Πολιτικη & Οικονομια

Μαζί μπροστά στο κακό

Ένας σοβαρός στόχος δεκαετίας

Νίκος Νυφούδης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Νίκος Νυφούδης γράφει για την κλιματική αλλαγή, τη διαχείριση των φυσικών καταστροφών στην Ελλάδα και τον σχεδιασμό του μέλλοντος.

Ο όλεθρος της κλιματικής αλλαγής ήρθε πολύ νωρίτερα από όσο τον περιμέναμε. Όσο στενά ιδιοτελής και αν είναι η ματιά σου για το πέρασμά σου από τον πλανήτη, η σκέψη ότι τα ίδια τα παιδιά σου θα κινδυνεύσουν από καύσωνες, πλημμύρες, πυρκαγιές πλέον σε ζορίζει. Αν ζεις στην Ελλάδα, η σκέψη σε πανικοβάλλει. Το κράτος είναι ανέτοιμο να προστατεύσει. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σχεδιάζει πόλεις χωρίς πράσινο.

Στην Ελλάδα καμία πολιτική ηγεσία δεν έχει πάρει στα σοβαρά το μέγεθος των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. Γιατί καμία πολιτική ηγεσία δεν σχεδίασε και δεν οργάνωσε μέτρα και στρατηγικές αντιμετώπισης των συνεπειών. Γιατί όλες οι πολιτικές ηγεσίες ασχολούνται με την επικοινωνιακή διαχείριση των φυσικών καταστροφών. Όχι σήμερα. Όχι χθες, αλλά από τότε που πρωτομίλησε η διεθνής επιστημονική κοινότητα για την κλιματική αλλαγή πριν είκοσι πέντε χρόνια τώρα. Ο μόνος που έφερε την κλιματική αλλαγή ως ζήτημα στου τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, στο σύντομο πέρασμά του τη διετία 2009-2010. Τότε που λοιδορήθηκε όσο κανένας άλλος Πρωθυπουργός για τις «προωθημένες» απόψεις του. Και να ‘μαστε στο σήμερα.

Αν υπάρχει ελάχιστη ελπίδα μέσα στον όλεθρο της καμένης καθημερινότητας στη Βόρεια Εύβοια, μέσα στον τρόμο των συνεχών αναζωπυρώσεων στην Αττική, στην Ηλεία, στη Λακωνία και μέσα στην ανείπωτη θλίψη του Ματιού, αυτή βρίσκεται στο να συνειδητοποιήσουμε την αθλιότητα πολιτικών που κονταροχτυπιούνται για το σε ποιας τη βάρδια κάηκαν τα περισσότερα στρέμματα και για το πόσα σπίτια αντιστοιχούν σε μία ανθρώπινη ζωή. Αυτά πρέπει να μην τα ξεχάσουμε όταν οι πρώτες σταγόνες της φθινοπωρινής βροχής ξεπλύνουν τη στάχτη από τα καμένα. Η ανθρώπινη μνήμη είναι κοντή, ξεχνά γρήγορα. Ας μην επιτρέψουμε να μας συμβεί αυτήν τη φορά.

Όχι μόνο για να τιμωρήσουμε τους ανεύθυνους, αλλά για να απαιτήσουμε να δοθεί προοπτική στους τόπους που τραυματίστηκαν τόσο βαθιά από τις πυρκαγιές. Σε λίγες μέρες οι φωτιές στη Βόρεια Εύβοια θα σβηστούν. Όμως απαιτείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Όχι πάλι τριχίλιαρα, όχι αναστολές δανείων, όχι ενισχύσεις τύπου ΕΣΠΑ. Αλλά μια παρέμβαση που θα δώσει πίσω έναν ελκυστικό τόπο στους ανθρώπους που τα έχασαν όλα. Γιατί στη Βόρεια Εύβοια δεν κάηκε απλά ένα δάσος, αλλά ένας τρόπος ζωής δεκαετιών. Αναδάσωση, πράσινο, υποδομές, σύσταση των δασών και ευκαιρίες για την τοπική οικονομία. Ένας σοβαρός στόχος δεκαετίας θα περιελάμβανε τον σχεδιασμό του τρόπου με τον οποίο θα κρατήσει τους ανθρώπους στον τόπο τους. Και ένας σοβαρός σχεδιασμός θα περιελάμβανε την εργασία των ανθρώπων της περιοχής για την αναστήλωσή της.

Οι ολικές καταστροφές κρύβουν μέσα τους τον σπόρο της ζωής. Για το καλό των ανθρώπων στις περιοχές αυτές πρέπει να στοχεύσουμε εκεί. Να κάνουμε στόχο ζωής να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον αισιοδοξίας, αλληλεγγύης και δημιουργίας για τους ανθρώπους που έχουν χάσει τα πάντα. Έχουν όμως τη ζωή τους, το σημαντικότερο συστατικό δημιουργίας. Ας πιαστούμε από αυτό, αλλά ας τους βοηθήσουμε.

Μαζί μπροστά στο κακό. Τέσσερις λέξεις που συμπυκνώνουν όσα θα έπρεπε να έχουμε στο μυαλό μας την τελευταία εβδομάδα, απέναντι σε μια ασύμμετρη απειλή, αυτήν της παγκόσμιας καταστροφής του περιβάλλοντος που οδηγεί στην κλιματική αλλαγή. Στο κακό που πρέπει να επιτεθούμε, όχι μόνο σήμερα, όχι μόνο αύριο, αλλά από εδώ και στο εξής.