Σχόλιο για την ΟΛΜΕ, τη στάση εργασίας που ανακοίνωσαν, τα Πρότυπα Σχολεία και τη λειτουργία τους
Την Παρασκευή η ΟΛΜΕ προκήρυξε στάση εργασίας «για όσους/ες εμπλέκονται στις εξετάσεις των Πρότυπων Σχολείων». Η υπουργός Κεραμέως προσέφυγε στη δικαιοσύνη, η δικαιοσύνη έκρινε παράνομη τη στάση εργασίας και καλώς εχόντων των πραγμάτων οι εξετάσεις στα Πρότυπα διεξάγονται ή διεξήχθησαν (εξαρτάται τι ώρα με διαβάζετε) κανονικά.
Το πιο ενδιαφέρον σε αυτή την ιστορία δεν είναι το ότι κάποιοι εργατοπατέρες προσπαθούν να τινάξουν στον αέρα το μέλλον και τον προγραμματισμό χιλιάδων παιδιών και των οικογενειών τους. Το πιο ενδιαφέρον είναι η απέχθεια των εργατοπατέρων για τα Πρότυπα Σχολεία. Τόσο μεγάλη ώστε η ανακοίνωση της στάσης εργασίας να ξεκινά με τη φράση «Είναι γνωστή η πλήρης αντίθεση της ΟΛΜΕ στο θεσμό των Προτύπων Σχολείων, λόγω του αντιπαιδαγωγικού και βαθιά ταξικού χαρακτήρα τους».
Και μόνο από αυτή τη φράση καταλαβαίνουμε πως ο στόχος της ΟΛΜΕ είναι να σαμποτάρει τη λειτουργία των Πρότυπων σχολείων, αλλά επειδή το σαμποτάζ μόνο του δεν ακούγεται ως καλός λόγος για στάση εργασίας, στην ίδια ανακοίνωση οι καθηγητοπατέρες λένε πως η στάση γίνεται και επειδή «η συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε αυτήν την διαδικασία επιβάλλεται ως υποχρεωτική και άμισθη από την διοίκηση». Η δε ανακοίνωση τελειώνει ως εξής: «Κηρύσσουμε τρίωρη στάση εργασίας τη Δευτέρα 28.6.2021 και ώρα 11πμ-2μμ για όσους και όσες επιθυμούν να μην εμπλακούν στις εξετάσεις των Πρότυπων (επιτηρητές/τριες κλπ) προκειμένου να καλυφθούν συνδικαλιστικά και να εκφράσουν με αυτό τον τρόπο την αντίθεσή τους στο θεσμό των Προτύπων, στην υποχρεωτικότητα και στην άμισθη επιτήρηση» (εδώ ολόκληρη).
Ξεκινώντας από την απαίτηση για «αμοιβή» να θυμίσω ότι οι καθηγητές που επιτηρούν τις εξετάσεις δεν είναι άμισθοι. Αμείβονται όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι καθηγητές που θα επιτηρήσουν θα πληρωθούν κανονικά το μεροκάματό τους. Αυτό που οι συνδικαλιστές ζητούν είναι μια εργασία λίγων ωρών να πληρωθεί επιπλέον, παρότι δεν θα είναι επιπλέον εργασία. Η επιτήρηση θα είναι η εργασία τους για την ημέρα εκείνη. Οι καθηγητές δηλαδή που θα επιτηρήσουν, δεν θα πάνε μετά να διδάξουν σε κάποια τάξη, τα σχολεία άλλωστε είναι κλειστά. Το γιατί λοιπόν για μια εργασία λίγων ωρών που δεν προστίθεται σε άλλη εργασία οι καθηγητοπατέρες απαιτούν έξτρα λεφτά και θεωρούν ως «άμισθη» την εργασία αν αυτά τα έξτρα λεφτά δεν δοθούν, είναι ένα από τα μυστήρια του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού ο οποίος μάλλον συνηθίζει να απαιτεί υπερωρίες για μη υπερωριακή εργασία.
Αλλά, όπως έχουμε καταλάβει, το παραμύθι περί «άμισθης» εργασίας είναι απλώς ένα μικρό ξεκάρφωμα, καθώς η ΟΛΜΕ, όπως η ίδια λέει, είναι πλήρως αντίθετη με τα Πρότυπα Σχολεία. Τραβάει μεγάλο ζόρι. Και το ζόρι της είναι απολύτως κατανοητό.
Τα Πρότυπα Σχολεία έχουν φτιαχτεί προκειμένου παιδιά που οι οικογένειές τους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα στείλουν σε ένα καλό ιδιωτικό, να φοιτήσουν σε σχολεία που να προσεγγίζουν τα ιδιωτικά ή τουλάχιστον να είναι πολύ καλύτερα από τα συνήθη κρατικά. Δηλαδή, με έναν τρόπο, είναι όντως ταξικά: είναι φτιαγμένα για να βοηθούν τα λιγότερο τυχερά (από οικονομικής απόψεως) παιδιά. Και έτσι συμβάλλουν και σε κάτι που είναι απαραίτητο για μια υγιή κοινωνία: στην κοινωνική κινητικότητα. Προφανώς και προβλήματα έχουν και θα υποφέρουν από κυβερνητικές αστοχίες, αλλά η ύπαρξη και η λειτουργία τους είναι απολύτως ωφέλιμες για την κοινωνία και θα ήταν ωραίο αν οι ενστάσεις της ΟΛΜΕ ήταν ιδέες για να γίνει ακόμα πιο ωφέλιμη.
Αλλά, όπως καταλαβαίνετε από την ανακοίνωση, η ΟΛΜΕ δεν τα θέλει καθόλου τα Πρότυπα. Δεν ενδιαφέρεται για τις ιδέες και τις λύσεις που θα τα κάνουν ακόμα καλύτερα. Δεν θέλει να υπάρχουν, δεν θέλει τα παιδιά των ακριβών ιδιωτικών να έχουν τον παραμικρό ανταγωνισμό. Και, όπως έγραψα παραπάνω, η στάση της είναι κατανοητή.
Βλέπετε τα Πρότυπα βάζουν τον πήχη ψηλά. Παρά τα προβλήματά τους, αποδεικνύουν πως υπάρχει η δυνατότητα για βελτίωση της κρατικής Παιδείας. Μόνο που η καλύτερη κρατική Παιδεία θα απαιτεί καλύτερους καθηγητές και οι καλύτεροι καθηγητές με τη σειρά τους θα απαιτούν καλύτερους εκπροσώπους και η απαίτηση για καλύτερους εκπροσώπους θα σημάνει το τέλος των καθηγητοπατέρων. Θα σημάνει το τέλος των συνδικαλιστών που πιστεύουν ότι ο βασικός σκοπός της Εκπαίδευσης είναι η απασχόληση των δασκάλων και των καθηγητών και όχι η μόρφωση των μαθητών. Θα σημάνει το τέλος των συνδικαλιστών που αντιμετωπίζουν την αξιολόγηση όπως ο Δράκουλας το σκόρδο. Θα σημάνει το τέλος των συνδικαλιστών που αντιλαμβάνονται τα παιδιά ως ομήρους που μπορούν ανά πάσα στιγμή να τους απειλήσουν προκειμένου να ικανοποιηθούν συντεχνιακά τους αιτήματα. Θα σημάνει το τέλος των συνδικαλιστών που δεν θέλουν να δεχτούν το ότι να είσαι καθηγητής ή δάσκαλος όχι απλώς έχει υποχρεώσεις, αλλά έχει υποχρεώσεις πολύ περισσότερες από άλλα επαγγέλματα. Θα σημάνει το τέλος των συνδικαλιστών που μπερδεύουν τη δουλειά του εκπαιδευτικού με τη δουλειά ενός εργαζόμενου σε μια τυχαία βιοτεχνία. Θα σημάνει το τέλος των συνδικαλιστών που δεν ντρέπονται όταν βλέπουν αποφοίτους λυκείου που δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά του «γράφετε» και του «γράφεται», που δεν ξέρουν ότι η πυρηνική ενέργεια μπορεί να έχει χίλιους κινδύνους αλλά το αποτύπωμά της στην κλιματική αλλαγή είναι μηδενικό, που δεν μπορούν να δείξουν την Ελλάδα στην υδρόγειο ή που νομίζουν πως μπορεί τα εμβόλια να έχουν μέσα μικροτσίπ.
Με λίγα λόγια οι καθηγητοπατέρες τραβάνε ζόρι με τα Πρότυπα Σχολεία επειδή ακριβώς είναι πρότυπα. Γιατί τα πρότυπα, με όλα τους τα προβλήματα, υπενθυμίζουν ότι το καλύτερο υπάρχει και είναι εφικτό. Επειδή κάθε βήμα προς τα μπρος τους αφήνει πίσω. Και μπράβο τους.
6°
