Ο Κάρλος Γκοσν, πρώην πρόεδρος της Nissan, μίλησε στο BBC για την απόδρασή του από την Ιαπωνία μέσα σε ένα κουτί μουσικού εξοπλισμού.
Για την κινηματογραφική του απόδραση από την Ιαπωνία μέσα σε ένα κουτί μουσικού εξοπλισμού μίλησε για πρώτη φορά το πρώην αφεντικό της Nissan, Κάρλος Γκοσν.
Μιλώντας στο BBC στην τηλεοπτική πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ "Carlos Ghosn: The Last Flight", ο Γκοσν αφηγείται τα όσα συνέβησαν εκείνο το βράδυ του Δεκεμβρίου του 2019, όταν αναγκάστηκε να «εξαφανιστεί» από την Ιαπωνία.
«Το αεροσκάφος ήταν προγραμματισμένο να απογειωθεί στις 11μμ. Τα τριάντα λεπτά που περίμενα μέσα στο κουτί στο αεροπλάνο, αναμένοντας να απογειωθεί, ήταν πιθανότατα η μεγαλύτερη αναμονή που έχω βιώσει στη ζωή μου», περιγράφει χαρακτηριστικά.
Να θυμίσουμε πως τον Νοέμβριο του 2018, ο Γκοσν είχε συλληφθεί αφού η Nissan τον είχε κατηγορήσει πως δεν είχε δηλώσει όλο το ετήσιο εισόδημά του και κακομεταχειρίστηκε εταιρικά κονδύλια. Η θέση του Γκοσν τότε ήταν εξαιρετικά υψηλή. Εκτός από πρόεδρος της Nissan, ήταν επίσης πρόεδρος της Renault και επικεφαλής μιας τριμερούς συμφωνίας των δύο εταιρειών με την Mitsubishi.
Η υψηλή του θέση, ωστόσο, δεν εμπόδισε τις ιαπωνικές αρχές από το να τον συλλάβουν μέσα στο αεροδρόμιο του Τόκιο. Όπως περιγράφει εκείνος «η μόνη ανάμνηση που διατηρώ είναι το σοκ, η ψυχρότητα. Ξαφνικά έπρεπε να μάθω να ζω χωρίς ρολόι, χωρίς υπολογιστή, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς νέα, χωρίς στυλό, τίποτα».
Ο Γκοσν είχε μεταφερθεί στο Κέντρο Κράτησης του Τόκιο και ο ίδιος, με ρούχα φυλακής πλέον, θα περνούσε αρκετό καιρό στο κελί του. Δεν είχε, ακόμα, ξεκαθαριστεί πότε θα εκδικαζόταν η υπόθεσή του ενώ φημολογείτο ότι μπορούσε να περάσει μέχρι και 15 χρόνια στη φυλακή αν καταδικαζόταν.
Όταν του απαγόρευσαν κατά τη διάρκεια του κατ' οίκον περιορισμού του να έχει οποιαδήποτε επικοινωνία με τη σύζυγό του, Κάρολ, τότε ήταν που αποφάσισε να αποδράσει. «Δεν μπορούσα να δείξω το πρόσωπό μου οπότε έπρεπε να είμαι κρυμμένος κάπου. Και ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να κρυφτώ ήταν μέσα σε ένα κουτί ή σε κάποια αποσκευή, ώστε κανείς να μη με δει, κανείς να μην με αναγνωρίσει».
Η απόδραση και το κουτί
Στο μυαλό του Γκοσν η απόδραση είχε λάβει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο. Έπρεπε να βρεθεί ένας αρκετά ασφαλής τρόπος για τον ίδιο να φύγει από την Ιαπωνία. Ο ίδιος ήταν πασίγνωστος. Τα μάτια και τα αυτιά των αρχών ήταν συνεχώς πάνω του. Πώς θα πήγαινε μέχρι το αεροδρόμιο, θα έμπαινε στο αεροπλάνο και θα έφευγε από το Τόκιο;
«Έπρεπε να είναι μία κανονική ημέρα, όπου θα περπατούσα με συνηθισμένα ρούχα, θα είχα κανονική συμπεριφορά και ξαφνικά θα άλλαζαν όλα».
Το σχέδιό του ήταν απλό. Θα άλλαζε στην πορεία ρούχα, βγάζοντας τα τυπικά του κουστούμια και θα ντυνόταν με καθημερινά ρούχα, τζιν και αθλητικά παπούτσια.
«Όπως φαντάζεστε έπρεπε να πάω σε μέρη που δεν είχα επισκεφτεί ξανά και να αγοράσω ρούχα που δεν είχα αγοράσει».
Το σχέδιό του ήταν έτοιμο να τεθεί σε εφαρμογή. Ταξίδεψε με υπερταχεία στην Οσάκα και εκεί ένα ιδιωτικό τζετ τον περίμενε έτοιμο να αναχωρήσει. Δεν θα έμπαινε μέσα, όμως, σαν ένας απλός επιβάτης. Πρώτα έπρεπε να κρυφτεί στο κουτί, που τον περίμενε σε ένα κοντινό ξενοδοχείο. «Όταν μπαίνεις στο κουτί δεν σκέφτεσαι το παρελθόν, δεν σκέφτεσαι το μέλλον, απλώς σκέφτεσαι τη στιγμή. Δεν φοβάσαι, δεν έχεις κανένα συναίσθημα πέρα από την απόλυτη συγκέντρωση στο ότι αυτή είναι η ευκαιρία σου και δεν μπορείς να την χάσεις. Αν τη χάσεις, θα το πληρώσεις με τη ζωή σου, με τη ζωή ενός ομήρου στην Ιαπωνία».
Τα είχε καταφέρει. Το τζετ απογειώθηκε μέσα στη νύχτα, έφτασε στην Τουρκία και εκεί άλλαξε αεροπλάνο με προορισμό τη Βηρυτό. Ο Λίβανος δεν έχει συμφωνία έκδοσης υπόδικων με την Ιαπωνία, οπότε του επιτράπηκε να μείνει εκεί.
6°
