Το ΚΙΝΑΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η άγονη αντιπολίτευση

Στην Ελλάδα πρέπει να γίνει κάποτε δυνατόν, επιτέλους, να υπάρξει ψύχραιμος, ήρεμος και διαυγής πολιτικός διάλογος των πολιτικών δυνάμεων, της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, και όχι τυφλές συγκρούσεις, άγονες επιθέσεις, απεχθείς εκδηλώσεις φανατισμού και δογματισμού. Ίσως να ωφελήσει τη χώρα να σταθεί δυνατόν κάποτε να αλλάξουν και κάποιοι αρχηγοί που δεν έχουν πλέον να δώσουν πολλά θετικά και καινούργια πράγματα, ίσως να έπρεπε δηλαδή να παραιτηθούν ή απλά να αντικατασταθούν για να δώσουν τόπο σε μια άλλη σειρά στελεχών η Φ. Γεννηματά αλλά και ο Α. Τσίπρας του εκ των προτέρων έτοιμου, ξύλινου λόγου, και να εκλεγούν από τα κόμματά τους κάποιοι που θα μπορέσουν να κάνουν στην κοινωνία θετικές, δημιουργικές προτάσεις, όπως οι Ν. Ανδρουλάκης και Α. Λοβέρδος στο ΚΙΝΑΛ ή π.χ. οι αξιοπρεπεις Ε. Τσακαλώτος ή Κ. Ζαχαριάδης στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποτε ίσως, μελλοντικά, να εκθρονιστεί από την αξιωματική αντιπολίτευση ο προβληματικός, λαϊκιστικός και αποπροσανατολισμένος πολιτικά ΣΥΡΙΖΑ, να φύγει από αυτή την ουσιώδη και τιμητική θέση που την έχει αχρηστέψει με τη σχηματικότητα, τη μανιχαϊστική σκέψη του, τη στρεψοδικία και τη συνεχή άρνηση, την έλλειψη ρεαλιστικών προτάσεων.

Η άνοδος και η διεκδίκηση της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όμως, από το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, περνάει μέσα από την αλλαγή ηγεσίας μέσα στο 2021. Η Φώφη δεν τραβάει, ή όπως είπε παλιά η Μελίνα «πρόεδρε (Φώφη), δεν μας αγαπάνε!». Το ΚΙΝΑΛ της Γεννηματά προσπαθεί να πλειοδοτήσει σε αγωνιστικότητα και σκληρές θέσεις, να ανταγωνιστεί με αυτό τον τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ, μα οι ψηφοφόροι προτιμούν πάντα την original εκδοχή μιας άποψης, αν έχουν αυτή την άκαμπτη λογική θα επιλέξουν να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ... Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ κατανοεί κατόπιν πως το παραξήλωσε και στρίβει το τιμόνι προς τη μετριοπάθεια, ύστερα από λίγο μετανιώνει και το ξαναστρίβει αριστερά, έπειτα φοβάται πάλι πως θα χάσει τους μετριοπαθείς κεντρώους και πασοκτζήδες ψηφοφόρους του και το στρίβει πάλι δεξιά κ.ο.κ. Η ατελέσφορη αυτή διαδικασία δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να το φθείρει.

Έμαθε η Γεννηματά πως ο Λοβέρδος θα διεκδικήσει το 2021 (αν η Γεννηματά προκηρύξει πράγματι τότε την εκλογή προέδρου του ΚΙΝΑΛ) την αρχηγία και γι' αυτό αποφάσισε να τον κοντύνει και να τον βγάλει από κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο. Διαπίστωσε δηλαδή η Γεννηματά πως ο Λοβέρδος θα έχει απήχηση στις επόμενες εκλογές προέδρου του ΚΙΝΑΛ και φρόντισε να τον ξηλώσει. Ωραία δημοκρατική λειτουργία έχει το κόμμα... Μετά θέλουν να επαναπατρίσουν ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ... Με τη Γεννηματά μπροστά, το ΚΙΝΑΛ αδυνατεί να έχει σημαντικές επιτυχίες.

Το ΚΙΝΑΛ έχασε σε επιρροή με την αποπομπή του Ε. Βενιζέλου, θα χάσει και με την καθαίρεση του Λοβέρδου. Μάταια αναρωτιούνται οι πασοκίτες γιατί, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει θαλασσώσει ως κυβέρνηση και αντιπολίτευση, το ΚΙΝΑΛ δεν παίρνει ψήφο και οι περισσότερες ψήφοι πηδούν κατευθείαν στον Κ. Μητσοτάκη. Το ΚΙΝΑΛ, αν θέλει να επιβιώσει, πρέπει να κάνει κάτι σωστό και θετικό τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βραχυκυκλωθεί και μπερδευτεί στον βηματισμό του λόγω έλλειψης υπευθυνότητας, συγκροτημένου και δημιουργικού λόγου και ψυχραιμίας· σήμερα που η ΝΔ αντιμετωπίζει πολύ μεγάλα αντικειμενικά προβλήματα, πανδημία κορωνοϊού, συνεπακόλουθη οικονομική ύφεση, μεταναστευτικό, Λέσβος, προκλήσεις και επιθέσεις Ερντογάν, κ.τ.λ., για να ξανανέβει και απλά να διεκδικήσει, έστω, το ρόλο της δημοκρατικής, φιλοευρωπαϊκής, σοσιαλδημοκρατικής και μεταρρυθμιστικής εναλλακτικής, που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αποτελέσει λόγω του εγγενούς αρτηριοσκληρωτισμού, νεοκομμουνιστικού αναχρονισμού και δογματισμού του.

Το ΚΙΝΑΛ ξεκίνησε με πολλές προσδοκίες, μα επί Φ. Γεννηματά έχασε μέσα από τις τάξεις του το Ποτάμι, τη ΔΗΜΑΡ, τους βενιζελικούς και πολλούς εκσυγχρονιστές, και οι εναπομείναντες Γ. Παπανδρέου/ΚΙΔΗΣΟ εκφράζουν πυκνά συχνά αντιρρήσεις και διαφορετικές αντιλήψεις, ώστε πιο πολύ μποϊκοτάρουν παρά βοηθούν... Το ΚΙΝΑΛ –ή η όποια άλλη μετεξέλιξή του προσπαθήσει και τείνει μεθαύριο να καλύψει τον απαραίτητο για τη χώρα προοδευτικό-δημοκρατικό και σοσιαλδημοκρατικό χώρο– για να επιζήσει οφείλει να γίνει πραγματικά μεταρρυθμιστικό, ρεαλιστικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με υλοποιήσιμες προτάσεις μεταρρυθμίσεων και όχι φούμαρα που κανονίζονται από εκ των προτέρων υπολογισμούς της «ίσης απόστασης» προς την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή η στενά ωφελιμιστική πολιτική είναι ανεδαφική, μια ανώφελη αερολογία, και δεν πείθει τον δημοκρατικό-προοδευτικό κόσμο. Η ορθολογική αντιπολιτευτική γραμμή και η χειραφέτηση του ΚΙΝΑΛ ώστε να διεκδικήσει τον μεταρρυθμιστικό χώρο της δημοκρατικής-προοδευτικής παράταξης και ενδεχομένως για να συμπράξει κυβερνητικά στο μέλλον στη βελτίωση, στην αναγέννηση και στον εκσυγχρονισμό της χώρας, μπορούν να υλοποιηθούν μόνο αν εγκαταλείψει το φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν ανασυγκροτήσει τον δικό του σοσιαλδημοκρατικό, μεταρρυθμιστικό λόγο και χώρο της δημοκρατικής παράταξης. Η μελλοντική, ανοιχτή και ανανεωμένη, λογική, δημοκρατική-προοδευτική παράταξη πρέπει να προτείνει, όχι στείρα μα δημιουργικά, πραγματιστικές εναλλακτικές λύσεις και μεταρρυθμίσεις, για τη βελτίωση της χώρας και όχι τη διατήρηση των υφιστάμενων οπισθοδρομικών καταστάσεων του πελατειακού κράτους των συντεχνιών και συνδικαλιστών, των αργομισθιών στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, άρα να συνεχίσει τον «σημιτικό» εκσυγχρονισμό και όχι τον πελατειακό λαϊκισμό, που στοιχειώνει το παρελθόν και το παρόν του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, όπως βέβαια και του ΣΥΡΙΖΑ, όλων των δεξιών, κεντροδεξιών, κεντροαριστερών και αριστερών κομμάτων εξουσίας.

Στο ΚΙΝΑΛ, ακόμη και αν στις επόμενες εκλογές του για ανάδειξη προέδρου επικρατήσουν ο Νίκος Ανδρουλάκης ή ο Ανδρέας Λοβέρδος, η δυνατότητα αναστροφής του κλίματος και της επιρροής στον κόσμο είναι περιορισμένη. Κατά τη διάρκεια των ετών της θητείας της, η Γεννηματά στέρησε το κόμμα από τους χυμούς και τη δυναμική του. Οι Βενιζέλος και Λοβέρδος περιθωριοποιήθηκαν και αντιθέτως, κέρδισε δυστυχώς έδαφος μέσα στο ΚΙΝΑΛ, το ΚΙΔΗΣΟ και ο ΓΑΠ, στον οποίο η Γεννηματά έκανε μεγάλη «αβάντα», έδωσε γη και ύδωρ, περιορίζοντας παράλληλα τους δύο προαναφερθέντες, τον Γρηγοράκο, τον Γ. Μανιάτη, και άλλους μεταρρυθμιστές. Με αυτές τις κινήσεις της η Γεννηματά κατέστησε, ουσιαστικά, τον Γ. Παπανδρέου ρυθμιστή της πολιτικής κατάστασης στο ΚΙΝΑΛ και τον εαυτό της όμηρό του. Ας υπενθυμίσουμε εδώ πως ο Γ. Παπανδρέου προωθεί υπομονετικά τη σύλληψη της «προοδευτικής συνεργασίας», δηλαδή της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ. Έτσι ο μεγαλύτερος ΣΥΡΙΖΑ θα φάει το μικρό ΚΙΝΑΛ... Δηλαδή θα το παρασύρει στον δρόμο της στείρας, τυφλής αντιπολίτευσης που λέει πάντα, παντού και σε όλα ΟΧΙ. Προς το παρόν όμως, το μεγαλύτερο μέρος του Κέντρου έχει προσελκύσει και απορροφήσει ο φιλελεύθερος κεντρω(δεξι)ος Κυριάκος Μητσοτάκης, έχοντας τοποθετήσει αρκετούς σοσιαλδημοκράτες εκσυγχρονιστές ή τεχνοκράτες, στην κυβέρνησή του...