Ξανασκεπτόμενος την Αθήνα (Re- thinking Athens νεοελληνιστί) είδα επιτέλους καθαρά αυτό που ακαθόριστα με ταλαιπωρούσε στον ύπνο μου. Η Αθήνα είναι μια πόλη που μας μισεί. Γιατί έχει βρώμικα πεζοδρόμια, λακκούβες για να σπας το πόδι σου περπατώντας, γιατί έχει πεζοδρόμια και πεζόδρομους χρήσιμα για πάρκινγκ των αυτοκινήτων, γιατί έχει τραπεζοκαθίσματα ακόμη και στους διαδρόμους για τυφλούς, γιατί έχει αυξημένη εγκληματικότητα, γιατί έχει, πρώην ωραία, εγκαταλελειμμένα (ή και καμένα) κτίρια, γιατί...
Οπότε λοιπόν αφού μας μισεί καλό είναι να την εκδικηθούμε. Κι έτσι κατάλαβα το μεγαλείο της ιδέας της «πεζοδρόμησης» της Πανεπιστημίου και αμέσως συντάχθηκα μαζί της. Για να εκδικηθώ την Αθήνα. Απλά πράγματα. Ποιος είναι ο κεντρικότερος δρόμος με συνεχή ροή οχημάτων; Η Πανεπιστημίου. Ποιος δρόμος έχει τα πλατύτερα πεζοδρόμια της πόλης; Η Πανεπιστημίου. Ποιος κεντρικός δρόμος έχει τη μικρότερη εμπορική κίνηση; Η Πανεπιστημίου; Ευκαιρία λοιπόν να την κλείσουμε
Με αυτόν τον τρόπο θα φρακάρει η Ακαδημίας και η Σταδίου, θα γίνει ο βίος αβίωτος στους κατοίκους του Κολωνακίου και των Εξαρχείων, υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι θα πήξει η Αλεξάνδρας, η Β. Κωνσταντίνου, το εμπορικό τρίγωνο και πάει λέγοντας. Και τους Πλακιώτες θα τους παγιδεύσουμε στο γκέτο τους. Που ξέρεις δε, μπορεί η μικροεγκληματικότητα και τα ναρκωτικά ν’ ανέβουν μέχρι το Σύνταγμα.
Το σχέδιο όμως έχει κι άλλα προσόντα. Όχι και να χαίρονται αμέριμνοι οι πεζοί την «πεζοδρομημένη» Πανεπιστημίου. Γι’ αυτό προβλέπει δύο λωρίδες για τραμ, μια λωρίδα για ταξί, μία λωρίδα για ποδήλατα. Προτείνω δε (προσωπική συμβολή στο σχέδιο εκδίκησης, αν δεν το ‘χουν προβλέψει) να μην υπάρχουν φανάρια για πεζούς ώστε να ‘χει σασπένς (νεοελληνιστί) το να διασχίζεις καθέτως την ταξιδρομημένη Πανεπιστημίου.
Μάλιστα με την επέκταση του τραμ δίνεται η ευκαιρία για -παράπλευρη- εκδίκηση και του «κράτους των Αθηνών» αυξάνοντας την τρύπα στα δημόσια οικονομικά που δημιουργούν οι υπάρχουσες γραμμές του τραμ. Καταπληκτική ιδέα να τρέχει το μετρό από κάτω και το τραμ από πάνω στην ίδια διαδρομή. Ένα ακόμη περιττό έξοδο αυξάνει τη χαρά της εκδίκησης.
Και βέβαια αποσπώντας τα λεφτά του ΕΣΠΑ (ευτυχώς το ίδρυμα Ωνάση χρηματοδοτεί μόνο τις μελέτες όχι την κατασκευή), κόβουμε πόρους από κάτι άλλο όπως π.χ. ανάπλαση της πλατείας Θεάτρου ή αποκατάσταση των νεοκλασικών και άλλων της Σταδίου ή Πατησίων.
Ακόμη θα πετύχουμε να αναστρέψουμε το τουριστικό ρεύμα προς την Αθήνα που άρχισε να αυξάνεται επικίνδυνα. Θα κάνουμε το κέντρο της εργοτάξιο για 2-3 χρόνια ώστε να τους αποθαρρύνουμε τους τουρίστες εκεί που είχαν αρχίσει να έρχονται. Και βέβαια θα τους κάνουμε το βίο αβίωτο μέχρι να φτάνουν στα ξενοδοχεία τους, εσαεί.
Η γλύκα της εκδίκησης όμως έχει και χρονικό βάθος. Με όλα αυτά θα πετύχουμε νέο ρεύμα εξόδου των Αθηναίων προς τα προάστια, με απώτερο στόχο την πλήρη εγκατάλειψη του κέντρου της Αθήνας. Για να μάθουν οι παλιοαθηναίοι ...
Σίγουρα τα ωραία αυτά σχέδια εκπορεύτηκαν από καρντάσια -τύπου Ψωμιάδη- που μισούν το «κράτος των Αθηνών».
Εμπρός λοιπόν όλοι με φόρα να εκδικηθούμε την Αθήνα. Και για πλάκα θα τους περάσουμε την εκδίκησή μας ως οικολογικό πρότζεκτ (νεοελληνιστί).
