- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Ιδιοποίηση του κράτους
Αρκετοί πολίτες, χωρίς καμιά θεσμική ιδιότητα αλλά με ιδιαίτερες σχέσεις με υπηρεσίες του εμφανούς ή και του σκοτεινού βαθέως κράτους, απολαμβάνουν ιδιωτικά σημαντικές δημόσιες λειτουργίες
Σχόλιο για την ιδιωτική χρήση των λειτουργιών και των παροχών των κρατικών μηχανισμών από τηλεπαρουσιαστές, δημοσιογράφους και άλλους «celebrities»
Δυστυχώς δεν ήταν πλάκα, ήταν αλήθεια. Πράγματι, ένας παρουσιαστής διαφόρων ανάλαφρων εκπομπών σε κάποια μικρά τηλεοπτικά κανάλια απολάμβανε μια πολυτελή αστυνομική προστασία με χρήση αυτοκινήτων και αρκετών φρουρών και μοτοσικλετιστών. Το γεγονός αυτό, πέρα από τη γελοιογραφική και παρωδιακή του διάσταση, αποκαλύπτει μια υπαρκτή πρακτική σχετικά με τους μηχανισμούς και τις λειτουργίες του κράτους. Αρκετοί πολίτες, χωρίς καμιά θεσμική ιδιότητα αλλά με ιδιαίτερες σχέσεις με υπηρεσίες του εμφανούς ή και του σκοτεινού βαθέως κράτους, με πολιτικές επαφές ή με γνωριμίες με πρόσωπα που κατέχουν κρίσιμες θέσεις, με ανταλλάγματα κάθε είδους και με διάφορους νόμιμους, νομιμοφανείς, διαφανείς ή αδιαφανείς τρόπους, κατορθώνουν και απολαμβάνουν ιδιωτικά σημαντικές δημόσιες λειτουργίες. Οι περιπτώσεις σαν του τηλεπαρουσιαστή είναι πάμπολλες αφού, εκτός από τους νόμιμα δικαιούμενους θεσμικούς παράγοντες, πολλοί άλλοι, και αρκετοί δημοσιογράφοι μάλιστα αλλά και εν γένει διάφοροι θεωρούμενοι σελέμπριτι, έχουν αστυνομική προστασία που εκτείνεται βέβαια και στην παροχή και άλλων βοηθητικών υπηρεσιών.
Η ιδιωτική χρήση των λειτουργιών και των παροχών των κρατικών μηχανισμών δυστυχώς δεν περιορίζεται μόνο στο θέμα της προστασίας αλλά είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη. Είναι, για παράδειγμα, γνωστή η καταπάτηση ακινήτων του δημοσίου ή, ακόμα, η χρήση των κρατικών αυτοκινήτων από διαφόρους αξιωματούχους και στον εκτός των υπηρεσιακών αναγκών τους ιδιωτικό βίο. Δεν είναι όμως μόνο εξατομικευμένη. Ομάδες πίεσης, συνδικάτα και οργανωμένες συντεχνίες του δημόσιου τομέα με μια κακώς εννοούμενη συνδικαλιστική λογική και καταχρηστική άσκηση των δικαιωμάτων τους, αποκτούν λόγο στη διοίκηση των φορέων του και επιβάλλουν την υπέρ το δέον παροχή προνομίων και παροχών στα μέλη τους. Αποκτούν έτσι μια προσοδοθηρική σχέση με το κράτος και μετατρέπουν τον δημόσιο τομέα σε πάροχο ιδιωτικών, σχεδόν, προνομίων για τη συντεχνία των εργαζομένων σε αυτόν.
Όλες αυτές οι εκδηλώσεις, τόσο η εξατομικευμένη ιδιωτική χρήση των δημόσιων λειτουργιών όσο και η θεσμοποιημένη συντεχνιακή αντίστοιχη, συνιστούν -όσο και αν φαίνεται παράδοξο- όψεις μιας μετασοβιετικού ανατολικού τύπου, «νεοφιλελεύθερης» αντίληψης για το κράτος. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η ιδιοποίηση της χρήσης των λειτουργιών του δημοσίου από συγκεκριμένα και κατάλληλα διασυνδεδεμένα πρόσωπα ή ομάδες, με καίριες θέσεις στο εσωτερικό των κρατικών φορέων, με την υποχρέωση και το βάρος του κόστους όμως να παραμένει πάντα στο ίδιο το κράτος και κατ’ επέκταση στην υπόλοιπη κοινωνία.
Δυστυχώς, παρά την υπαρξιακή και όχι μόνο οικονομική και πολιτική κρίση που βίωσε λίγα χρόνια πριν η ελληνική κοινωνία και εξακολουθεί να βιώνει, σε συνδυασμό μάλιστα με τις συνέπειες της πανδημίας, υπάρχουν ακόμα τέτοια φαινόμενα και τέτοιες συμπεριφορές πολιτικής, θεσμικής, οικονομικής αλλά και ηθικής παθογένειας. Δείχνουν δε ότι το πεδίο των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων παραμένει ανοικτό και περιμένει τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που θα έχουν τη βούληση να τις πραγματοποιήσουν.