Με ρώτησε το πρωί του Σαββάτου, στα σκαλιά στη σχολή, ένας φοιτητής για το γκολ του Ρόμπεν χθες το βράδυ στο ματς Ισπανία-Ολλανδία 1-5. Αυτή η ερώτηση είναι και η αφορμή αυτού του μικρού άρθρου.
Στο ένα από τα δύο γκολ που έβαλε ο Ρόμπεν έκανε ένα 45άρι μέτρα με μέση ταχύτητα που αντιστοιχεί σε χρόνο στα 100 μέτρα 9.72. Είναι αλήθεια. Πώς γίνεται αυτό, ένας παίχτης ποδοσφαίρου να μπορεί να τρέξει στον τελικό μιας μεγάλης κούρσας 100 μ. σήμερα; Αντίστοιχα πράγματα ρωτούσαν οι Ελληνες φίλαθλοι το 1974 για τους παίχτες της Εθνικής Γερμανίας. Είναι πράγματι ανεξήγητα αυτά για το μέσο Έλληνα φίλαθλο. Λέει αμέσως: «Ε, μωρέ, αυτοί παίρνουν φάρμακα». Δεν μπορεί να αντιληφθεί ο μέσος Ελληνας τι δουλειά χρειάζεται για να φτάσει ένας αθλητής σε αυτό το επίπεδο. Και αν καμιά φορά φτάσει, το αποδίδει στα φάρμακα. Υποθέτω ότι ούτε οι προπονητές του ποδοσφαίρου στη χώρα μας (οι πιο πολλοί τουλάχιστον) γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία των παικτών της Εθνικής Γερμανίας το 1974, έκαναν χρόνο κάτω από 9 λεπτά και 15 δεύτερα στα 3 χιλιόμετρα (με εξαίρεση τον Μύλλερ) ή ότι την περίοδο της βασικής προετοιμασίας έκαναν 25 χιλιόμετρα τρέξιμο τη μέρα. Τότε. Τότε βέβαια το ποδόσφαιρο στηριζόταν σε άλλα στοιχεία. Σήμερα στηρίζεται σε άλλα. Πιθανότατα σήμερα στη χώρα μας οι προπονητές ποδοσφαίρου δεν γνωρίζουν πως τροποποιούν τις μυικές ίνες οι εργοφυσιολόγοι, ανάμεσα στα παιχνίδια σε ένα Μουντιάλ σε ομάδες όπως η Ολλανδία, με απόλυτα νόμιμο (ακόμη) τρόπο, μιας και η επιστήμη προηγείται πάντα του ελέγχου. Δεν μπορεί ίσως γιατί δεν θέλει ούτε ο Έλληνας φίλαθλος, ούτε ο Έλληνας παράγοντας, αλλα ούτε και ο Έλληνας προπονητής, να μπει σε τέτοια νερά. Και όποιος το κάνει είναι εξαίρεση. Στη ζωή όμως μετράει ο κανόνας.
Έτσι λοιπόν ό,τι φτιάχνεται με σκληρό πρόγραμμα και προσπάθεια η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να το συζητήσει ακόμη. Δεν ξέρω αν ποτέ το κάνει. Οι όποιες επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού έχουν συμβεί μόνο από το μεράκι και τη νεύρωση των προπονητών κάποιων ταλαντούχων σίγουρα αθλητών. Κανένας προγραμματισμός, καμία οργανωμένη προσπάθεια που να μοιάζει με αυτές του εξωτερικού. Γιατί όμως; Δεν υπάρχουν εδώ γνώστες ή επιστήμονες που να μπορούν να στηρίξουν; Όχι, τουναντίον. Όμως είναι τέτοια η κουλτούρα που προτιμούν όλοι να γίνονται τα πράγματα κρυφά, παρά να κάνουν σωστό προγραμματισμό που περιλαμβάνει και τη συμμετοχή ειδικών επιστημόνων. Οι οποίοι θα φροντίζουν με νόμιμο τρόπο, να ετοιμάζουν τους αθλητές μας για τα μεγάλα events.
Έτσι είμαστε και στην πολιτική, και το ζούμε τώρα με την κρίση. Βλέπουμε ποιους ανθρώπους οι πολίτες εμπιστεύονται να τη διοικήσουν. Μέχρι να αλλάξουμε θα βλέπουμε τους άθλους των άλλων, πίνοντας μπίρες και νομίζοντας ότι ο Ρόμπεν πήρε την ντόπα που δεν μπόρεσε να πάρει ο Καραγκούνης.
11°
