Άλλη μια κυβέρνηση προστάτης της αυθαιρεσίας

Με συγκίνηση βλέπω πως, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, υπάρχουν τομείς στους οποίους το ελληνικό κράτος όχι απλώς έχει συνέχεια αλλά μοιάζει εντελώς ανεπηρέαστο από τις εναλλαγές στην εξουσία. Σαν σιδηρόδρομος συνεχίζει την πορεία του, όποιος κι αν είναι στο τιμόνι του. Πάρτε για παράδειγμα τα αυθαίρετα. Όλες μα όλες οι κυβερνήσεις κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να προστατεύσουν τους αυθαιρετούχους και να διασφαλίσουν ότι η αυθαιρεσία θα διαιωνίζεται. Συνήθως οι κυβερνήσεις πουλούν την προστασία τους αλλά πάντα σε τιμές τόσο συμφέρουσες ώστε τα αυθαίρετα να αυξάνονται. Άλλες φορές πάλι πουλούν την προστασία εντελώς δωρεάν, με την καλή τους την καρδιά.

Όπως, ας πούμε, φαίνεται να κάνει αυτή η κυβέρνηση με τα αυθαίρετα που κάποιοι συμπολίτες αποφάσισαν να χτίσουν στον αιγιαλό, δηλαδή σε σημεία που η αυθαιρεσία εξυπηρετεί κυρίως οικονομικές δραστηριότητες (μπιτσόμπαρα, εστιατόρια, ξενοδοχεία κ.λπ.).

Σε περίπτωση που δεν έχετε ενημερωθεί να σας πω πως με τροπολογία που κατετέθη στις 2 του Μαρτίου αναστέλλονται μέχρι τις 31 Οκτωβρίου όλες οι κατεδαφίσεις σε παραλίες, λίμνες, όχθες ποταμών κ.λπ. με την εντελώς κωμική δικαιολογία ότι ο κορωνοϊός καθυστέρησε τις διαδικασίες νομιμοποίησης.

Η δικαιολογία του υπουργείου Περιβάλλοντος δεν είναι κωμική μόνο επειδή μιλάμε για αυθαίρετα σε αιγιαλό (δηλαδή αυθαίρετα που είναι πρακτικά αδύνατο να νομιμοποιηθούν), ούτε επειδή οι περισσότερες από τις υποθέσεις έχουν ήδη τελεσιδικήσει. Η δικαιολογία είναι κωμική κυρίως επειδή το ίδιο υπουργείο (με άλλο υπουργό, αλλά εξ όσων θυμάμαι η κυβέρνηση παραμένει της ΝΔ και του Κυριάκου του Μητσοτάκη) τον Νοέμβριο που πέρασε και εν μέσω δεύτερου κύματος κορωνοϊού ζητούσε από δήμους και περιφέρειες την επίσπευση των κατεδαφίσεων.

Μια λιγότερο κωμική (αλλά πιο ανησυχητική για τη σχέση της κυβέρνησης με τη νομιμότητα) εξήγηση για την κυβερνητική προστασία της αυθαιρεσίας πρόσφερε ο αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, ο Άκης ο Σκέρτσος, ο οποίος αποκάλυψε ότι η αναστολή των κατεδαφίσεων γίνεται επειδή οι περιοχές αυτές και οι επιχειρήσεις τους επλήγησαν πολύ από την πανδημία.

Η δικαιολογία αυτή θα είχε μια κάποια βάση αν μιλούσαμε για επιχειρήσεις που λειτουργούν νόμιμα και δυσκολεύονται στην καταβολή κάποιων εισφορών ή έστω κάποιων προστίμων. Μόνο που εδώ μιλάμε για επιχειρήσεις ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΚΑΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Μιλάμε για επιχειρήσεις τόσο παράνομες όσο μια παράνομη χαρτοπαικτική λέσχη ή μια συμμορία διαρρηκτών.  Και υπό αυτήν την έννοια, η κυβερνητική δικαιολογία είναι αντίστοιχη του «θέλουμε να περιορίσουμε τις διαρρήξεις, αλλά η δουλειά των διαρρηκτών έχει χτυπηθεί πολύ από τον κορωνοϊό, οπότε θα τους αφήνουμε να μπαίνουν ανενόχλητοι στα σπίτια για μερικούς μήνες ακόμα» (βέβαια οι διαρρήκτες, όπως και οι αυθαιρετούχοι, όπως και κάθε παραβατικός ή εγκληματίας, δρουν έτσι κι αλλιώς ανενόχλητοι, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία).

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, στην περίπτωση των αυθαιρέτων στον αιγιαλό η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να προστατεύει ένα έγκλημα και να φροντίζει για την απρόσκοπτη τέλεσή του. Φυσικά δεν είναι η πρώτη κυβέρνηση που το κάνει αλλά, αν θυμάμαι καλά, ο πρωθυπουργός και τα στελέχη της διακήρυξαν με πάθος ότι θα είναι η πρώτη κυβέρνηση που δεν θα το έκανε.

Δυστυχώς, όπως μάλλον εύκολα διαπιστώνει κανείς, μπροστά στις αυθαίρετες επιχειρήσεις και αυτή η κυβέρνηση λειτουργεί ως εκπρόσωπος των συμφερόντων των αυθαιρετούχων και όχι ως εκπρόσωπος των συμφερόντων των υπολοίπων κατοίκων της χώρας. Και μάλιστα με μια θεαματική κωλοτούμπα, αν σκεφτούμε τις προ τριμήνου κυβερνητικές εξαγγελίες και δεσμεύσεις.

Ομολογώ ότι δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο η κυβέρνηση αποφάσισε να εξυπηρετήσει έτσι απροκάλυπτα επιχειρήσεις που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ μια συνθήκη στην οποία η προστασία ενός εγκλήματος (γιατί τέτοιο είναι το χτίσιμο στον αιγιαλό) είναι για καλό. Και είναι πραγματικά κρίμα που η αντιπολίτευση έχει ως πρώτη έννοια να συμπαραταχθεί με έναν τρομοκράτη ή να υποσκάψει την πολιτική για την πανδημία, και στα ζητήματα που η παρέμβασή της θα ήταν ωφέλιμη για το δημόσιο συμφέρον σφυρίζει αδιάφορα την ίδια μελωδία που σφυρίζει και η κυβέρνηση. Ίσως επειδή κι εκείνη αναγνωρίζει την αξία που έχει η συνέχεια του κράτους. Κι ας είναι η συνέχεια στην αυθαιρεσία και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Και μπράβο σε όλους τους.