Σχόλιο για τα πανεπιστήμια, τα ΤΕΙ, τα ΙΕΚ, την εισαγωγή των φοιτητών και την αγορά εργασίας
Άμα είναι να στερηθεί η μια ή η άλλη περιοχή το πανεπιστήμιό της, τότε πράγματι κακώς κλείνουν ή συγχωνεύονται κάποια λίγα τμήματα. Αλλά το κριτήριο ύπαρξης ενός πανεπιστημιακού τμήματος είναι αυτό; Και ας είναι το πρόγραμμα σπουδών τους επιπέδου μεταπτυχιακού; Κι ας μην έχουν πολλούς ενεργούς φοιτητές, μέλη ΔΕΠ, διοικητικούς υπαλλήλους και αξιόπιστες εγκαταστάσεις; Και ας έχουν βάση εισαγωγής κάτω από 05/20 και ποσοστό αποφοίτησης κάτω από 4% τον χρόνο; Προφανώς και η συγχώνευση κάποιων τμημάτων ήταν μονόδρομος και καλώς έγινε. Το ζήτημα είναι πόσες ακόμα θα γίνουν.
Φυσικά και δεν φταίει η μια ή η άλλη επαρχία, ούτε οι φοιτητές και οι φοιτήτριες που επέλεξαν κάποιο μη βιώσιμο τμήμα του μηχανογραφικού, αλλά αυτοί που το ίδρυσαν χωρίς κανένα σχέδιο. Χωρίς μελέτη σκοπιμότητας, χωρίς υποδομές και μέλη ΔΕΠ, χωρίς ουσιαστικό πρόγραμμα σπουδών που να δίνει στους αποφοίτους πραγματικά εφόδια για να βγουν στην αγορά εργασίας και κατά συνέπεια ισχυρά επαγγελματικά δικαιώματα. Και το 2019 είδαμε να ιδρύονται πολλά τέτοια τμήματα χωρίς κανέναν εκπαιδευτικό ή αναπτυξιακό λόγο. Ούτε καν γι’ αυτό που γράφεται συχνά, δηλαδή για τις ενοικιάσεις διαμερισμάτων ή τον τζίρο της καφετέριας. Διότι σύντομα οι περισσότεροι φοιτητές τους εγκαταλείπουν τις σπουδές και επιστρέφουν στον τόπο τους, αναζητώντας άλλους δρόμους. Μένουν όμως στους δείκτες ως «αιώνιοι φοιτητές». Μια ακόμα ελληνική πρωτοτυπία.
Σύμφωνα με στατιστική του 2017, η Ελλάδα είναι η 1η χώρα στην Ευρώπη σε φοιτητές με 6,83% στο σύνολο του πληθυσμού και τελευταία σε αποφοίτους με 9,41%. Η απουσία αξιόπιστης επαγγελματικής εκπαίδευσης ωθεί τα παιδιά μας σε πανεπιστημιακές σπουδές που είτε δεν τα ενδιαφέρουν είτε αδυνατούν να τις ολοκληρώσουν. Διότι, εκτός των άλλων, η Ελλάδα έχει τη χειρότερη μέση αναλογία φοιτητών/διδασκόντων που κυμαίνεται γύρω στο 38, ενώ η μέση αναλογία στην Ε.Ε. είναι γύρω στους 15 φοιτητές ανά διδάσκοντα. Γι’ αυτό σήμερα οι συγχωνεύσεις τμημάτων είναι μονόδρομος.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να φτιάχνεις πανεπιστημιακά τμήματα για δήθεν πελατειακούς λόγους διότι τελειώνουν σιγά - σιγά και οι πελάτες. Ο κόσμος άργησε αλλά κατάλαβε. Αντιθέτως υπάρχουν παιδιά που θέλουν να βγουν στην παραγωγή, θέλουν να δουλέψουν και πρέπει να έχουν την ανάλογη εκπαίδευση και κατάρτιση ώστε όχι μόνο να απασχοληθούν αλλά και να απαιτήσουν αξιοπρεπές και, γιατί όχι, υψηλό μεροκάματο. Μόνο η γνώση ανοίγει σήμερα τις πόρτες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Όχι η θεωρητική αλλά η γνώση της εφαρμογής. Και γι’ αυτό όσοι απόφοιτοι έχουν τέτοια προσόντα γίνονται δεκτοί σε μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού.
Η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται απόφοιτους με συγκεκριμένες βιομηχανικές ψηφιακές ικανότητες, χρειάζεται τεχνολόγους όλων των ειδικοτήτων, και δεν τους βρίσκει. Αν το τέλος της πανδημίας σημάνει αναπτυξιακή έκρηξη και αρχίσουν οι μεγάλες επενδύσεις, θα μας βρει με πληθώρα μηχανικών πολυτεχνείου, νομικών, γιατρών και πτυχιούχων θετικών επιστημών και ελάχιστους καταρτισμένους τεχνικούς. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τη βιομηχανική Ελλάδα που βλέπουμε σήμερα την «έχτισαν» οι απόφοιτοι των ΚΑΤΕΕ. Κι εμείς μετατρέψαμε σε μια νύχτα τα ΤΕΙ σε ΑΕΙ χωρίς καμιά αξιολόγηση. Γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση «φοβόνταν» μην και αναπτυχθούμε τεχνολογικά και θεριέψει ο καπιταλισμός.
Συνεπώς καλώς μπαίνουν κάποιοι ελάχιστοι περιορισμοί στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Καλώς μπαίνει βαθμολογικό όριο στην εισαγωγή, αφού ο πρωτοετής φοιτητής πρέπει να έχει κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις για να παρακολουθήσει ένα τμήμα ανώτατης σχολής με αξιώσεις. Δεν μπορείς να μπαίνει σε τμήμα Πολυτεχνείου με βαθμό κάτω από 10. Δεν μπορείς να επιτρέπεις σε έναν απόφοιτο ΕΠΑΛ να παρακολουθήσει το Φυσικό τμήμα του πανεπιστημίου διότι απαιτούνται γνώσεις μαθηματικών και φυσικής τις οποίες ο απόφοιτος δεν έχει διδαχθεί στο λύκειο. Ποιοι σκοτεινοί εγκέφαλοι στήνουν τέτοιες παγίδες στα παιδιά μας; Τα δελεάζουν με πτυχία που δεν θα αποκτήσουν ποτέ ή με άλλα που δεν οδηγούν σε κανένα επάγγελμα;
Η πολιτεία διαπράττει μέγα λάθος δίνοντας τη δυνατότητα κάθε χρόνο σε 77.000 αποφοίτους λυκείου να επιτύχουν σε πανεπιστημιακά τμήματα. Να εγκλωβιστούν δηλαδή σε σχολές, το αντικείμενο των οποίων δεν τους ενδιαφέρει ή δεν οδηγεί σε καμιά επαγγελματική διέξοδο. Ή ακόμα χειρότερα, σε σχολές των οποίων το πτυχίο δεν έχει κανένα κύρος στην αγορά. Και καλά κάνει το Υπουργείο που από φέτος δίνει τη δυνατότητα μέσω του παράλληλου μηχανογραφικού να εγγραφούν στα ΙΕΚ με κριτήριο το βαθμό του απολυτηρίου. Αρκεί τα δημόσια ΙΕΚ να προσφέρουν κατάρτιση υψηλού επιπέδου και να είναι ενημερωμένα για όλες τις εξελίξεις στον τεχνολογικό και επαγγελματικό τομέα. Αρκεί να κλείσουν ή να συγχωνευθούν περισσότερα πανεπιστημιακά τμήματα και στη θέση τους να ιδρυθούν τεχνολογικά ιδρύματα που να βγάζουν άξιους και περιζήτητους επαγγελματίες. Μπας και το τρένο της ανάπτυξης μάς βρει στην αποβάθρα, έτοιμους να κάνουμε το σωστό. Να παράγουμε πλούτο και όχι αέρα κοπανιστό.
13°
