Μια στρατηγική για το Ποτάμι: Ανατροπή με ομαλότητα

*Γράφουν οι: Μαρία Βιτωράκη, Νίκος Ράπτης

Για τις δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Ριζοσπαστικού κέντρου και της Μεταρρύθμισης, η επόμενη μεταμνημονιακή περίοδος θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από πολιτικές ανατροπής. Το ζητούμενο πλέον δεν είναι μόνο να διανυθούν με επιτυχία τα τελευταία στάδια του προγράμματος διάσωσης της χώρας και να εμπεδωθεί ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας. Είναι όλο και περισσότερο, να βάλουμε σε εφαρμογή τη μεταμόρφωση της Ελλάδας σε μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή δημοκρατική και βιώσιμη χώρα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ανατραπούν οι κοινωνικές, πολιτικές, ιδεολογικές ισορροπίες δεκαετιών που μας οδήγησαν στη σημερινή πολύπλευρη κρίση. Δυστυχώς μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό ακόμα και αυτές οι δειλές μεταρρυθμίσεις που έγιναν μέχρι τώρα σε συνδυασμό με τα τελευταία στάδια του προγράμματος διάσωσης, φαίνονται να αμφισβητούνται από μεγάλο μέρος της κυβέρνησης. Μια συνταγή από τα ίδια λοιπόν;

Αυτό που κατά προτεραιότητα χρειαζόμαστε σήμερα:

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΜΕ ΟΜΑΛΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ

Στο κοινωνικό επίπεδο αυτή η ανατροπή σημαίνει ισχυρή μεταφορά εξουσίας και πόρων: Από τα αδήλωτα εισοδήματα στα δηλωμένα· από την παραοικονομία, τη διαφθορά, τη μαφιακή οικονομία, τη λεηλασία του περιβάλλοντος και την αργομισθία (που κυριάρχησαν στο σαθρό οικονομικό μοντέλο των προηγούμενων δεκαετιών) στην μεσαία, παραγωγική, ανταγωνιστική, εξαγωγική, καινοτόμα, κερδοφόρα και βιώσιμη επιχειρηματικότητα. Χρειάζεται μεταφορά πόρων και εξουσίας προς τις γυναίκες και τους νέους, προς τα δημόσια αγαθά και το περιβάλλον. Αυτό το επίδικο δεν είναι ηθικής φύσεως. Στην εποχή της κλιματικής αλλαγής και των νέων δημογραφικών δεδομένων συνδέεται με τη βιωσιμότητα της δημοκρατίας, της ασφάλειας και της ειρήνης στον ελλαδικό χώρο.

ΚΥΜΑ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ

Στο πολιτικό επίπεδο τασσόμαστε υπέρ ενός κύματος θεσμικών μεταρρυθμίσεων με βασικούς στόχους (α) την επανεκκίνηση της λειτουργίας της δικαιοσύνης, (β) την εκκαθάριση του δικαιακού μας συστήματος από τις διατάξεις που υποθάλπουν την παραοικονομία, τη διαφθορά, την αργομισθία, τη μαφιακή οικονομία και τη λεηλασία του περιβάλλοντος, (γ) τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης για την αποτελεσματική προστασία των κοινών μας αγαθών (δ) τη δημοκρατική οριοθέτηση της λειτουργίας των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των ιδιωτικών τηλεοπτικών διαύλων.

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΑΓΚΥΛΩΣΕΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ -ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Στη χώρα μας τα κόμματα εξουσίας (δεξιού ή αριστερού πρόσημου) τάσσονται αναφανδόν υπέρ της διατήρησης του μεταπολιτευτικού status quo. Αποκαλούν «σταθερότητα» τη στασιμότητα. Στην επόμενη ιστορική περίοδο, η ανατροπή των αρνητικών όψεων της μεταπολίτευσης πολιτισμικών, πολιτικών και οικονομικών είναι προϋπόθεση για να εμπεδωθεί ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας. Από την άποψη αυτή, η θέση που μπορεί να έχει το Ποτάμι είναι πέρα από τις εμπεδωμένες δυνάμεις της δεξιάς και της αριστεράς.

ΠΟΤΑΜΙ: ΚΟΜΜΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΩΝ

Όσον αφορά το πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας, το Ποτάμι μπορεί να γίνει δύναμη ευθύνης. Να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες που θα του δώσει το εκλογικό σώμα. Να συνεργαστεί για τη διακυβέρνηση της χώρας με δυνάμεις από τις οποίες το χωρίζει σημαντική απόσταση, εφόσον αυτή η συνεργασία (α) θα εμπεδώνει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και (β) θα ανατρέπει τις παγιωμένες αρνητικές κοινωνικές και πολιτικές ισορροπίες της μεταπολίτευσης. Το κύριο είναι το πολιτικό περιεχόμενο αυτής της συνεργασίας. Το Ποτάμι καλείται να αποσαφηνίσει το πρόγραμμα συνεργασιών και να ιεραρχήσει τις μεταρρυθμίσεις που θα του επιτρέψουν να συμμετάσχει στη διακυβέρνησης της χώρας. Αυτό το πλαίσιο οφείλει να αποκτήσει απόλυτη προτεραιότητα στην πολιτική παρουσία/επικοινωνία του Ποταμιού, ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν πριν την κάλπη για ποιον λόγο ψηφίζουν το Ποτάμι και τι δικαιούνται να αναμένουν από την επιλογή τους αυτή.

*Η Μαρία Βιτωράκη ήταν υποψήφια ευρωβουλευτής του Ποταμιού. Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός, μέλος της Ευρώπης Οικολογίας