Η επικίνδυνη πρεμούρα για το Πάσχα
Γιατί δημιουργούν ελπίδες που πολύ εύκολα μπορεί να διαψευσθούν;
Γιατί το να μετακινηθούν οι συμπατριώτες το Πάσχα είναι τόσο σημαντικό ώστε να αξίζει να διακινδυνεύσουμε να τινάξουμε στον αέρα το καλοκαίρι;
Κάποιοι στην κυβέρνηση φαίνεται να είναι της άποψης πως αν είναι να κάνεις λάθη, προτιμότερο είναι να πρόκειται για λάθη που έχεις κάνει στο παρελθόν και τα ξέρεις καλά παρά για λάθη καινούργια που όσο να’ναι μπορεί να σε δυσκολέψουν.
Το λέω αυτό γιατί παρατηρώ πως το λάθος του φθινοπώρου του 2020 μάλλον δεν δίδαξε τίποτα και γι’ αυτό επαναλαμβάνεται σε μια ομολογουμένως πολύ ωραία παραλλαγή.
Αν θυμάστε, κάπου στον Σεπτέμβριο του 2020, κυβερνητικά στελέχη άρχισαν να πανηγυρίζουν δημοσίως επειδή όλα έδειχναν ότι προς τον Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο του 21 θα είχαμε το εμβόλιο. Το κλίμα που μετέδιδαν ήταν ότι βρισκόμαστε στην τελική ευθεία και το μόνο που θα έπρεπε να κάνουμε ήταν υπομονή τρεις-τέσσερις μήνες ακόμα. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να θυμίσω τι ακολούθησε και με πόσο οδυνηρό τρόπο καταλάβαμε πως τον Σεπτεμβριο του 20 μπορεί να είχαμε φάει μεγάλο κομμάτι του γαϊδάρου αλλά αυτό που είχαμε μπροστά μας ήταν κάτι πολύ περισσότερο και πολύ μεγαλύτερο από την ουρά του.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα με την αδικαιολόγητη αισιοδοξία των ημερών εκείνων δεν ήταν το ότι οδήγησε σε μια αδικαιολόγητη χαλάρωση, αλλά το ότι οδήγησε σε μια τεράστια απογοήτευση η οποία με τη σειρά της οδήγησε σε γκρίνια η οποία με τη σειρά της οδήγησε στη μόδα των κουρασμένων που ως κουρασμένοι θεωρούσαν πως είναι δικαιολογημένοι να μην κάνουν τα στοιχειώδη για να προστατεύσουν τη ζωή τους και τη ζωή των γύρω τους.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η κυβέρνηση προτίμησε να φουσκώσει υπερβολικά τις προσδοκίες με κίνδυνο η (πολύ πιθανή) απογοήτευση να κάνει τα πράγματα χειρότερα και δεν είχε επιλέξει την οδό του ρεαλισμού ελπίζοντας σε μια ευχάριστη έκπληξη που θα ανέβαζε το ηθικό στα ύψη. Η επιλογή έμοιαζε ακόμα πιο ακατανόητη αν κανείς σκεφτεί πως δεν είχε καμία δημοσκοπική πίεση από τη βυθισμένη στα τάρταρα αξιωματική αντιπολίτευση, είχε δηλαδή την πολιτική άνεση να μην χαϊδεύει αυτιά.
Και επειδή δεν το κατάλαβα ποτέ αδυνατώ και τώρα να καταλάβω την πρεμούρα που έχει πιάσει κάποια κυβερνητικά στελέχη με την πιθανή άρση της απαγόρευσης των διατοπικών (έτσι άκουσα να τις λένε) μετακινήσεων το Πάσχα.
Γιατί το κάνουν; Γιατί δημιουργούν ελπίδες που πολύ εύκολα μπορεί να διαψευσθούν; Γιατί δεν περιγράφουν την πασχαλινή μετακίνηση ως μάλλον απίθανη έτσι ώστε στη χειρότερη περίπτωση απλώς να επιβεβαιωθούν; Γιατί εξακολουθούν να μοιράζουν ελπίδα που όχι μόνο μπορεί να διαψευσθεί αλλά και που η διάψευσή της θα δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα; Γιατί δεν μπορούν όταν τους ρωτούν να πουν ένα «δεν ξέρουμε ακόμα αλλά με 4500 κρούσματα είναι μάλλον άκαιρο να το συζητάμε» που ακούγεται και το πιο λογικό; Τι φοβούνται; Και γιατί αυτό που φοβούνται τους φαίνεται πιο τρομακτικό από την πιθανότητα να διαψεύσουν προσδοκίες που οι ίδιοι χωρίς κανέναν λόγο θα έχουν δημιουργήσει;
Και τελικά γιατί το να μετακινηθούν οι συμπατριώτες το Πάσχα είναι τόσο σημαντικό ώστε να αξίζει να διακινδυνεύσουμε να τινάξουμε στον αέρα το Καλοκαίρι (που εκτός από εποχή διακοπών είναι και η μεγαλύτερη πηγή εσόδων της χώρας).
Καταλαβαίνω το ρίσκο του ανοίγματος των καταστημάτων, καταλαβαίνω το ρίσκο του ανοίγματος των σχολείων, καταλαβαίνω το ρίσκο του ανοίγματος του τουρισμού. Το ρίσκο της Πασχαλινής μετακίνησης ομολογώ πως δεν μπορώ να το καταλάβω και ακόμα περισσότερο δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι υπουργοί διακινδυνεύουν τη διάψευση των ελπίδων που δημιουργούν. Αν νομίζουν ότι έτσι κάνουν τους καλούς στους ψηφοφόρους φοβάμαι θα βρεθούν προ μεγάλης εκπλήξεως όταν καταλάβουν ότι οι ψηφοφόροι μπορεί να θέλουν να τους χαϊδεύουν τα αυτιά (και να προκαλούν το χάδι) αλλά όταν τα πράγματα στραβώνουν την ευθύνη τη ρίχνουν όλη σ’ αυτόν που τους τα χάιδεψε. Και μπράβο τους.
ΥΓ – Ακούω να λέγεται ως δικαιολογία «μα ρωτούν οι δημοσιογράφοι για το Πάσχα» και κάπως γελάω. Το κακό που κάνουν οι λαϊκιστές δημοσιογράφοι το περιέγραψα προχτές και πραγματικά η σχεδόν υπαρξιακή αγωνία πολλών πυλωρών με το Πάσχα καθόλου δεν βοηθά. Καμία ερώτηση όμως δεν υποχρεώνει κανέναν σε επιπόλαια και ευχάριστη για τ’ αυτιά απάντηση.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σχεδόν σύσσωμη η εγχώρια αριστερά έδωσε το «παρών» σε διαμαρτυρία έξω από το Βυζαντινό μουσείο, το οποίο και δόθηκε (έναντι αντιτίμου) στην κόρη του τέως βασιλιά για να πραγματοποιήσει το pre wedding party.
Το «αντιαυταρχικό» σχολείο της Μεταπολίτευσης κατήργησε σταδιακά την όποια λειτουργία συμβουλευτικής και τον διαπαιδαγωγικό του ρόλο.
Oι τότε πρωταγωνιστές, τώρα με διάφορα «πατριωτικά και εθνικά» προσωπεία ανησυχούντων πρώην στη μια πλευρά ή «κεντροαριστερά και rebranded» στην άλλη, επιδιώκουν να μπουν ξανά στο παιχνίδι με άλλα ονόματα
Περισσότεροι από 1 στους 5 κατοίκους της χώρας είναι πάνω από 65 ετών
«Είμαι υπέρ της έξυπνης Ελλάδας κι όχι της ξύπνιας»
«Όταν το ΠΑΣΟΚ έβγαινε απολογούμενο, η κοινωνία με το χιούμορ της το κράτησε ζωντανό»
«Από το ΠΑΣΟΚ θα κυβερνηθεί η χώρα»
«Επιστρέψαμε, συνεχίζουμε, κερδίζουμε»
«Μπορώ να παίξω ενωτικό ρόλο σε ένα κόμμα αλληλοσπαρασσόμενο» αναφέρει ο υποψήφιος για το «τιμόνι» του ΣΥΡΙΖΑ
Όλες οι αλλαγές πριν την αίτηση - Τι έχει αλλάξει σε σχέση με το αρχικό πρόγραμμα
Άμεση ενημέρωση των κομμάτων ζητά η υποψήφια για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ
Είναι, πλέον, καιρός το ΠΑΣΟΚ να αποκτήσει και πάλι την αναγκαία ιστορική αυτοπεποίθηση του προοδευτικού πόλου εξουσίας στη σημερινή Ελλάδα
Γιατί είναι σημαντικός ο νέος νόμος
Πώς διαμορφώνονται οι χρεώσεις
Πώς χρησιμοποίησαν τα social media οι «6» και τι μας είπαν για το μέλλον της παράταξης
Με αφορμή τα εγκαίνια του Σταθμού Μεταφόρτωσης απορριμμάτων (ΣΜΑ)
Σε «κόκκινο συναγερμό» οι μονάδες ασφαλείας της ελληνική αστυνομίας
Τι συμβαίνει με τα αυθαίρετα
Στη σχολή Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών της Αγωγής
Για σοβαρή κλιμάκωση κάνει λόγο το υπουργείο Εξωτερικών
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.