Αφήστε τα εμβόλια να κάνουν τη δουλειά τους

Φανταστείτε πως είμαστε σε έναν συμβατικό πόλεμο, όπως οι πόλεμοι που ξέρουμε από τα βιβλία της ιστορίας (ας πούμε εναντίον των ναζί). Και φανταστείτε πως οι επιστήμονές μας ανακάλυψαν ένα αυτόματο όπλο το οποίο είναι τόσο ισχυρό που θα μας οδηγήσει στην τελική επικράτηση απέναντι στον μισητό και επικίνδυνο για όλη την ανθρωπότητα εχθρό. Το όπλο μοιράζεται στους στρατιώτες, τα αποτελέσματα είναι συντριπτικά για τους ναζί, η έκβαση του πολέμου μοιάζει πια ευτυχής και οι ζωές που θα σωθούν από το πρόωρο τέλος του εκατομμύρια. Μόνο που 1 στα 1.000.000 όπλα μπορεί (δεν είμαστε σίγουροι ότι φταίει το όπλο) να παρουσιάζει ένα σφάλμα και να τραυματίζει ή και να σκοτώνει τον στρατιώτη που το χρησιμοποιεί. Φαντάζεστε τους στρατηγούς της πλευράς μας να συζητούν για μέρες δημοσίως για την ασφάλεια του όπλου και κάθε τόσο ένας από αυτούς να διατάσσει την προσωρινή απόσυρσή του προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχει πρόβλημα;

Σίγουρα όχι. Στο κάτω-κάτω, αν βάλουμε από τη μία τις λίγες ζωές που μπορεί να κινδυνεύσουν και από την άλλη τα εκατομμύρια ζωές που σίγουρα θα σωθούν, η απόφαση είναι μάλλον εύκολη. Γιατί τότε παίρνουν συνεχώς την αντίθετη άνθρωποι σε υπεύθυνες θέσεις στον πόλεμο με τον κορωνοϊό;

Η πανδημία είναι ένας πόλεμος. Μπορεί να μην είναι ένας πόλεμος ανάμεσα σε χώρες, αλλά έχει μάχες, έχει νεκρούς και έχει και εχθρό. Μπορεί να είναι τόσο μικρός που να μη φαίνεται με γυμνό μάτι αλλά η φονικότητά του είναι αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους του. Η μόνη ουσιαστική διαφορά με τους συνήθεις πολέμους είναι πως σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν υπάρχουν άμαχοι. Όλοι πολεμάμε. Άλλοι στην πρώτη γραμμή, άλλοι στα μετόπισθεν (και άλλοι στο πλευρό του εχθρού), αλλά όλοι είμαστε στην εμπόλεμη ζώνη γιατί όλος ο πλανήτης είναι μια εμπόλεμη ζώνη.

Και αυτός ο πόλεμος έχει ένα υπερόπλο. Τα εμβόλια. Το μόνο όπλο που μπορεί στ’ αλήθεια να σταματήσει τον εχθρό, όπως άλλα εμβόλια έχουν κάνει στο παρελθόν με άλλους αόρατους και φονικούς εχθρούς. Μόνο που το υπερόπλο έχει ένα πρόβλημα: τους πονηρούς και τους αφελείς που οι πονηροί εκμεταλλεύονται, οι οποίοι προπαγανδίζουν εναντίον του.

Αυτό από μόνο του δεν θα ήταν τόσο σοβαρό πρόβλημα αν, προκειμένου το εμβόλιο να γίνει το υπερόπλο που θέλουμε, δεν ήταν απαραίτητο να εμβολιαστούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι. Και για να εμβολιαστούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι, πρέπει να εμπιστευτούμε το όπλο που μας δίνει η επιστήμη. Κι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.

Γιατί, εκτός από τους πονηρούς και τους αφελείς, υπάρχει μια κρίσιμη ομάδα ανθρώπων που, χωρίς να είναι χαζοί, δεν έχουν στέρεη την εμπιστοσύνη τους στη λογική. Άνθρωποι που μπορούν να καταλάβουν ότι μάλλον είναι παράλογο το να αρνείσαι το εμβόλιο, αλλά ταυτόχρονα επηρεάζονται και από όσους σπέρνουν σπόρους αμφιβολίας. Άνθρωποι που επηρεάζονται από τις συνεχείς δημόσιες συζητήσεις και τις διακοπές στον εμβολιασμό επειδή (κυριολεκτικά) ελάχιστοι άνθρωποι είχαν κάποια άσχημη παρενέργεια. 

Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω ούτε τις συζητήσεις, ούτε τις διακοπές. Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν κάποιος με τα σωστά του να παίρνει μια ζυγαριά, να βάζει από τη μία τα απειροελάχιστα πιθανά θύματα του εμβολίου και από την άλλη τα υπερπολλαπλάσια βέβαια θύματα του κορωνοϊού και να αποφασίζει ότι τα πρώτα έχουν πιο πολύ σημασία. Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει η παραμικρή ανησυχία, ακόμα και η πιο αβάσιμη, να ανακοινώνεται και να διαφημίζεται. Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι να διακινδυνεύουν με τόση ελαφρότητα την επιτυχία των εμβολιαστικών προγραμμάτων σε όλο τον κόσμο.

Γιατί μπορεί στη Δύση, ακόμα και στις χώρες με υψηλό ποσοστό ανοησίας, οι συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων τελικά να εμβολιάζεται, αλλά αυτό δεν αρκεί. Είναι απολύτως απαραίτητο να εμβολιαστούν και οι άνθρωποι στις χώρες του τρίτου κόσμου*, εκεί που η αμορφωσιά (και όχι η ανοησία) κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται τα εμβόλια πολύ περισσότερο (μια ματιά στα φοβερά χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού στην Αφρική σίγουρα θα σας τρομάξει). Και επειδή πια τα νέα μαθαίνονται σε όλο τον κόσμο αμέσως, μια διακοπή στον εμβολιασμό για μια εβδομάδα σε μια χώρα της Δύσης μπορεί να δημιουργήσει ένα μικροπρόβλημα στη Δύση, αλλά να κάνει ανυπολόγιστο κακό σε μια χώρα π.χ. της Αφρικής.

Φίλες, φίλες και οι υπόλοιποι, ειδικά τα τελευταία 100-150 χρόνια η επιστήμη μάς έχει χαρίσει πολλά εμβόλια-υπερόπλα. Δυστυχώς δεν έχει ακόμα καταφέρει να φτιάξει ένα εμβόλιο κατά της ελαφρότητας στη διαχείριση ζητημάτων ανυπολόγιστου βάρους. Της ελαφρότητας με την οποία κάποιοι φορείς και κυβερνήσεις δημιουργούν αμφιβολίες (πολύ πιο επικίνδυνες από τις ανοησίες των ανόητων ψεκασμένων) για τα εμβόλια απλώς και μόνο επειδή για κάποιον ακατανόητο λόγο αποφασίζουν ότι μια ζωή μπορεί να είναι πιο σημαντική από εκατομμύρια άλλες**. Και μπράβο τους.

* Όχι επειδή είμαστε καλοί άνθρωποι και νοιαζόμαστε αλτρουιστικά για το καλό όλων, αλλά επειδή έχουμε αρκετό μυαλό για να καταλαβαίνουμε πως το τι συμβαίνει γύρω μας μάς επηρεάζει. Αν, ας πούμε, ο υπερβολικά εύκολα μεταδοτικός κορωνοϊός δεν καταπολεμηθεί π.χ. στην Αφρική μπορεί μια μετάλλαξη που θα γεννηθεί εκεί να ξανασκίσει τον πλανήτη.

** Το «ακατανόητο» το γράφω μόνο και μόνο για να αποφύγω να γράψω τη λέξη «ευθυνοφοβία» και τη φράση «κρατικοεπιχειρηματικά πολιτικά παιχνίδια».