Τι νόημα έχει η ψήφιση ενός νόμου που κανείς δεν θα επιβάλλει;

Όταν στο προχτεσινό «και μπράβο τους» έγραφα για τον πόνο των εργατοπατέρων που με τον νέο εργασιακό νόμο περιορίζεται η δυνατότητα τους να αντιμετωπίζουν το δημόσιο ως τσιφλίκι τους και να το χρησιμοποιούν αναλόγως, κατέληξα σε μια αδικαιολόγητη έκρηξη αισιοδοξίας με τη φράση «φυσικά δεν αποκλείω (ναι, είμαι υπεραισιόδοξος) κάποια στιγμή η κυβέρνηση να αποδεχθεί ότι η εφαρμογή και η επιβολή των νόμων που η Βουλή ψηφίζει είναι η βασική της δουλειά». 

Ευτυχώς η κυβέρνηση με επανέφερε στην τάξη ένα 24ωρο μετά δείχνοντας μου πως η αισιοδοξία γενικώς δεν είναι καλός σύμβουλος. Αυτό το κατάφερε χάρη σε άλλη μια απεργία στο λιμάνι (δεν ξέρω ποιων αφού τα πληρώματα ήταν στα καράβια που ήταν έτοιμα να σαλπάρουν) την οποία το δικαστήριο κήρυξε παράνομη και η οποία (;oπως πάντα) έγινε κανονικά με τους συνήθεις τύπους να εμποδίζουν τον απόπλου και να επιβεβαιώνουν πως σε αυτή τη χώρα ο μόνος νόμος που επιβάλλεται απαρέγκλιτα είναι ο νόμος των ορέξεων των εργατοπατέρων.

Η κυβέρνηση, δηλαδή ο θεσμός ο οποίος είναι επιφορτισμένος με την επιβολή των νόμων, έκανε ό,τι κάνει συνήθως όταν οι νόμοι παραβιάζονται: κοίταζε ψηλά στον ουρανό να δει τι σχήμα έχουν τα συννεφάκια του Ιούνη (στα οποία αναφέρθηκε και ο ρομαντικός Αλέκσης στον λογαριασμό του στο Ινστα το γκραμ). 

Αν αυτή η κυβερνητική στάση ήταν μια εξαίρεση, θα μπορούσε κανείς να κοιτάξει τα συννεφάκια παρέα με το υπουργικό συμβούλιο και να τη δικαιολογήσει κάπως (αν υπάρχει δικαιολογία για την υπόθαλψη παρανομίας) με τα συνήθη κλισέ για το «κλίμα που δεν πρέπει να δυναμιτιστεί» και άλλες αηδίες που εκμεταλλεύονται οι παραβατικοί και οι παράνομοι δεκαετίες τώρα. Όμως η κυβέρνηση φαίνεται να κοιτάζει τα συννεφάκια κάθε φορά που πρέπει να επιβάλει τον νόμο. Από το ΑΠΘ που εξακολουθεί να μετατρέπεται κάθε ΣΚ σε νυχτερινό κέντρο μέχρι την παραλία της Γλυφάδας που μερικές εκατοντάδες τσογλαναραίοι διασκέδασαν καίγοντας τις δημοτικές εγκαταστάσεις και πετώντας πέτρες στα πυροσβεστικά που πήγαν να τη σβήσουν (εννοείται πως η ΕΛΑΣ στο πλαίσιο της λευκής της απεργίας ήταν απούσα), η κυβέρνηση φαίνεται να έχει αποφασίσει πως οι νόμοι στη χώρα έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα και όποιος γουστάρει τους παραβιάζει χωρίς καμία συνέπεια. 

Φυσικά η απροθυμία για εφαρμογή και επιβολή του νόμου (δηλαδή για μια από τις πιο βασικές δουλειές μιας κυβέρνησης) δεν περιορίζεται στα περιστατικά ομαδικού τραμπουκισμού ή ομαδικής τσογλανιάς. Στη χώρα μας μπορείς να παρκάρεις όπου θέλεις, να πετάξεις τα σκουπίδια σου όπου θέλεις, να χτίσεις όπου (και όπως) θέλεις, να απειλήσεις ή και να χτυπήσεις όποιον θέλεις και να είσαι σίγουρος πως η ελληνική πολιτεία δεν θα δείξει την παραμικρή όρεξη να ανακατευτεί σε υποθέσεις που αν δεν την αφορούν δεν έχει και λόγο να υπάρχει. 

Σκεφτείτε πόσες παρανομίες, μικρές ή μεγάλες, βλέπετε σε μια απλή έξοδο από το σπίτι σας. Σκεφτείτε πόσες κάνετε ή πόσες θα μπορούσατε να κάνετε ανενόχλητοι και μετά σκεφτείτε πόσο παράξενο θα σας φαινόταν το ενδεχόμενο συνεπειών για τις παρανομίες αυτές.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, μπορεί ο νέος εργασιακός νόμος να μας φαίνεται καλός (τουλάχιστον σε όσους δεν είμαστε εργατοπατέρες ή στρατιωτάκια εργατοπατέρων) αλλά δεν θα έχει καμία απολύτως αξία αν η κυβέρνηση δεν μπει στον κόπο να τον επιβάλλει. Αν δεν συνειδητοποιήσει ότι οι φοβίες είναι απολύτως θεμιτές για έναν άνθρωπο, αλλά καταστροφικές για μια κυβέρνηση (αν είναι φοβίες και δεν είναι στάση πολιτικής). Αν πάλι δεν πιστεύει στην επιβολή των νόμων, αν πιστεύει ότι ο νόμος είναι μια οδηγία την οποία οι πολίτες μπορούν να ακολουθούν κατά το δοκούν, ας μας ενημερώσει και το ίδιο να κάνει κι αν θέλει να επιβάλει τον νόμο αλλά δεν έχει καμία δυνατότητα να ελέγξει τις υπηρεσίες που πληρώνονται για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Γενικά ας αποφασίσει με ποιον είναι. Με τους κανόνες ή με την καταπάτησή τους; Και μπράβο της. 

Υ.Γ. Από όλα τα παραπάνω πρέπει να εξαιρέσω την υπουργό της Παιδείας N. Κεραμέως η οποία κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον της ΑΔΕΔΥ προκειμένου η απεργία των εργατοπατέρων του δημοσίου να μην δημιουργήσει πρόβλημα στις πανελλήνιες.