Σύμφωνα με τους επίσημους τίτλους τέλους, ο πρωθυπουργός προκήρυξε εκλογές. Σύμφωνα με την πραγματικότητα, απλώς παραιτήθηκε. Κι αυτό, στη μεταπολιτευτική ιστορία, δεν έχει ξαναγίνει. Επειδή η πραγματικότητα είναι αυτή, κάθε προσπάθεια που κάνει ο Κ.Κ. να αιτιολογήσει την απόφασή του είναι ακόμα πιο αδύναμη απ’ την προηγούμενη. Στο διάγγελμά του ανακοίνωσε την προσφυγή στις κάλπες επειδή το ΠΑΣΟΚ ζητάει εκλογές. Όπως κάνει πάντα δηλαδή κάθε αντιπολίτευση. Επειδή βλέπουμε «διαγκωνισμό διεκδικήσεων από τα συνδικάτα και πλειοδοσία υποσχέσεων από το ΠΑΣΟΚ». Παραιτείται δηλαδή για να μας σώσει από την ανευθυνότητα του Παπανδρέου, δεν κυβερνάει αυτός γιατί η αντιπολίτευση είναι κακή. Στην πραγματικότητα, οι 6 μήνες μέχρι την εκλογή προέδρου είναι πάρα πολύς πολιτικός χρόνος για μια κυβέρνηση. Ο Γκόρντον Μπράουν μέσα σ’ αυτό το χρόνο κυβερνάει με τα γκάλοπ να τον εμφανίζουν χαμηλότερα 15 μονάδες από τους συντηρητικούς, εν συνεχεία ανακηρύσσεται σχεδόν ήρωας, ο ηγέτης της Ευρώπης που αντιμετώπισε την κρίση καλύτερα απ’ τους Aμερικανούς και στο τέλος ξαναβρίσκεται πάλι 12 μονάδες πίσω από τον Κάμερον. Άλλωστε τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι σε 6 μήνες το ΠΑΣΟΚ ή ο ίδιος ο Κ.Κ. δεν θα προκαλέσουν πάλι εκλογές μ’ αφορμή την εκλογή προέδρου.
Εν συνεχεία ζήτησε νωπή εντολή για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με μέτρα που θα ανακοίνωνε άμεσα. Λες και δεν κυβερνούσε ο ίδιος επί 2 θητείες και τώρα έπρεπε να μας γνωστοποιήσει το πρόγραμμά του. Κι όταν στη Θεσσαλονίκη το παρουσίασε, μίλησε για πάταξη της φοροδιαφυγής και συγκράτηση των δημοσίων δαπανών, μας είπε δηλαδή την αυτονόητη και τρέχουσα δουλειά μιας κυβέρνησης. Όταν εξειδίκευσε δε τα μέτρα που προτείνει, μίλησε για οικονομίες στα ταξίδια, περιορισμό των επιδομάτων, κόψιμο των υπερωριών, 10% μείωση του μισθού των βουλευτών. Λες και ήταν τμηματάρχης υπουργείου που ασχολείται με τους λογαριασμούς εξόδων.
Είναι φανερό πως η γενική εικόνα της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας είναι πάνω από τις δυνατότητες αυτής της κυβέρνησης. Είναι κωμικοτραγικό μια κυβέρνηση να λέει ότι ζητάει εκλογές γιατί δεν μπορεί να μαζέψει τους φόρους και να περιορίσει τις κρατικές σπατάλες. Γιατί δεν μπορεί δηλαδή να κάνει τη δουλειά της.
Στ’ αλήθεια, αυτό που 2 χρόνια σχεδόν συμβαίνει, είναι ότι η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει. Έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, ούτε καν να κατανοήσει, τα προβλήματα. Ο υπόλοιπος κόσμος έχει αρχίσει να βγαίνει από την ύφεση, η Ελλάδα τώρα μπαίνει πιο βαθιά, χωρίς καμία αντίδραση από την υπεύθυνη ηγεσία της.
Ο Κ.Κ. δεν προκήρυξε εκλογές για να τις κερδίσει. Αλλά για να μείνει απλώς στο παιχνίδι η ΝΔ, με το μόνο τρόπο που ξέρει. Να αντιπολιτεύεται την αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ. Αλλιώς τι να πει δηλαδή ο άνθρωπος; Να με ψηφίζετε κάθε 2 χρόνια μπας και κυβερνήσω, μπας και συντάξω προϋπολογισμό; Να καίμε την Ηλεία να κάνουμε εκλογές στα 3 χρόνια, να καίμε την Αττική να κάνουμε εκλογές στα 2 χρόνια, να κάψουμε του χρόνου το Πεδίο του Άρεως να ξανακάνουμε εκλογές στον 1 χρόνο; Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης αυτή την περίοδο έχει μπει στη σφαίρα του σουρεαλιστικού.
Τι συνέβη όμως και ένας πανίσχυρος πρωθυπουργός, που δεν αμφισβητείτο από πουθενά, κατέληξε να παραδίδει την εξουσία; Μήπως αναπτύχθηκε κανένα ορμητικό ρεύμα του ΠΑΣΟΚ που το οδηγούσε στην εξουσία; Μήπως αντιμετώπισε καμιά πίεση της κοινωνίας; Τίποτα απ’ όλα αυτά, απλώς το μαγαζί χρεοκόπησε μέσα σε 6 χρόνια. Η οικονομία κατέρρευσε, τα ελλείμματα διογκώθηκαν, το χρέος έφτασε σε αστρονομικά επίπεδα. Το καθαρό εθνικό εισόδημα μειώθηκε, το κόστος ζωής αυξήθηκε, στην κλίμακα της διαφθοράς η χώρα κατρακύλησε καμιά 30αριά θέσεις πιο κάτω, η ανταγωνιστικότητα υποχώρησε, η Αθήνα στους δείκτες ανθρώπινης πόλης έφτασε στο ναδίρ, οι δημόσιες επενδύσεις μειώθηκαν στα χαμηλότερα επίπεδα της 20ετίας, οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνθηκαν.
Αν κάτι ευχάριστο υπάρχει σ’ αυτή την περιπέτεια των 2 τελευταίων χρόνων, είναι μονάχα ένα, η εκδίκηση της πολιτικής. Η ΝΔ είχε πιστέψει την ίδια της την προπαγάνδα τον καιρό που ήταν αντιπολίτευση. Ότι τα πράγματα είναι απλά, η χώρα πάει με αυτόματο πιλότο, το κακό ΠΑΣΟΚ και «ο αρχιερέας της διαπλοκής αρχηγός του» να φύγει, για να ’ρθουν οι σεμνοί και ταπεινοί. Ότι η πολιτική είναι απλώς ένα παιχνίδι εξουσίας, ποιος θα καταλάβει τα δημόσια ταμεία για να λαφυραγωγήσει τη δημόσια περιουσία για το δικό του κομματικό στρατό. Όσα κόμματα –όχι μόνο η ΝΔ– αντιλήφθηκαν την πολιτική έτσι, ένα παιχνίδι που νικάς το αντίπαλο κόμμα και κερδίζεις το πρωτάθλημα, δηλαδή το έπαθλο, τις χορηγίες, τα έσοδα του Τσάμπιονς Λιγκ, τώρα αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα. Τα κόμματα παράγουν πολιτική ή διαλύονται.
Η περιπέτεια στην οποία μπαίνει η ΝΔ θα είναι δυσκολότερη από εκείνη του 1993. Μετά τις ευρωεκλογές λέγαμε ότι το μήνυμα ήταν, για όσους ήθελαν να δουν, πως τα κόμματα πρέπει να επανεφεύρουν τον εαυτό τους. Δεν είναι καλό για έναν τόπο το ένα από τα δυο μεγάλα κόμματα να είναι απλώς ένας μηχανισμός προσόδων και κερδοφορίας. Η ΝΔ οφείλει να γίνει ένα σύγχρονο συντηρητικό κόμμα που θα παράγει τις δικές της πολιτικές προτάσεις για τη μεταρρύθμιση της Ελλάδας. Αυτό που δεν έκανε ούτε κατ’ ελάχιστον τα χρόνια που κυβέρνησε τη χώρα.
19°
