Λαγνεία για συνωμοσιολογία και τερατολογίες

Ας υποθέσουμε ότι ζείτε στην Αθήνα, σε κάποια από τις πολλές πυκνοκατοικημένες συνοικίες της. Αφιερώστε ένα λεπτό για να απαντήσετε στο εξής ερώτημα: Πόσους από τους γείτονες σας γνωρίζετε; Μάλλον όχι πολλούς...

Χωρίς να είμαι ειδικός στις διαφυγές και στις εξαφανίσεις, καθώς δεν με έψαχνε (ευτυχώς…) ποτέ η ΕΛ.ΑΣ., αν έπρεπε να κρυφτώ κάπου και ήμουν σχετικά γνωστός θα πήγαινα σε μέρος που δεν το περιμένει κανείς. Θα αξιοποιούσα την αστική ζούγκλα υπέρ μου και θα έπαιζα με την ανθρώπινη ψυχολογία.

Αν μπορούσα να κρυφτώ σε ένα διαμέρισμα δίπλα στη ΓΑΔΑ, αυτή θα ήταν η βασική επιλογή μου – μπορεί να αποκτούσα σκοπίμως και σταθερές συνήθειες εκτός οικίας (φερ' ειπείν να πηγαίνω έναν σκύλο βόλτα συγκεκριμένες ώρες), ώστε να προκαλέσω μια σταθερά επαναλαμβανόμενη εικόνα. Αν κάτι είναι σύνηθες, άρα προβλέψιμο, δεν μαγνητίζει την προσοχή.

Πού κρύφτηκε ο χρυσαυγίτης Παππάς; Στου Ζωγράφου. Από ποιον; Από μια ξένη γυναίκα. Ως συνδυασμός είναι το λιγότερο προφανές... Ποιος βαδίζει στους δρόμους του Ζωγράφου και κοιτάζει τριγύρω του σιγοτραγουδώντας «εδώ Παππάς, εκεί Παππάς»;

Η ΕΛ.ΑΣ. έχει τεράστια ευθύνη που τον έχασε τον περασμένο Οκτώβριο. Αλλά το βράδυ της Πέμπτης τον συνέλαβε, ξετυλίγοντας με συνέπεια ένα δύσκολο κουβάρι και ήδη ο υπαρχηγός της Χ.Α. πήρε τον δρόμο για τις φυλακές. Τι ακούσαμε από μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που σχολιάζουν στα social media; Αν το συμπυκνώσουμε σε δύο λέξεις: «Ωραίο παραμύθι…».

Μια δυσπιστία κυρίευσε μεγάλες μάζες. Σε πολλούς ήταν αδύνατο να γίνει πιστευτό ότι σε μια αχανή πόλη των 5 εκατομμυρίων κατοίκων ο καθένας μας είναι σχεδόν «αόρατος», πέραν του στενού κύκλου. Υπήρξαν ειρωνείες του τύπου: «του Ζωγράφου είναι ένα απομακρυσμένο αραιοκατοικημένο χωριό, ιδανικό για να κρυφτείς», λες και στο χωριό δεν ξέρουν οι πάντες τα πάντα...

Κάποιοι πήγαν το σενάριο σε άλλη διάσταση − ότι η ΕΛ.ΑΣ. ήξερε πού είναι ο Παππάς και το κρατούσε... «κάβα» για μια δύσκολη στιγμή προκειμένου η κυβέρνηση να αλλάξει την ατζέντα. Ναι, η σύλληψη Παππά έγινε είδηση, αλλά για πόσο; Πιστέψτε με, αύριο δεν θα νοιάζεται κανείς, όλοι πάλι για την πανδημία θα μιλάνε και τα νέα μέτρα, τους εμβολιασμένους και τους ανεμβολίαστους.

Το εντυπωσιακό, πάντως, είναι άλλο: Ότι ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας έχει εμποτιστεί με δυσπιστία (και κακοπιστία), αρνείται το προφανές και λατρεύει να συνωμοσιολογεί. Ότι αρκετοί συμπολίτες μας τσαλαβουτούν με προθυμία (και χαρά…) στα λασπόνερα των fake news και στρέφουν με ευκολία ευήκοα ώτα σε τερατολογίες. Ότι η σκιά έχει γίνει πιο μεγάλη από το ίδιο το μπόι...