Μπουτάρης: Θα δικαιωθούμε από τη μελλοντική πορεία του Ποταμιού

Χαιρετισμό στο ιδρυτικό συνέδριο του Ποταμιού στο Λαύριο απηύθυνε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, μέσω μαγνητοσκοπημένου μηνύματος, καθώς οικογενειακές υποχρεώσεις τον κράτησαν μακριά.

Στο μήνυμά του, ο κ. Μπουτάρης τόνισε τον πολύ σημαντικό, καταλυτικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το Ποτάμι ως παράγοντας σταθερότητας, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «η πιο σημαντική συμβολή του ‘Ποταμιού’ στην ελληνική πολιτική ζωή είναι ο μεταρρυθμιστικός αέρας που φέρνει. Χωρίς να έχει βαρίδια και εξαρτήσεις από το παρελθόν, μπορεί να προχωρήσει πολλές από τις καινοτόμες ιδέες που προτείνουν τα μέλη του».

Εκτός των άλλων, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης τόνισε πως απαιτείται πολιτική συνεννόηση και υποστήριξε πλήρως την προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας του Ποταμιού με τα «δύο μεγάλα κόμματα». Στο μήνυμά του κατέληξε ότι το Ποτάμι «μπορεί να προσελκύσει παλιό και καινούργιο πολιτικό προσωπικό, με φρέσκιες ιδέες, που δεν βαρύνεται με ευθύνες από το παρελθόν. Γι' αυτό και οι άνθρωποι από την αδέσμευτη τοπική αυτοδιοίκηση έχουμε πολλές προσδοκίες από το ‘Ποτάμι’. Και νομίζω πως θα δικαιωθούμε από τη μελλοντική του πορεία».

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του κ. Γιάννη Μπουτάρη

Θέλω να τονίσω ότι με μεγάλη μου χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση να μιλήσω στο συνέδριο σας. Με τον Σταύρο Θεοδωράκη, και τώρα πια πιστεύω και με το ‘Ποτάμι’, μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες για το μέλλον αυτού του τόπου. Βάζουμε παρόμοιες προτεραιότητες για το τι πρέπει να αλλάξει για να πάει η χώρα μπροστά.

Είναι δεδομένο πως για να προοδεύσουμε και να μπούμε επιτέλους σε μια βιώσιμη φάση ανάπτυξης χρειάζεται πολιτική συνεννόηση. Ένα από τα πρώτα πράγματα που πρόταξε το Ποτάμι ως αδήριτη ανάγκη είναι η πολιτική σταθερότητα. Γι’αυτό και ορθά κατά τη γνώμη μου δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι αν χρειαστεί θα συνεργαστεί για τον σχηματισμό κυβέρνησης και με τα δύο μεγάλα κόμματα. Η εποχή των μονοκομματικών κυβερνήσεων απομακρύνεται. Η χώρα για να πορευθεί ομαλά χρειάζεται πολιτική κουλτούρα συναίνεσης και όχι αντιπαλότητας. Ειδικά σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Χρειάζεται μια μίνιμουμ προγραμματική συνεννόηση και όχι ατέρμονους διαγκωνισμούς για τα μάτια του κόσμου. Νιώθω πολύ πιο σίγουρος για το μέλλον μας από τη στιγμή που υπάρχουν πρωτοβουλίες όπως το ‘Ποτάμι’. Διακρίνοντας ξεκάθαρα την ανάγκη αυτή για πολιτική ενότητα και διάλογο, το υπό διαμόρφωση ακόμη κόμμα σας θα δράσει εξισορροπητικά. Θα βοηθήσει στο να απομονωθούν ακραίες και επικίνδυνες απόψεις προερχόμενες από τα άκρα του πολιτικού φάσματος, οδηγώντας τη διακυβέρνηση της χώρας σε ασφαλή δρόμο.

Ένα άλλο θεμελιώδες σημείο, το οποίο θέλω να υπογραμμίσω είναι ότι το ‘Ποτάμι’ υπερασπίζεται με σθένος -και κόντρα στη συγκυρία- το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας. Δεν αμφισβητώ σε καμία περίπτωση ότι έχουν γίνει πολλά λάθη από την ΕΕ στη διαχείριση της κρίσης. Αντίθετα, θέλω να τονίσω ότι όχι μόνο στην οικονομική της πολιτική αλλά και σε αρκετούς άλλους τομείς, όπως η θεσμική της συγκρότηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση χωλαίνει. Άλλο, όμως, θέμα είναι η άσκηση κριτικής για την πορεία της ΕΕ και άλλο θέμα η διατύπωση αντιευρωπαϊκών θέσεων. Το ‘Ποτάμι’ σωστά δεν μπήκε σε αυτόν τον πειρασμό, παρά τα πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη που θα μπορούσε να του έχει αποδώσει. Η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ ήταν και είναι μέχρι τώρα συνολικά επωφελής. Και μέσω αυτής της συμμετοχής αλλά και με τη σύναψη πολιτικών συμμαχιών μπορεί η Ελλάδα να συμμετέχει ουσιαστικά στις ευρωπαϊκές διαδικασίες και να επηρεάζει την πορεία της ΕΕ. Υπάρχουν προβλήματα αλλά και καλοί οιωνοί για το μέλλον μας ως Ευρωπαίων. Για παράδειγμα η συνθήκη της Λισσαβόνας και η προς το δημοκρατικότερο διακυβέρνηση της ηπείρου μας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Εξάλλου, το ότι όλες οι χώρες της περιοχής μας προσπαθούν με κάθε τρόπο να συνδέσουν το μέλλον τους με την εισδοχή τους στην ΕΕ είναι μάλλον η καλύτερη απάντηση στις αντιευρωπαϊκές ουσιαστικά θέσεις κάποιων ελληνικών κομμάτων.

Η πιο σημαντική συμβολή του ‘Ποταμιού’ στην ελληνική πολιτική ζωή είναι ο μεταρρυθμιστικός αέρας που φέρνει. Χωρίς να έχει βαρίδια και εξαρτήσεις από το παρελθόν, μπορεί να προχωρήσει πολλές από τις καινοτόμες ιδέες που προτείνουν τα μέλη του. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής τέτοιες ιδέες σκοντάφτουν στη χώρα μας σε συντεχνιακές νοοτροπίες που ζημιώνουν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Οι Έλληνες δεν έχουμε κέρατα. Είμαστε άνθρωποι όπως όλοι οι άλλοι. Όμως, αυτό που δεν έχει ακόμη η Ελλάδα και τη διαφοροποιεί από τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες είναι μια αποτελεσματική δημόσια διοίκηση. Αυτό δυσχεραίνει όλες τις εκφάνσεις της ζωής των πολιτών αυτής της χώρας. Μέχρι να το κατανοήσουμε αυτό στην ολότητά του θα ταλαιπωρούμαστε. Και όταν το καταλάβουμε, δεν θα έχουμε ανάγκη από ξένους να έρχονται να μας λένε πως θα ανασυγκροτηθεί το κράτος μας. Θα ζητούμε από μόνοι μας τα αυτονόητα. Να δίνει, για παράδειγμα, ο δημόσιος τομέας λογαριασμό για τους στόχους που έχουν κάθε χρόνο οι υπηρεσίες του και για το σχέδιο που έχει για να τους πετύχει. Να ζητούν από μόνοι τους οι δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί αξιολόγηση για τη δουλειά τους, μια και αυτό θα τους κάνει πιο αποδοτικούς. Όλα αυτά θα μας δώσουν τη δυνατότητα να απελευθερώσουμε τα περισσότερο παραγωγικά κομμάτια της κοινωνίας. Αυτά, που προς το παρόν σηκώνουν μεγαλύτερα βάρη από όσα τους αναλογούν. Έτσι, αδυνατούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη της χώρας όσο θα το έκαναν στο πλαίσιο ενός λειτουργικού κράτους.

Εάν υπήρχε αξιόπιστος φοροδοτικός μηχανισμός δεν θα χρειαζόταν να απομυζούνται άνθρωποι που δεν μπορούν να συμβάλουν άλλο στα κρατικά έσοδα. Το οικονομικό μοντέλο της χώρας πρέπει να αλλάξει. Όσοι επαγγέλλονται την επιστροφή της χώρας σε ένα καταναλωτικό μοντέλο με δανεικά χαϊδεύουν απλώς τα αυτιά του κόσμου. Χρειάζονται τομές για να πάμε μπροστά. Και πάλι συμφωνώ με τον Σταύρο πως αυτές οι τομές είναι ζήτημα περισσότερο ορθολογικής παρά ιδεολογικής προσέγγισης. Με άλλα λόγια, πολλοί λογικοί άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους μπορούν να συμφωνήσουν στα βασικά σημεία ενός σχεδίου ανασυγκρότησης. Γιατί, ακόμη στη χώρα μας είναι ζητούμενο να συμφωνήσουμε στα βασικά που αφορούν την αναδιοργάνωση του κράτους. Μετά από αυτό έχουμε τα περιθώρια να διαφωνήσουμε και ιδεολογικά.

Ένα παράδειγμα ακόμη που δείχνει ότι η στοιχειωδώς ορθή προσέγγιση της διακυβέρνησης είναι απούσα στη χώρα μας είναι η κατάσταση στην τοπική αυτοδιοίκηση. Στην ουσία, ούτε τοπική είναι ούτε αυτοδιοίκηση! Αντί γι’αυτήν, σε πολλά τοπικά θέματα αποφασίζει η κεντρική κυβέρνηση ή άλλοι παρατρεχάμενοι φορείς της. Η τοπική αυτοδιοίκηση δεν αποφασίζει ούτε έχει αρμοδιότητες και χρήματα για τα αυτονόητα. Και αυτό δεν έχει προηγούμενο στην ΕΕ. Μόνο σε μας δαπανώνται τόσο λίγα χρήματα για την τοπική αυτοδιοίκηση. Μόνο σε μας αγνοείται η βασική ευρωπαϊκή αρχή για προτεραιότητα στις αποφάσεις που παίρνονται από τοπικές δομές διακυβέρνησης. Από τις δομές που είναι εγγύτερες στην καθημερινότητα του ίδιου του πολίτη.

Τομές χρειάζονται και στους τρεις βασικούς τομείς (δικαιοσύνη, εργασία, παιδεία) με τους οποίους καταπιάνεται το συνέδριο. Για όλα αυτά, όμως, πρέπει οπωσδήποτε να εξειδικευτεί γρήγορα αυτό που σωστά ονομάσατε ‘Εθνικό Σχέδιο Δράσης’. Αυτό, δηλαδή, που όλα τα μεγάλα κόμματα των τελευταίων ετών έδειξαν πλήρη αδυναμία να συγκροτήσουν. Γιατί, αν το είχαν κάνει, στις έξωθεν προτάσεις ή επιταγές με τις οποίες διαφωνούσαν θα αντιπρότειναν ένα ρεαλιστικό σχεδιασμό αλλαγών, το οποίο τελικά ποτέ δεν αναπτύχθηκε με συγκροτημένο τρόπο.

Το ‘Ποτάμι’, όμως, είναι διαφορετικό. Μπορεί να προσελκύσει παλιό και καινούργιο πολιτικό προσωπικό, με φρέσκιες ιδέες, που δεν βαρύνεται με ευθύνες από το παρελθόν. Γι’αυτό και οι άνθρωποι από την αδέσμευτη τοπική αυτοδιοίκηση έχουμε πολλές προσδοκίες από το ‘Ποτάμι’. Και νομίζω πως θα δικαιωθούμε από τη μελλοντική του πορεία".