Η αιματοβαμμένη ιστορία της τουρκικής μπουρζουαζίας

Ήταν το 1978 κάπου στην ασιατική ακτή της Πόλης και πιο συγκεκριμένα στο Halk Kale. Η αστυνομία ανακαλύπτει ένα πτώμα που ανήκει στον Ρωμιό επιχειρηματία της Κωνσταντινούπολης, τον Γιώργο Παπαδόπουλο. Ήταν ο ιδιοκτήτης της 21ης εταιρείας στην Τουρκία ως προς το ύψος ετήσιου τζίρου, την «Αρχιμήδης», στα τουρκικά «Arsimidis». Η εταιρεία είχε έναν κύκλο δραστηριοτήτων με αντικείμενο μηχανές, ανταλλακτικά και οχήματα. Μετά την ολοκλήρωση των ανακριτικών ερευνών, η Υπηρεσία Ασφαλείας «ΜΙΤ», η Κρατική Ασφάλεια και το ανακριτικό του αντίστοιχου 2ου γραφείου του τουρκικού στρατού συμφώνησαν πως ο δράστης της δολοφονίας ήταν ένας άγνωστος παράνομος της εποχής ονόματι Ερντογάν Ντεμιρορέν. Όταν η υπόθεση μετά από καιρό έφθασε στα δικαστήρια, ο τότε ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας, ο Τουργκούτ Οζάλ, παρενέβη και η υπόθεση μπήκε στο συρτάρι. Κανείς δεν ασχολήθηκε έκτοτε με τον Ντεμιρορέν, τον άνθρωπο που «πλέκει τα σίδερα» τουρκιστί.

Πριν από λίγες ημέρες ο καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, Εσέρ Καρακάς, αναρτά στο διαδίκτυο μία υπενθύμιση καλώντας τους ενδιαφερόμενους να «γκουγκλάρουν» το όνομα «Arsimidis» μαζί με το όνομα Demiroren.

Πράγματι η πρώτη αναφορά που εμφανίζεται στο διαδίκτυο αφορά ένα άρθρο με τίτλο «Η πορεία της αιματοβαμμένης μπουρζουαζίας μας» του Bülent Falakaoglu με ημερομηνία 27 Μαΐου 2013 στην αριστερή εφημερίδα και ιστοσελίδα «Evrensel». Ο συντάκτης αρχίζει την αφήγησή του με την κλασική φράση «Μια φορά κι έναν καιρό…». Διηγείται την υπόθεση δολοφονίας του Ρωμιού επιχειρηματία Γιώργου Παπαδόπουλου από τον ξεχασμένο από το κράτος και την ιστορία Ντεμιρορέν.

Πριν από λίγα χρόνια αλλάζει ιδιοκτήτη το ισχυρότατο συγκρότημα τύπου στην Τουρκία του αναμφισβήτητου κυρίαρχου του πολιτικού παιγνιδιού και της απόλυτης σκιάς του μετακεμαλικού καθεστώτος, του Αϊντίν Ντοάν. Ο ισχυρός ανήρ του Βαθέος Κράτους, ο άνθρωπος που κινούσε τα νήματα τις προηγούμενες δεκαετίες στην Τουρκία, ο ιδιοκτήτης των εφημερίδων «Χουριέτ» και «Μιλιέτ» και του «CNN Turk», είναι τρομοκρατημένος. Τα πουλά όλα και περιορίζεται στην αφάνεια. Είχε εμφανιστεί ένας αγοραστής. Το όνομά του θα ξυπνούσε στη συνέχεια τα φαντάσματα της ιστορίας. Είναι ο Ντεμιρορέν. Ο «δολοφόνος του Ρωμιού». Ο άνθρωπος που γύρισε από το πουθενά.

Τότε που έγινε η ιστορική αγοραπωλησία, το συγκρότημα Τύπου του Ντοάν ήλεγχε περίπου το 50% των ΜΜΕ της επικράτειας. Συμπεριλαμβανομένων τοπικών περιοδικών, εφημερίδων και ραδιοσταθμών, ειδικών εκδόσεων, τηλεοπτικών καναλιών κλπ. Πώς θα μπορούσε άραγε να κουμαντάρει μία τέτοια αυτοκρατορία ένας πρώην μαφιόζος που αναρριχήθηκε κοινωνικά στην Πόλη αφού δολοφόνησε έναν Έλληνα - Ρωμιό επιχειρηματία και στη συνέχεια έναν Τούρκο ιδιοκτήτη μιας μεγάλης επιχείρησης τούβλων; Όλα όμως γίνονται στην Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν.

Τα χρήματα της εξαγοράς του συγκροτήματος Ντοάν παραχωρήθηκαν από τη «Ziraat Bank», την κρατική αγροτική τράπεζα της Τουρκίας. Το ποσό δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο και άγγιζε τα 900 εκατομμύρια δολάρια. Το συγκρότημα Τύπου του Ντοάν που εξαγοράστηκε από τον Ντεμιρορέν λειτούργησε αυτόματα κάτω από τον διοικητικό έλεγχο της ηγεσίας του άλλου ισχυρού συγκροτήματος Τύπου της Τουρκίας, της «Σαμπάχ». Η Σαμπάχ ανήκει στον αδελφό του πρώην υπουργού Οικονομικών και γαμπρού του Προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, του περιβόητου Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Ο αδελφός του πρώην υπουργού και του «προεδρικού γαμπρού», αυτός που διοικεί τη «Σαμπάχ» δηλαδή, ονομάζεται Σερχάτ Αλμπαϊράκ και είναι επικεφαλής του επιχειρηματικού ομίλου «Turkuvaz Medya Grubu». Με λίγα λόγια: Το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον του Ταγίπ Ερντογάν με χρήματα του δημοσίου που προήλθαν από κρατική τράπεζα κατάφερε να συγκεντρώσει το μεγαλύτερο τμήμα των τουρκικών ΜΜΕ. Χρησιμοποιήθηκαν αχυράνθρωποι οι οποίοι εδώ και δεκαετίες αποτελούσαν εφεδρείες και μαριονέτες του Βαθέος Κράτους, όπως ο θεσμικός πια μαφιόζος Ντεμιρορέν με τα χέρια του βαμμένα στο αίμα των θυμάτων του. Μόνο που η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Πριν όμως ασχοληθούμε με τα περαιτέρω να επισημανθεί πως τα 900 εκατομμύρια δολάρια που δόθηκαν από την κρατική «Ziraat Bank» για την εξαγορά του συγκροτήματος Τύπου από τον αχυράνθρωπο του Ερντογάν ήταν δανεικά και αγύριστα. Δεν έχει καταβληθεί μέχρι σήμερα ούτε ένα δολάριο σε τόκους ούτε για την αποπληρωμή του κύριου ποσού. Πρόκειται για κλασική περίπτωση παράνομης χρηματοδότησης πολιτικής ενέργειας από κρατικό χρήμα. Η επιτομή δηλαδή της διακίνησης μαύρου πολιτικού χρήματος.

Πριν από λίγες εβδομάδες ο αρχιμαφιόζος της Τουρκίας και θεσμικός συντονιστής του οργανωμένου εγκλήματος, Σεντάτ Πεκέρ, απέδρασε από την Τουρκία και εγκαταστάθηκε στον Περσικό Κόλπο και τα Αραβικά Εμιράτα. Ο Σεντάτ Πεκέρ ζούσε σε καθεστώς πλήρους ασυλίας με την εγγύηση της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Ήταν ο διοργανωτής των δημοσίων συγκεντρώσεων του Ταγίπ Ερντογάν, ήταν ο άνθρωπος κλειδί για το λαθρεμπόριο όπλων με τις τζιχαντιστικές οργανώσεις της Συρίας που συντόνιζε η υπηρεσία ασφαλείας «ΜΙΤ», ήταν ο άνθρωπος για όλες τις «βρώμικες δουλειές» του Οίκου Ερντογάν. Εδώ και κάμποσο καιρό ανεβάζει τακτικά στο Youtube εκπομπές με αποκαλύψεις για τη δράση των ανθρώπων του Ταγίπ Ερντογάν καθώς και ατόμων του οικογενειακού περιβάλλοντος του προέδρου της Τουρκίας που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς. Πρόκειται για ένα παιγνίδι εξουσίας που παίζεται μεταξύ Ερντογάν και του εκπροσώπου του θεσμικού και μη θεσμικού υποκόσμου. Επί της ουσίας πρόκειται για μία συνολική διαπραγμάτευση μεταξύ του τουρκικού κράτους και του οργανωμένου εγκλήματος. Σε αυτή τη «διαπραγμάτευση» πέφτουν κεφάλια. Από την εποχή της Τανσού Τσιλέρ και της υπόθεσης «Σουσουρλούκ», του μεγαλύτερου πολιτικού σκανδάλου στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας (μέχρι χθες τουλάχιστον) έχουμε να κάνουμε με τέτοιες αποκαλύψεις για την άμεση αλλά και πολυεπίπεδη σχέση της πολιτικής εξουσίας με το οργανωμένο έγκλημα.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Ο αρχιμαφιόζος Σεντάτ Πεκέρ αποκάλυψε πως για να εξαγοραστεί το Συγκρότημα Ντοάν (Χουριέτ, Μιλιέτ κ.λπ.) από τον άνθρωπο του Ταγίπ Ερντογάν και αποδεδειγμένα δολοφόνο, προηγήθηκε η συστηματική κατατρομοκράτηση του ισχυρού επιχειρηματία από τους μπράβους του αρχιμαφιόζου και τότε άμεσου συνεργάτη του προέδρου της Τουρκίας. Ο εκφοβισμός του Αϊντίν Ντοάν και των συνεργατών του ήταν συστηματικός, καθημερινός και μεθοδικά στημένος. Κυρίως ήταν αποτελεσματικός. Το περιβάλλον Ερντογάν λειτούργησε όπως λειτουργούν συνήθως οι Μαφίες.

Όλα τα παραπάνω ξεκαθαρίζουν μία θολή εικόνα για τη λειτουργία του Βαθέος Κράτους της Τουρκίας από τη μετακεμαλική εποχή (από την περίοδο κυριαρχίας Ινονού) μέχρι και τις μέρες μας. Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με τους ίδιους μηχανισμούς. Ενίοτε και με τα ίδια πρόσωπα που λειτουργούν ως εφεδρείες του «Κράτους Μαφία». Ο εξισλαμισμός αυτών των μηχανισμών πρόσθεσε στο οικοδόμημα και ένα ιδεολογικό περιτύλιγμα και όσους ενδεχομένως θα είχαν κάποιες αναστολές ηθικού τύπου. Μετά την υπόθεση του αποτυχημένου πραξικοπήματος (Ιούλιος 2016) στο ισλαμιστικό περιτύλιγμα προσετέθη και ο άκρατος Νεοτουρκισμός.

Όμως πάντα καραδοκεί ο «χαοτικός παράγων» και το περίφημο πέταγμα της πεταλούδας. Κράτος, Ερντογάν και οργανωμένο έγκλημα προφανώς τα χάλασαν στη μοιρασιά. Κάποιοι έγιναν πιο άπληστοι και ακόμη περισσότεροι πιο αμετροεπείς. Κάποια εκ των σχεδίων, όπως η εκστρατεία στη Συρία, δεν «αποδίδουν» όπως σχεδιαζόταν. Η πορεία της οικονομίας είναι πολύ προβληματική για να επιτρέπει στους «σαλταδόρους» να μοιράζουν το μαύρο πολιτικό χρήμα, όπως πριν από δύο και τρία χρόνια. Το παιγνίδι «σκάλωσε» στη μοιρασιά και το οργανωμένο έγκλημα από σύμμαχος έγινε αντίπαλος. Κάπως έτσι εξελίχθηκαν και πριν από χρόνια οι σχέσεις μεταξύ Ερντογάν και Φετουλάχ Γκιουλέν. Από σύμμαχοι κατάντησαν «Αδερφοφάδες». Πάντα οι ιστορίες τρόμου και αίματος τελειώνουν με άσχημο τρόπο. Μένει να διαμορφωθεί το σκηνικό που θα καθορίσει το σενάριο της αποσύνθεσης εκ των έσω του οικογενειακού ιστού των «Ερντογάν». Όταν, δηλαδή, τα τρωκτικά αρχίσουν να δραπετεύουν κρυφά από το Σαράι μεταφέροντας τιμαλφή και βαλίτσες με χαρτονομίσματα.