Βλέπεις Μουντιάλ; Είσαι νεοφιλελεύθερος!

Αγαπητοί φίλαθλοι. Μήπως είμαστε νεοφιλελεύθεροι; Ακροδεξιοί; Λέτε τελικά να είμαστε χρυσαυγίτες; Αναρωτιέστε φυσικά τι έπαθα και κάνω τέτοιες σουρεαλιστικές ερωτήσεις. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή…

Είναι γνωστό τοις πάσι πως αυτές τις μέρες διεξάγεται στη Βραζιλία το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου. Επίσης, όλοι ξέρουμε πως εδώ και μήνες, η αχανής νοτιοαμερικάνικη χώρα ταλανίζεται από διαδηλώσεις και επεισόδια καθώς ένα μεγάλο κομμάτι του –πάμφτωχου– βραζιλιάνικου λαού δεν αποδέχεται το γεγονός πως εκατομμύρια ρεάλ ξοδεύονται στο Μουντιάλ αντί για την Παιδεία, την Ασφάλεια, τη Φτώχεια κ.ο.κ. Δεν έχουμε φυσικά να κάνουμε με ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Είναι πολύ συνηθισμένο να υπάρχουν αντιδράσεις σε χώρες που φιλοξενούν σημαντικές αθλητικές διοργανώσεις. Από την πιο light εκδοχή της μουρμούρας που ζήσαμε στο «Αθήνα 2004» έως τις αιματηρές οδομαχίες με τους δεκάδες νεκρούς στην Πόλη του Μεξικού, στην Ολυμπιάδα του 1968. Κρίνοντας δε από το πάθος που έχουν οι Βραζιλιάνοι για την μπάλα θεωρώ πιο πιθανό το Μουντιάλ να αποτελεί απλώς μια αφορμή για να κάνουν την Υφήλιο να αφουγκραστεί τα σοβαρότατα προβλήματά τους, μια και η χώρα τους βρίσκεται αυτές τις μέρες στο κέντρο της Γης.

Όπως είναι γνωστό, δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί το παραμικρό στις τέσσερις γωνιές της Υφηλίου χωρίς να ξεσηκωθούν οι εδώ Επαναστάται! Πράγματι, από τη στιγμή που ο πρώτος Βραζιλιάνος διαδηλωτής πάτησε οργισμένος το πόδι του στα καλντερίμια του Ρίου ντε Ζανέιρου (ντόπια προφορά) το ελληνικό ίντερνετ (το αντίστοιχο της Βαστίλλης και της Πλατείας Ταχρίρ στη χώρα μας) πήρε φωτιά.

Ο νέος ταξικός εχθρός των Ελλήνων «αριστερών» ήταν πλέον το ποδόσφαιρο. Και να οι κατάρες, και να το ανάθεμα για τους ηλίθιους (sic) που χάνουν την ώρα τους βλέποντας 22 εκατομμυριούχους (sic) να κλωτσάνε μια μπάλα αντί, φυσικά, να είναι στους δρόμους. Είπαμε: Όλοι στους δρόμους! (της Ελλάδας εννοείται). Για τον Ερντογάν, την «αραβική άνοιξη», τα δικαιώματα των φοιτητών της Χιλής, όλοι οι Έλληνες πρέπει να κλείνουν τη Σταδίου, την Πανεπιστημίου, την Ακαδημίας, τη Φυλής. Έτσι είναι και όποιος διαφωνεί είναι φασίστας. Φασίστας όπως είναι κάθε ποδοσφαιρόφιλος. Αξίζει δε να σημειωθεί πως η επαναστατική οργή ξεπέρασε τα διαδικτυακά όρια με αποτέλεσμα μια μεγαλειώδη διαδήλωση (είκοσι νοματαίοι ήντουσαν) μπροστά στη βραζιλιάνικη πρεσβεία, τη μέρα του εναρκτήριου αγώνα της δημοφιλούς διοργάνωσης. Το πιο αστείο της υπόθεσης ήταν η σχετική ανακοίνωση της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα βαρύγδουπο κείμενο-καταγγελία σε βάρος του βραζιλιάνικου κράτους το οποίο (σε συνεργασία φυσικά με το επάρατο Κεφάλαιο) «ποτίζει το χορτάρι με το αίμα των φτωχών». Ωραία όλα αυτά, αλλά ο αρχηγός τους ο Τσίπρας δεν ήταν που είχε πλέξει το εγκώμιο του ίδιου «βραζιλιάνικου κράτους» στην προ διετίας επίσκεψή του στη χώρα του καφέ; Τότε δεν έλεγε πως η Ελλάδα πρέπει «να βγει από την κρίση όπως η Βραζιλία»; Εκτός αν η Βραζιλία ήταν ένας επίγειος παράδεισος με κατοίκους που κολυμπούσαν στο χρήμα μέχρι που τους «φτωχοποίησε» το ρημάδι το ποδόσφαιρο, οπότε πάω πάσο.

Ας μη γελιόμαστε. Όλοι αυτοί οι τύποι δεν έχουν κανένα θέμα με το Μουντιάλ. Απλώς, δεν θέλουν να διασκεδάζει ο κόσμος, βρε παιδί μου. Ονειρεύονται μια χώρα όπου οι πάντες θα είναι μίζεροι και ξενέρωτοι σαν κι αυτούς. Για σκεφτείτε το: Πρόκειται για τα ίδια άτομα που βρίζουν πατόκορφα όσους πάνε διακοπές το καλοκαίρι, όσους ψήνουν αρνιά το Πάσχα, όσους βγαίνουν έξω τα σαββατόβραδα. Μνημειώδεις είναι οι κατάρες για καρκίνο (!) κάτω από βιντεάκι που έδειχνε νεαρές κοπέλες να χορεύουν στη Μύκονο. Τεσπά. Εμείς (οι νεοφιλελεύθεροι, ακροδεξιοί χρυσαυγίτες) θα απολαύσουμε τις γκολάρες της Ολλανδίας, τα μαγικά του Ζοέλ Κάμπελ και την ποδοσφαιρική ευφυΐα του Αντρέα Πίρλο (σ.σ. την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές δεν γνωρίζω τι έχει κάνει η αγαπημένη μου Εθνική Γερμανίας με την Πορτογαλία). Θα περνάμε καλά και θα γελάμε με τις ξινισμένες μάπες των επαναστατών της αμπαλίας.