Σκέψεις με αφορμή μία ανάρτηση του Ηλία Μόσιαλου ότι το ΕΣΥ της χώρας μας πρέπει να δέχεται κανονικά τους ανεμβολίαστους ασθενείς με νόσο COVID-19.
Ήταν ο πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, προερχόμενος από τους Εργατικούς, ο Γκόρντον Μπράουν, εκείνος ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει ρυθμίσεις για τον καθορισμό της προτεραιότητας στην πρόσβαση των ασθενών στο NHS, το ΕΣΥ της χώρας, με βάση τις ατομικές συμπεριφορές δημοσίας υγείας.
Για παράδειγμα, ένας καπνιστής και παχύσαρκος δεν είχε προτεραιότητα να ενταχθεί σε λίστα αναμονής για χειρουργείο ρουτίνας, ενώ η στέρηση της προτεραιότητας διακρινόταν από μία κλιμάκωση, η οποία, φευ, έφερνε εκείνες τις ρυθμίσεις του Γκόρντον Μπράουν στα όρια της ιατρικής δεοντολογίας και της βιοηθικής.
Ο κορυφαίος διεθνώς Έλληνας καθηγητής Πολιτικής της Υγείας του London School of Economics and Political Science (LSE) και εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης στους διεθνείς Οργανισμούς για τα θέματα του νέου κορωνοϊού, Ηλίας Μόσιαλος, αναφέρει, σε ανάρτησή του στο facebook, ότι το ΕΣΥ της χώρας μας πρέπει να δέχεται κανονικά τους ανεμβολίαστους ασθενείς με νόσο COVID – 19, επειδή κάθε αντίθετη πρακτική θα αντέβαινε στην ιατρική δεοντολογία και το καθήκον των ανθρώπων οι οποίοι στελεχώνουν το σύστημα Υγείας. Το ΕΣΥ πρέπει να δέχεται χωρίς προαπαιτούμενα όλους τους ασθενείς, οι οποίοι έχουν ανάγκη για νοσηλεία, και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο, μας εξηγεί ο Ηλίας Μόσιαλος.
Δεν είναι ακριβώς έτσι, κατά τη γνώμη μας. Το ΕΣΥ πρέπει να δέχεται κανονικά και χωρίς προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα όλους τους ασθενείς με νόσο COVID – 19, ακόμη και εκείνους οι οποίοι είναι ανεμβολίαστοι, επειδή η ίδια η νόσος COVID-19 είναι μία απειλητική για τη ζωή νόσος, όπως απειλητικές για τη ζωή νόσοι είναι και άλλες, μεταξύ των οποίων η γρίπη.
Εάν η νόσος COVID-19 δεν ήταν απειλητική για τη ζωή νόσος, τότε θα υπήρχαν, πράγματι, περιθώρια για άλλες ρυθμίσεις, όπως, για παράδειγμα, η στέρηση της προτεραιότητας στην πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας για τους ανεμβολίαστους ασθενείς.
Υπάρχουν πολλές εισαγωγές για νοσηλεία ρουτίνας στο ΕΣΥ, οι οποίες δεν έχουν τον χαρακτήρα του επείγοντος και θα μπορούσαν να δεχθούν κριτήρια και ρυθμίσεις, που θα καθιστούσαν de facto υποχρεωτικές ορισμένες πολύ κρίσιμες και πολύτιμες ατομικές συμπεριφορές δημοσίας υγείας.
Το ΕΣΥ δεν έχει ως αποστολή του να υπαγορεύει ατομικές συμπεριφορές στους πολίτες. Σε αυτο έχει απόλυτο δίκιο ο Ηλίας Μόσιαλος, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται ακριβώς περί αυτού, καθώς μιλάμε εδώ για προτεραιότητες και ιεραρχήσεις της συλλογικής κοινωνίας και όχι του συστήματος Υγείας.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πρόκειται για πολύ λεπτό θέμα, το οποίο η χώρα μας, ασφαλώς, δεν έχει την πολυτέλεια να ανοίξει στον δημόσιο διάλογο.
12°
