Ο Λεωνίδας Καστανάς σχολιάζει τη διαχείριση της πανδημίας, την τήρηση των μέτρων και τους κινδύνους που κρύβει ο ανορθολογισμός για τους ανθρώπους.
Είναι σοκαριστικό να διαβάζεις ότι μεγάλος αριθμός υγειονομικών αρνούνται να εμβολιαστούν. Φυσικά και είναι δικαίωμά τους και καμιά ευνομούμενη πολιτεία δεν μπορεί να τους το επιβάλει με τη βία. Αλλά ως υγειονομικοί έρχονται σε «στενή» επαφή με ασθενείς ή υγιείς από όλες τις ηλικιακές ομάδες. Εκεί τι γίνεται, όταν μπορεί να μολυνθούν και να μολύνουν; Διάβασα μια έτσι ελαφρώς πολιτικά ορθή και αρκούντως προοδευτική (sic) πρόταση να μεταφερθούν back stage και να κάνουν άλλες δουλειές. Δηλαδή να συμπληρώνουν χαρτιά; Να καθαρίζουν τα υπόγεια; Να κάνουν συντήρηση στον καυστήρα του νοσοκομείου; Και να πληρώνονται ως γιατροί; Τι άλλο μπορεί να κάνει ένας γιατρός εκτός του να προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες σε ανθρώπους και πόσο υποτιμητική είναι μια τέτοια πρόταση για το ύψιστο αυτό λειτούργημα; Και μετά να πρέπει η πολιτεία να προσλάβει άλλους εμβολιασμένους γιατρούς στη θέση τους; Και πού να τους βρει; Φοβάμαι ότι εκτός από τον ιό κινδυνεύουμε και από παραφροσύνη.
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε «κουραστεί». Αλλά όταν πρόκειται για το ύψιστο αγαθό αυτό της ζωής δεν υπάρχει καμιά κούραση, υπάρχει μόνο τήρηση των μέτρων. Είναι σαν να παραδίνεται ο στρατός από κούραση. Και στον πόλεμο η κούραση είναι πραγματική. Εδώ δεν είναι παρά μόνο μεταφορική. Θες να δεις τους φίλους σου, να απολαύσεις τον καφέ σου, να πας στο γήπεδο και τα μέτρα δεν σε αφήνουν. Σου επιβάλουν να μείνεις σπίτι.
Τα μέτρα επιβάλλονται αλλά δεν τηρούνται και γι’ αυτό τα κρούσματα αυξάνονται. Και μπαίνουν νέα μέτρα που προκαλούν δυσφορία και είναι σίγουρο ότι και πάλι δεν θα τηρηθούν, γιατί μεγάλο μέρος της κοινωνίας ή δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να τα τηρήσει για λόγους ιδεολογικούς. Η πολιτεία δεν θέλει ή δεν μπορεί να υπερασπιστεί τους νόμους που επιβάλει οι οποίοι λειτουργούν πια μόνο στατιστικά. Κάποιοι θα τους τηρήσουν και θα τη γλυτώσουν, οι άλλοι θα ρισκάρουν, κάποιοι θα αρρωστήσουν και κάποιοι θα πεθάνουν.
Η κίνηση στους δρόμους της Αθήνας σήμερα είναι μεγαλύτερη από αυτή της περσινής χρονιάς την ίδια περίοδο τότε που δεν είχαμε αυστηρό lockdown. Η τηλεργασία στις ιδιωτικές επιχειρήσεις προφανώς και δεν ελέγχεται, αλλά εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι έχει πάει περίπατο. Τα συλλαλητήρια απαγορεύονται στα χαρτιά και όποιος πολιτικός σχηματισμός θέλει να κάνει μια επίδειξη ανυπακοής διοργανώνει και από ένα. Το μεσημέρι, η κάθοδος της εθνικής οδού θυμίζει τις προ Covid μέρες. Από το πρωί στους κεντρικούς δρόμους, στις πιάτσες, τους πεζόδρομους και τις πλατείες των συνοικιών γίνεται το «σώσε». Νέοι και γέροι με μάσκα στο πιγούνι κυκλοφορούν με διαβατήριο ένα sms και συνωστίζονται παντού ευτυχώς σε ανοικτούς χώρους που λογικά η μετάδοση είναι δυσκολότερη. Αλλά αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε γιατί το 9μμ έγινε 6μμ τα Σαββατοκύριακα με τα μαγαζιά κλειστά; Προφανώς για να μην συνωστίζονται στους εξωτερικούς χώρους. Άρα δεν είναι αθώοι ούτε οι χώροι αυτοί. Όσο το ποσοστό των εμβολιασμένων μένει ακόμα μικρό τα μέτρα πρόληψης είναι το μοναδικό μας όπλο και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι. Και επειδή δεν το καταλαβαίνουν όλοι πρέπει με κάποιο τρόπο να επιβληθεί.
Η επιβολή δεν γίνεται μόνο μέσω αστυνομικών ελέγχων. Ούτε είναι δυνατόν να έχεις έναν αστυνομικό πίσω από κάθε πολίτη. Γίνεται και μέσω συνεχών συστάσεων που για κάποιο ανεξήγητο λόγο η κυβέρνηση αποφεύγει. Συστάσεων που να θέλουν να πείσουν και όχι μόνο να εκφοβίσουν. Στην πρώτη φάση οι πολίτες πειθάρχησαν γιατί φοβόντουσαν όχι μόνο τον ιό αλλά και τις κυρώσεις. Όταν κατάλαβαν ότι αυτές είναι χαλαρές, χαλάρωσαν κι εκείνοι. Αν ανοίξεις την τηλεόραση θα ακούσεις για τα μέτρα που επιβλήθηκαν μέσα σε ένα πνεύμα συνεχούς δυσφορίας και προσμονής για την άρση τους. Ήδη συζητούν για το Πάσχα που δεν θα κάνουμε. Αν χωθείς στα κοινωνικά δίκτυα θα συναντήσεις πολλούς αρνητές και φυσικά συνομωσιολόγους, που τώρα δίνουν τη μάχη του αντιεμβολιασμού. Γι’ αυτούς προέχει ο θάνατος των άλλων. Αν παρακολουθείς τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα νιώσεις ότι προέχει η αντίδραση για τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και έπεται η κοινωνική αποστασιοποίηση. Όταν διαβάζεις ότι πολλοί γιατροί δεν εμβολιάζονται δεν είναι δύσκολο να πέσεις σαν ώριμο φρούτο στην αγκαλιά της άρνησης και να πιστέψεις ότι είσαι θύμα μιας παγκόσμιας συνομωσίας.
Δεν χρειάζεται ούτε πλύση εγκεφάλων, ούτε τρομοκρατία. Χρειάζεται συζήτηση που θα δικαιολογεί τα μέτρα και τον εμβολιασμό. Δεν καλείς σε ένα πάνελ τον ειδικό για να σου πει πότε θα αρθούν αλλά για να εξηγήσει πόσο σωτήρια είναι η εφαρμογή τους. Η οποία εφαρμογή δεν στρέφεται κατά τις αγοράς, αλλά την υποστηρίζει υπό αυτές πάντα τις συνθήκες. Αν όλα γίνονται με μέτρο τα μαγαζιά μπορούν να λειτουργούν κανονικά. Αν γίνεται χαμός, όπως και έγινε τις προηγούμενες μέρες, τότε θα κλείσουν τελείως για να μην γεμίσουν οι ΜΕΘ. Αυτό το απλό «μυστικό» δεν ακούγεται από καμιά οθόνη. Διότι ο κάθε διαμορφωτής της κοινής γνώμης έχει ανάγκη να είναι αρεστός στην «κουρασμένη» κοινωνία που βέβαια κινδυνεύει αλλά δεν θα «τρελαθεί» κιόλας, δεν θα γίνει «ζόμπι», δεν θα κάνει τη χάρη του Χαρδαλιά, δεν θα παίξει το παιχνίδι των εταιριών, δεν θα υποταχθεί στους ισχυρούς και σιγά μη φοβηθεί τον ιό και δεν κάνει ένα κορώνα-πάρτι για πάρτη της.
Το τραγικό είναι ότι μπορεί να πεθάνεις από ανοησία. Γιατί κάποιος σε έπεισε ότι το εμβόλιο είναι πλατφόρμα αλλαγής του DNA σου. Γιατί δεν πρέπει να μείνεις σπίτι όταν η κυβέρνηση νομοθετεί την παρουσία αστυνομίας στα πανεπιστήμια. Γιατί δεν πρέπει να κάνεις ό,τι σου λένε οι «αποπάνω». Η κυβέρνηση δεν μέτρησε σωστά το βαθμό αφέλειας της κοινωνίας, ή δεν θέλησε να την πιέσει πολύ φοβούμενη τις αντιδράσεις στις κρατικές δράσεις. Και τώρα τρέχει με μέτρα πάνω σε μέτρα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και χωρίς να φαίνεται τέλος στο κυνηγητό αυτό μέχρι το καλοκαίρι. Διαφορετικά έπρεπε να βγάζει τρεις φορές την εβδομάδα τον Τσιόδρα (όχι άλλον ή άλλη) στο γυαλί της ΕΡΤ να εξηγεί και να ενημερώνει. Για να σταματήσει κάποτε η Βαβέλ των ειδικών στα κανάλια που γουστάρουν μόνο το μπάχαλο.
Να σημειώσουμε εδώ την αξιέπαινη πρωτοβουλία του τμήματος Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών (ΒΕΤ) του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων να διοργανώσει εκδήλωση - συζήτηση με τίτλο: «Οι Βιολόγοι ενημερώνουν και απαντούν στις ερωτήσεις μας για το εμβόλιο», όπως και πρωτοβουλίες τοπικών ΠΕΚΕΣ να ενημερώσουν τους καθηγητές των σχολείων επί του θέματος. Μια ενημέρωση που θα έπρεπε να αναλάβει κεντρικά το Υπουργείο Παιδείας ειδικά την εποχή αυτή που άνοιξαν όλα τα σχολεία, στα οποία οι συνθήκες συνωστισμού είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να αποφευχθούν. Αλλά είπαμε, η πολιτεία στο θέμα της ενημέρωσης στέκει παράμερα.
Ο διαφωτισμός μπορεί να γεννήθηκε στη Δύση, αλλά ο αγώνας για την επικράτηση του ορθολογισμού δεν σταματά ποτέ. Αντιθέτως η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας προκαλούν, σύμφωνα με το νόμο δράσης – αντίδρασης, ισχυρότερες προνεωτερικές εκδηλώσεις και διασπείρουν την ανοησία και τον ανορθολογισμό βοηθούντων και των δικτύων ενημέρωσης. Η άρνηση της επιστήμης μάλιστα λανσάρεται και ως πράξη αντίστασης και προόδου. Η μεμψιμοιρία και ο μηδενισμός καλά κρατούν και όλα αυτά θα ήταν απλώς γραφικά ή άξια χλευασμού αν δεν επρόκειτο για το ύψιστο αγαθό αυτό της ζωής. Έχουμε δρόμο και ως Ευρώπη και ως Ελλάδα. Αρκεί να είμαστε πάντοτε εν κινήσει. Προς το παρόν όμως ας κάτσουμε σπίτι μας.
Ο επιτυχημένος προσεταιρισμός των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν αποτελεί εφάπαξ κατάκτηση ενός κόμματος, αλλά πρόσκαιρο χαρτί
19°
