Ο τροβαδούρος, ο δάσκαλος, ο πολιτικός και το εμβόλιο

Ο Διονύσης Σαββόπουλος σημάδεψε με τη μουσική και τα τραγούδια του τις γενιές των δημοκρατικών αγώνων. Μας ταξίδεψε, νέα παιδιά, με το «φορτηγό» του στη ζωή και τον κόσμο, στάθηκε δίπλα μας στις αντιχουντικές συγκεντρώσεις της ΕΦΕΕ, μας γέμισε τρυφερότητα για την Άννα, μας έκανε να ονειρευόμαστε σαν τον καραγκιόζη, έφερε στα χείλη μας «το ροκ του μέλλοντός μας». Κι ύστερα, όταν συνέλαβε, με το τρομερό του ένστικτο, το μέγεθος της ιδεολογικής και κομματικής αυταπάτης βάλθηκε να μας ταρακουνήσει με συμβολικό αλλά και επώδυνο συχνά τρόπο που μας στενοχώρησε κάποιες φορές.

Ο Νιόνιος δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του. Αντίθετα, βγήκε μπροστά στις κρίσιμες στιγμές της κοινής μας διαδρομής. Όπως ακριβώς το κάνει και τώρα που δίνουμε τη μάχη κατά της πανδημίας, με όπλο το εμβόλιο: «Πιστεύω ότι ένας υποχρεωτικός εμβολιασμός θα βόλευε και τους δύσπιστους. Θα τους ανακούφιζε επειδή θα τους απάλλασσε από το βάρος της δικής τους ευθύνης. Μερικές φορές πρέπει να βοηθούμε τους άλλους να σώσουν κάπως τα προσχήματα». Και βέβαια, ο Σαββόπουλος δεν παραλείπει να μας θυμίσει και δυο χαρακτηριστικούς γι αυτό που ζούμε στίχους από τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη: «Στων γιατρών σας την παιδεία χαίρεστε λαοί, των θνητών παρηγορία οι Ασκληπιοί».

Ποιος θα μπορούσε σήμερα να φανταστεί ότι τόσοι πολλοί φοιτητές θα έτρεχαν χαράματα, να πιάσουν θέση στις αίθουσες του Πολυτεχνείου για να παρακολουθήσουν το μάθημα «δομικών υλικών» ενός νέου καθηγητή. Κι όμως, η διδασκαλία του Θεοδόση Τάσιου ήταν μια ανάσα γνώσης και ανοιχτής σκέψης σε δύσκολα χρόνια. Σχολαστικός και αιχμηρός ως δάσκαλος («ευτυχώς που το μπετόν είναι φιλότιμο και στέκεται ακόμα κι αν του ρίξετε πινέζες, γιατί αν περίμενε από τους υπολογισμούς σας…») μας γέμιζε με ευθύνη και σεβασμό για το επάγγελμα του μηχανικού και τη σταδιοδρομία μας.

Ο Τάσιος αποδείχτηκε, πέρα από εξαιρετικός καθηγητής, και ένας σπουδαίος  ακαδημαϊκός, στοχαστής και φιλόσοφος, με τους δικούς του σύνθετους προβληματισμούς και προσωπικούς προσανατολισμούς. Όσες φορές κλήθηκε να παρουσιάσει τις απόψεις του σε επιστημονικά, πολιτικά και άλλα ακροατήρια, το έπραξε με την ίδια πάντα συνέπεια και υπευθυνότητα. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν δίστασε τις μέρες αυτές να στρατευτεί στη μάχη κατά του κορωνοϊού κατακεραυνώνοντας τον κάθε αντιεμβολιαστή: «Υπάρχει ένα μεγάλο λάθος λογικής. Δεν πρόκειται για το σώμα σου. Γίνεσαι ξενοδόχος του θανάτου. Οι συνέπειες του μη εμβολιασμού σου, αφορούν εμένα»

Ο Στέφανος Μάνος ήταν -και εξακολουθεί να είναι- μια πολιτική προσωπικότητα που (θέλει να) προκαλεί με τις θέσεις και τις πρωτοβουλίες του. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι δεν έμεινε ποτέ στα λόγια, ότι τίμησε με πράξεις τα αξιώματα και τις κυβερνητικές ευθύνες που του ανατέθηκαν, ότι δεν δίστασε να συγκρουστεί με τη γραφειοκρατία και ότι είναι από τους λίγους πολιτικούς που έχει προσωπική εμπειρία από τη λειτουργία της αγοράς. Ακόμα, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι, αντί να κοιτάξει να βολευτεί στο παραδοσιακό κομματικό πλαίσιο της δεξιάς παράταξης, κυνήγησε το πολιτικό όραμά του αναλαμβάνοντας, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, καινούργια πολιτικά εγχειρήματα. Δεν δίστασε να συνεργαστεί εκλογικά ακόμα και με το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, όταν θεώρησε ότι θα ήταν χρήσιμο για τη χώρα.

Σήμερα, ο Στέφανος Μάνος συνεχίζει να καυτηριάζει τα «στραβά» του πολιτικού συστήματος εκφράζοντας πάντα, παράλληλα με την κριτική που ασκεί, και τις δικές του καθαρές προτάσεις. Ιδιαίτερα στο θέμα της πανδημίας, παράλληλα με τις επικοινωνιακές ανεπάρκειες της κυβέρνησης τις οποίες στηλιτεύει, υποστηρίζει την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού των γιατρών: «Οι γιατροί, χωρίς ιατρική αντένδειξη, έχουν ηθικό καθήκον να εμβολιαστούν. Πρωτίστως στη χώρα του Ιπποκράτη». Και δεν παραλείπει να καυτηριάσει, με το γνωστό του αιχμηρό ύφος, τη στάση των αντιεμβολιαστών: «Λέγεται ότι αναπτύχθηκε εμβόλιο για την καταπολέμηση της ηλιθιότητας. Το κίνημα των αντιεμβολιαστών δεν έχει πάρει ακόμα θέση»

Τρεις καταξιωμένες προσωπικότητες σε τρεις εντελώς διαφορετικούς τομείς της δημόσιας ζωής, με τις δικές τους ιστορικές διαδρομές και ιδιαιτερότητες, επέλεξαν, μαζί με πολλούς ακόμα σημαντικούς συμπολίτες μας, να βάλουν την προσωπική τους σφραγίδα στον αγώνα για την υπεράσπιση των υπέρτατων αγαθών της δημόσιας υγείας και της ανθρώπινης ζωής. Αποφάσισαν να στρατευτούν σε έναν άνισο πόλεμο, εναντίον ενός αόρατου εχθρού που έχει καταφέρει, χάρη στην παραπλανητική προπαγάνδα και τις σκοταδιστικές προκαταλήψεις, να εισχωρήσει διχαστικά στις γραμμές της κοινωνίας. Είναι άμεση ανάγκη να λάμψει η αλήθεια, όπως ακριβώς την περιέγραψε ο Πρόεδρος Μπάιντεν: «Η μόνη πανδημία που έχουμε είναι μεταξύ των ανεμβολίαστων».