαιοσύνη, η μεν αντιπολίτευση ζητά να συνεχιστεί η ασφαλιστική αθλιότητα (με λεφτά που δεν υπάρχουν) και η κυβέρνηση συνεχίζει να μοιράζει το υστέρημα «οριζόντια» προστατεύοντας τους παραδοσιακούς πελάτες της και αδικώντας ακόμα πιο πολύ τους ανοργάνωτους πολιτικά πολίτες (κατά κύριο λόγο τους εργαζομένους ιδιωτικού τομέα, και τους μη κομματικοδιαίτους αυτοαπασχολούμενους).
Και όσο οι τελευταίοι δεν κινητοποιούνται πολιτικά για να υπερασπιστούν τα θεμιτά κοινωνικά και οικονομικά τους συμφέροντα, τόσο θα συνεχίζουν να είναι τα θύματα του αμείλικτου και κυνικού τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το σημερινό πολιτικό σύστημα.
13°
