Όποιοι νιώθουν τον εαυτό τους ως «επαναστάτη», δεν είναι απαραιτήτως προοδευτικοί, αλλά μπορεί να είναι οπισθοδρομικοί, σκοταδιστές και επικίνδυνοι.
Έχουμε μάθει να θεωρούμε τις επαναστάσεις ως ένα καλό φαινόμενο. Ακόμα και δικτάτορες ονόμαζαν τις χούντες και τις δικτατορίες τους ως «επαναστάσεις», εκμεταλλευόμενοι την θετική αύρα που έχει αυτή η λέξη στη σκέψη μας. Ενίοτε, εξαιρετικά σκοταδιστικά φαινόμενα, που έχουν μόνο τα βίαια επιφανειακά χαρακτηριστικά των επαναστάσεων, λαμβάνουν την αύρα της επανάστασης. Νομίζουν, λοιπόν, κάποιοι εξαιρετικά οπισθοδρομικοί νεαροί ή και μεγαλύτεροι ηλικιακά, ότι «επαναστατούν» αν βγουν στους δρόμους ωρυόμενοι «ενάντια στα lockdown». Νομίζουν ότι «επαναστατούν» αν μαζεύονται κατά εκατοντάδες σε υπαίθρια parties μετάδοσης της Επιδημίας. Νομίζουν ,άλλοι, ότι «επαναστατούν» διαδηλώνοντας κατά χιλιάδες εν μέσω της χειρότερης υγειονομικής κρίσης που έχει βιώσει η ανθρωπότητα εδώ και πολλά χρόνια. Λίγα παιδιά κλείνουν ένα Σχολείο, τον κατ’εξοχήν χώρο όπου θεραπεύεται η Πρόοδος, κάνοντας επαναστατική επίδειξη αγραμματοσύνης και σκοταδισμού, έναντι των self tests. Νομίζουν, ορισμένοι, ότι «επαναστατούν» καταστρέφοντας τις περιουσίες των μεροκαματιάρηδων αλλά και την δημόσια περιουσία όλων μας.
Είναι, λοιπόν, σαφές ότι όποιοι νιώθουν τον εαυτό τους ως «επαναστάτη», δεν είναι απαραιτήτως προοδευτικοί, αλλά μπορεί να είναι οπισθοδρομικοί, σκοταδιστές και επικίνδυνοι.
Η επαναστατικότητα που επιδεικνύεται ειδικά έναντι της Επιστήμης, είναι αρκετά προβληματική. Η Επιστήμη είναι πνευματικό τέκνο του Διαφωτισμού, είναι το μεγαλύτερο πνευματικό επίτευγμα του Ανθρώπου και έχει έρθει σε διαχρονική και σταθερή αντίθεση με τον σκοταδισμό. Ακόμα και γνήσιοι Επαναστάτες των καιρών τους όπως ο K.Marx και ο M.Bakunin προσπάθησαν να δομήσουν τη σκέψη τους επιστημονικά. Συνεπώς, η επανάσταση έναντι της Επιστήμης που ακρίτως υιοθετείται από πλείαδα ακραίων κύκλων, οφείλει να μας προβληματίσει και ως προς τη στόχευση που έχει αλλά και ως προς το πνευματικό της υπόβαθρο. Άλλωστε, η Επιστήμη και οι Επιστήμονες δεν έχουν άλλο όπλο να αντιμετωπίσουν αυτές τις βίαιες κραυγές, πέραν των επιχειρημάτων και της ισχυρής συσχέτισης της Επιστήμης με την Πραγματικότητα.
Βεβαίως, οφείλουμε να μην θεοποιούμε και την Επιστήμη. Ως ανθρώπινο δημιούργημα που είναι, κάνει λάθη, δοκιμάζει λύσεις και εξαρτάται πολύ από την ανθρώπινη φύση όσων την θεραπεύουν. Όμως, είναι ό,τι καλύτερο έχουμε αυτή τη στιγμή της κρίσης. Είναι η πιο κοντινή αναπαράσταση της πραγματικότητας. Και δεν έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια για Αντικειμενικότητα, Ουδετερότητα και Διυποκειμενικότητα. Στα δομικά της χαρακτηριστικά εντάσσεται η αποστροφή προς την έννοια της Αυθεντίας, ο συντεταγμένος και εξονυχιστικός έλεγχος των απόψεων με βάση τον Πειραματισμό, τα Μαθηματικά και τα ορθολογικά επιχειρήματα. Η δε Ιατρική Επιστήμη, ως φορέας και ανθρωπιστικών αρχών, έχει επιφέρει σεισμικές αλλαγές στη ζωή και την υγεία δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Ας αντιμετωπιστούν, λοιπόν, με σκεπτικισμό και κριτικό πνεύμα οι «επαναστατημένες» κραυγές έναντι της Επιστήμης, πολλώ δε μάλλον έναντι της Ιατρικής Επιστήμης. Διότι θα όφειλαν να αναφέρουν με τί ακριβώς σκοπεύουν να αντικαταστήσουν την Επιστήμη. Με ποιες διαδικασίες, μεθόδους και πρακτικές θα αντιμετωπίζουν τις ασθένειες, τις επιδημίες, τις αντίθετες απόψεις και τις δυσκολίες της Πραγματικότητας. Και θα όφειλαν αυτές οι επαναστατημένες κραυγές να πουν πρακτικά τι θα έκαναν, και όχι να εκθέτουν ουτοπικά εγχειρήματα. Και, τέλος, να αναφέρουν που και πότε εφαρμόστηκαν οι μέθοδοι που επαγγέλλονται.
12°
