Ο Σταύρος Κωνσταντινίδης σχολιάζει τον αντιπολιτευτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη φράση του Αλέξη Τσίπρα για «ξεστοκάρισμα» του εμβολίου AstraZeneca.
Ξεστοκάρανε το AstraZeneca στους νέους, είπε ο Τσίπρας σε συνέντευξή του. Λες και μόλις είχαν ανταλλάξει δύο κουβέντες τηλεφωνικές με τον Πολάκη, τις είχε φρέσκιες, και τις έριξε στη συνέντευξη.
Η γλώσσα είναι ο άνθρωπος λέει ο Λακάν. Όπως μιλάς έτσι σκέφτεσαι, και κυρίως έτσι αισθάνεσαι. Τα όρια της γλώσσας, είναι τα σύνορα της σκέψης. Ο Τσίπρας διαθέτει αναμφισβήτητα ευγλωττία, χωρίς όμως σημάδια καλλιέργειας. Είναι το αποτέλεσμα των διαλεκτικών παραδόσεων της αριστεράς, άνευ όμως διαβάσματος. Περιδιαβαίνεις με ευκολία σε νοήματα που αγνοείς. Έτσι το περιεχόμενο του λόγου του δεν συγκρότησε ποτέ ούτε πειστική, ούτε ορθολογική πολιτική. Τώρα χάνει και την ευκαιρία της αντιπολίτευσης. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ εξάλλου.
Σε αντίθεση με άλλα στελέχη ο λόγος του Τσίπρα εκτροχιάζεται πολλές φορές σε εκφράσεις του συρμού, ένα λανθάνον φλερτ με την τρέχουσα μαγκιά. Μια εριστική εργαλειοποίηση, που ερμηνεύεται αφενός από την αδυναμία να εκφραστεί λόγος βαθύς και πολυσήμαντος και αφετέρου μια ψυχολογική ροπή προς την εύκολη επίδειξη της μάγκικης ατάκας. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είχε χαρακτηρίσει την ροπή αυτή ως «εκτσογλανισμός της πολιτικής», περιλαμβάνοντας προφανώς και τις χυδαίες ρητορικές τύπου Πολάκη.
Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησαν στην πανδημική κρίση πετώντας λευκή πετσέτα απέναντι στην λογική. Μπροστά σε ένα κατεξοχήν τεχνοκρατικό - διαχειριστικό πρόβλημα επέδειξαν όπως και ως κυβέρνηση κάθε απόθεμα ανορθολογισμού. Είχαν έτοιμη κριτική επί παντός του επιστητού, αποφεύγοντας να μας πούνε την πρέπει να κάνουμε την επόμενη εβδομάδα. Υποστήριξαν γενικότητες ή ανήγαγαν σε μείζον το ελάσσων. Όλα αυτά με τη γνωστή ευκολία της στρεψοδικίας, την τυφλή δυσπιστία, τη στρέβλωση των αριθμών, το καπέλωμα κάθε κοινωνικής αντίδρασης δίκαιης ή παράλογης. Οι στατιστικές τους διαψεύδουν. Η Ελλάδα τα πήγε πολύ ικανοποιητικά και συνολικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο και άσχετα από την οπισθοβαρή επιβάρυνση των τελευταίων μηνών.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου πρέπει να αναρωτηθούν μεταξύ άλλων πολιτικών και τι είναι πραγματικά είναι η μαγκιά. Είναι η μπρουτάλ εκδοχή του Πολάκειου λόγου ή κάτι άλλο. Όσο μπορώ να συνεισφέρω να πω το εξής:
Η μαγκιά, είναι μία παρεξηγημένη έννοια, για τους αδαείς, και μία στάση που αντιλαμβάνονται αυθεντικά μόνο όσοι έζησαν δύσκολα. Είναι στην πραγματικότητα το ήθος της πεποίθησης, εκκινούμενο τυπικά από τη λαϊκή εκδοχή, αλλά δεν μένει εκεί στην λαϊκότητα. Δεν είναι μία φθήνια που πολλοί νομίζουν και φαντασιώνονται ότι δήθεν υπηρετούν με ευκολία. Είναι η αυθόρμητη αισθητικοποίηση του λόγου, του ύφους και του στυλ, είναι πίστη στο δίκαιο, γειωμένη αισθητική αντίληψη της ζωής, μετριοπάθεια ως αναγνώριση της ανθρώπινης τραγικότητας, κομψότητα συμπεριφοράς, αρετή και υψηλοφροσύνη, αδιαμεσολάβητη και αδογμάτιστη έκφραση, ευγενικά αισθήματα πηγαία και ευθύβολα, καθαρά και αμόλυντα. Μάγκας είναι ο ψυχαναλυμένος άνθρωπος, από βαθιά και βιωμένη εμπειρία, είτε έχει ψυχαναλυθεί, είτε ποτέ.
11°
