Κορόιδα Νορβηγοί

Για αρχή να ξεκαθαρίσω ότι με τον όρο «κορόιδα» δεν αναφέρομαι στους Νορβηγούς πολίτες τους οποίους τιμώ (παρότι δεν γνωρίζω) αλλά στους Νορβηγούς κρατικούς λειτουργούς, τους Νορβηγούς πολιτικούς και ειδικότερα τους Νορβηγούς που κατέχουν κυβερνητικά αξιώματα τα οποία επιτρέψτε μου να πω πως καθόλου δεν σέβονται με αποτέλεσμα η Νορβηγία να είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγήν για κάθε πραγματικά δημοκρατικό πολίτη. Από την άλλη αν έτσι είναι οι πολιτικοί τους και οι ίδιοι οι Νορβηγοί δεν θα είναι πολύ διαφορετικοί (μην κοιτάτε που εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε καμία σχέση με τους πολιτικούς μας) οπότε ίσως να πρέπει να τους πάρει όλους η μπάλα.

Σε περίπτωση που δεν ξέρετε την αφορμή για να γραφτεί η παραπάνω παράγραφος να σας πω ότι πριν λίγες ημέρες η Νορβηγική Αστυνομία (ας τη λέμε ΝΟΑΣ, όπως λέμε ΕΛΑΣ) επέβαλε στην πρωθυπουργό της Νορβηγίας πρόστιμο επειδή παραβίασε τα μέτρα για την καταπολέμηση του Κορωνοϊού.

Τι έκανε η πρωθυπουργός;

Γιόρτασε τα γενέθλια της και στη γιορτή αντί για 10 άτομα (που είναι το όριο) μαζέυτηκαν 13 γεγονός που τιμωρήθηκε από τη ΝΟΑΣ με προστιμό περίπου 2000 ευρώ.

Σα να μην έφτανε αυτό, ο επικεφαλής της ΝΟΑΣ είπε πως σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση δεν θα έβαζαν πρόστιμο για μόλις τρία άτομα παραπάνω αλλά με την πρωθυπουργό έπρεπε να είναι ιδιαιτέρως αυστηροί αφού αυτή και η κυβέρνησή της είναι που αποφασίζουν για τα μέτρα. Και μετά έδωσε τη χαριστική βολή λέγοντας «Αν και ο νόμος είναι ίδιος για όλους δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον νόμο». Μια φράση που μας γεμίζει θαλπωρή, μια φράση που την καταλαβαίνουμε καλά, μια φράση που δυστυχώς χάνει την πραγματική της σημασία στα Νορβηγικά.

Διότι ενώ εμείς, ο σοφότερος λαός του κόσμου, με τα ίδια λόγια εννοούμε ότι οι άρχοντες είναι υπεράνω του νομου, οι ξενέρωτοι Νορβηγοί εννοούν ότι ο νόμος πρέπει να είναι πολύ πιο αυστηρός με τους άρχοντες. Δηλαδή με αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την ύπαρξη του νόμου ιν δε φερστ πλέις, με αυτούς που οφείλουν περισσότερο από κάθε άλλο να δίνουν το καλό παράδειγμα.

Φυσικά αυτά όλα είναι βορειοευρωπαϊκές ξενερωσιές καθώς εμείς, ως μάγκες μεσογειακοί, γνωρίζουμε πως ο άρχοντας γίνεται άρχοντας πρώτα και πάνω απ’ όλα για να κάνει ό,τι γουστάρει. Αλλιώς τι σκατά άρχοντας είναι; Και όχι μόνο αυτός, αλλά και οι φίλοι και οι γνωστοί και οι παρατρεχάμενοι. Και όχι μόνο ο άρχοντας που βρίσκεται στην πιο ψηλή κορυφή, αλλά κάθε άρχοντας, ακόμα κι αυτοί που ζουν στα λοφάκια. Στο κάτω-κάτω ζωή χωρίς «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» και «να μου πεις αμέσως το όνομά σου» σε όργανο της τάξης που όταν καταλαβαίνει «ποιος είναι αυτός ρε» τραβάει 10 προσοχές και 25 συγγνώμες, δεν έχει νοστιμάδα.

Με δεδομένο μάλιστα ότι η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα, τη χώρα που όταν έχτιζε Παρθενώνες οι Νορβηγοί προσπαθούσαν να δώσουν όνομα στο «βελανίδι», εμείς ως Έλληνες είμαστε μάλλον πιο αρμόδιοι να υποδείξουμε το σωστό σε ζητήματα δημοκρατικής ιεραρχίας. Και το σωστό για τη δημοκρατία είναι οι άρχοντες να είναι υπεράνω του νόμου και το πολύ πολύ, σε ακραίες περιπτώσεις, να καθαρίζουν με ένα «συγγνώμη λάθος» που το λένε περισσότερο καμαρώνοντας που ζητούν συγγνώμη παρά πραγματικά μετανιωμένοι για το λάθος τους.

Τις προάλλες άκουγα τον Άδωνι τον Γεωργιάδη να λέει πως «χάρη στα self test σύντομα θα καταφέρουμε να γυρίσουμε πίσω στις παλιές ζωές μας» και μέσα μου άρχισαν να χτυπάνε όλα αυτά τα καμπανάκια που χτυπάνε όταν ακούω κάποιον να ζητά μια κάποια (μικρή ή μεγάλη) επιστροφή στο παρελθόν. Πρώτον γιατί ποτέ δεν μπορείς να επιστρέψεις στο παρελθόν και δεύτερον γιατί στην πραγματικότητα το παρελθόν είναι αυτό από το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να φεύγεις. Φυσικά ο υπουργός Γεωργιάδης εννοούσε να επιστρέψουμε σε έναν κόσμο χωρίς πανδημία, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε πως και μετά την πανδημία ο κόσμος δεν θα είναι όπως τον αφήσαμε. Θα είναι σίγουρα άλλος και το ζήτημα είναι αν θα είναι συνολικά καλύτερος ή συνολικά χειρότερος.

Σκέφτομαι λοιπόν πως θα ήταν ωραίο αν στον καινούργιο αυτό κόσμο καταφέρναμε να πλησιάσουμε λίγο αυτή τη νοοτροπία που επιβάλει μια πρωθυπουργός να τιμωρείται πιο αυστηρά από έναν απλό πολίτη από μια αστυνομία που δεν φοβάται ούτε τον πολίτη ούτε την πρωθυπουργό όταν θέλει να κάνει τη δουλειά της.  Αλλά μετά ξυπνάω και σκέφτομαι πως είμαστε Έλληνες και όχι τίποτα ξενέρωτα κορόιδα. Και μπράβο μας.