Συνδικαλιστές δάσκαλοι κάνουν ναζάκια για τα εμβόλια

Το πόσο και σε τι έχει εκφυλιστεί αυτό που ονομάζουμε «συνδικαλιστικό κίνημα» νομίζω πως δεν χρειάζεστε κανέναν να σας το πει. Όλοι έχουμε πολλές εμπειρίες από τη ζημιά που κάνουν οι εργατοπατέρες όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και στους κλάδους για των οποίων το συμφέρον υποτίθεται ότι αγωνίζονται.

Αυτό που (υποθέτω, δεν είμαι και σίγουρος) ότι δεν περιμένατε ποτέ είναι να δίνεται προτεραιότητα εμβολιασμού σε έναν εργασιακό κλάδο και οι συνδικαλιστές του να κάνουν τους δύσκολους και να βρίσκουν αστείες δικαιολογίες για να βάλουν εμπόδια στη διαδικασία.

Για αρχή να σας πω ότι η κυβέρνηση και το Υπουργείο της Παιδείας αποφάσισαν να έχουν, κατά προτεραιότητα, πρόσβαση στα αδιάθετα εμβόλια οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Ακούγεται λογικό. Το ίδιο λογικό βέβαια θα ήταν αν την προτεραιότητα την είχαν οι εργαζόμενοι στα σούπερ τα μάρκετ, οι ταξιτζήδες, οι εργαζόμενοι σε παραγωγικές μονάδες που είναι αδύνατον να εργαστούν από μακριά κ.λπ. Αλλά επειδή δεν γίνεται να έχουν όλοι προτεραιότητα (γιατί τότε δεν θα ήταν προτεραιότητα) πάρθηκε η απόφαση να προηγηθούν οι εκπαιδευτικοί. Και γι' αυτό το υπουργείο έστειλε την Κυριακή το βράδυ στα e-mail τους μια ειδοποίηση προκειμένου να δηλώσουν συμμετοχή μέχρι και τη Δευτέρα προκειμένου να ξεκινήσουν το συντομότερο δυνατό οι εμβολιασμοί.

Σε έναν κόσμο που δεν κυριαρχεί η παράνοια και οι πολιτικές ατζέντες, η απόφαση αυτή θα γινόταν δεκτή με χαρές και πανηγύρια. Στον κόσμο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Και επειδή είναι πολύ διαφορετικά οι δασκαλοπατέρες έγραψαν και έστειλαν αυτή την επιστολή:

Αν η επιστολή αυτή αναγνώριζε την τύχη των εκπαιδευτικών να προηγηθούν άλλων κλάδων και απλώς ζητούσε μια-δυο μέρες παράταση, νομίζω πως κανείς δεν θα είχε ιδιαίτερο πρόβλημα. Παρότι η συμπλήρωση μιας αίτησης παίρνει λίγα λεπτά, θα δεχόμασταν ότι κάποιος μπορεί να καθυστερούσε. Αλλά αυτά που γράφουν στην επιστολή τους οι εργατοπατέρες είναι τόσο ακραία που αποκαλύπτουν μάλλον διάθεση παρεμπόδισης παρά διάθεση λύσης πρακτικών προβλημάτων.

Για αρχή υπάρχει η σπουδαία φράση «... οι σχολικές μονάδες λειτουργούν με τηλεκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοί δεν είναι αυτονόητο ούτε ότι βρίσκονται στα σχολεία τους ούτε ότι διαθέτουν όλον τον εξοπλισμό ώστε να ανταποκριθούν άμεσα σε τόσο ασφυκτικά χρονικά περιθώρια».

Αφού θυμίσω ότι τα «ασφυκτικά χρονικά περιθώρια» είναι η μια μέρα για μια δουλειά λίγων λεπτών και αφού εξηγήσω πως ο «όλος τεχνολογικός εξοπλισμός» είναι ένας υπολογιστής και μια σύνδεση στο ίντερνετ, θα ρωτήσω: μα αν δεν είναι ούτε στο σχολείο, ούτε έχουν υπολογιστή στο σπίτι, πώς διάολο μπορεί να κάνουν τηλεκπαίδευση; Από τη στιγμή που κάνουν τηλεκπαίδευση, είναι σίγουρα σε υπολογιστή με σύνδεση. Οι δασκαλοπατέρες στην επιστολή τους είναι σαν να λένε «επειδή δουλεύουμε με υπολογιστές με σύνδεση δεν έχουμε πρόσβαση σε υπολογιστές με σύνδεση».

Στη συνέχεια θα πω αυτό που σχεδόν όλοι ξέρουμε: ακόμα κι αν χρειάζεται υπεύθυνη δήλωση, αυτή γίνεται πλέον διαδικτυακά σε ελάχιστα λεπτά και κανένα σκανάρισμα δεν χρειάζεται (οι ενδιαφερόμενοι είχαν όλοι λάβει τη φόρμα). Καταλαβαίνω πως αυτά για τα μέλη του ΔΣ της ΔΟΕ που ζουν ακόμα κάπου στο 1980 είναι επιστημονική φαντασία, αλλά για εμάς στον 21ο αιώνα είναι πια μια καθημερινότητα. Ακόμα και στην Ελλάδα.

Νομίζω πως καταλαβαίνετε ήδη τι συμβαίνει με τη ΔΟΕ και τον κατά προτεραιότητα εμβολιασμό αλλά αυτό δεν είναι το καλύτερο σημείο της επιστολής.

Το καλύτερο σημείο της επιστολής είναι αυτό που ζητάει «να ανακοινωθούν σε ποιας εταιρείας τα αδιάθετα εμβόλια αναφέρεται η εγκύκλιος, ώστε να υπάρχει σωστή ενημέρωση των εκπαιδευτικών». Ίσως επειδή, όπως λένε οι δασκαλοπατέρες πιο κάτω, «δεν υπάρχει σχεδιασμός για την κάλυψη των αναγκών όλων των εκπαιδευτικών να εμβολιαστούν με το εμβόλιο που επιθυμούν».

Είμαι βέβαιος πως, αν δεν μπορούσατε να διαβάσετε την επιστολή, θα νομίζατε ότι κάνω πλάκα, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς κάτι πιο αστείο από τις συνδικαλιστικές ανακοινώσεις.

Πώς άλλωστε να ανταγωνιστείς στο χιούμορ συμπολίτες που ζητούν να επιλέγουν το εμβόλιο με το οποίο θα εμβολιαστούν όταν ούτε η πολιτική ηγεσία της χώρας, ούτε οι υγειονομικοί, ούτε κανείς άλλος δεν είχε και δεν έχει αυτή την επιλογή. Και το αστείο γίνεται καλύτερο (ή εξοργιστικότερο) αν σκεφτούμε ότι οι συμπολίτες αυτοί που ζητούν να διαλέγουν, εξ αντικειμένου δεν έχουν ιδέα από εμβόλια.

Η απαίτησή τους είναι τόσο αστεία όσο αστεία θα ήταν η απαίτηση ενός ναυαγού να μάθει τη μάρκα του σωσιβίου που ετοιμάζονται να του πετάξουν.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, αν οι δασκαλοπατέρες ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν, το πολύ να είχαν ενστάσεις για τη γραφειοκρατική απαίτηση για υπεύθυνες δηλώσεις (που ξέρουμε ότι συμπληρώνονται σε λίγα λεπτά), ίσως να ζητούσαν μια-δυο μέρες παράταση για τους αμελείς συναδέλφους τους (αν μπορεί κανείς να δικαιολογήσει αμέλεια σε κατά προτεραιότητα εμβολιασμό) και θα περιορίζονταν εκεί. Το ότι δεν περιορίζονται εκεί δείχνει ότι ο σκοπός τους δεν είναι να βοηθήσουν, αλλά να δυσχεράνουν την προσπάθεια του υπουργείου για ανοιχτά σχολεία. Και μπράβο τους.