Ο Επαμεινώνδας Κορώνης, Καθηγητής Ηγεσίας στα Πανεπιστήμια Hult & Westminster στο Λονδίνο, γράφει για το Άρθρο 24 αναφορικά με τα Α.Ε.Ι
Κατά την προσφιλή μας συνήθεια, και με το νομοσχέδιο για την Ανώτατη Παιδεία προ των πυλών, ακονίζουμε τα μαχαίρια μας για έναν αχρείαστο ιδεολογικό και ιδεοληπτικό πόλεμο. Κατά την επίσης πολύ κακή μας συνήθεια, πολλοί λίγοι θα το διαβάσουν και χιλιάδες θα το σχολιάσουν.
Και αν οι διατάξεις στο Νομοσχέδιο για την εισαγωγή και τον Ελάχιστο Βαθμό Εισαγωγής (Ε.Β.Ε.) στα Α.Ε.Ι. είναι δαιδαλώδεις, οι ρυθμίσεις για την διάρκεια φοίτησης είναι εξαιρετικά κατανοητές. Το άρθρο 24 είναι μισή σελίδα γραμμένη σε απλά ελληνικά. Και από όσο βλέπουμε, κινείται στα όρια της απλής λογικής.
Η λογική του εδαφίου είναι απλούστατη. Όποιος είναι φοιτητής σε ένα Πανεπιστήμιο πρέπει να φοιτά σε αυτό και δίνεται μια προθεσμία δύο επιπλέον ετών για να ολοκληρωθεί το πτυχίο. Η επιστολή των Πρυτάνεων εγείρει ωστόσο θέμα φοιτητών που δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Λένε στην επιστολή τους «Η διαγραφή φοιτητών/φοιτητριών δεν μπορεί να είναι μια οριζόντια διοικητική πράξη, καθώς η καθυστέρηση ολοκλήρωσης των σπουδών είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο (π.χ. εξειδίκευση διατάξεων για εργαζόμενους φοιτητές, μερική φοίτηση, εκτίμηση περιπτώσεων παράτασης)».
Μα για μισό λεπτό. Το άρθρο 24 προβλέπει ρητά τη δυνατότητα μερικής φοίτησης για τους φοιτητές που εργάζονται. Φέρνει δηλαδή μια ρύθμιση που στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι αυτονόητη. Η μερική φοίτηση δεν μπορεί να είναι φυσικά μια ευκαιρία για να δίνεις μάθημα όποτε θέλεις και να ασκείς τα ακαδημαϊκά σου καθήκοντα όποτε «αδειάζεις». O νόμος δίνει στα ΑΕΙ τη δυνατότητα να ρυθμίσουν τη μερική φοίτηση ως επιλογή και μάλιστα χωρίς να θέτει τις προδιαγραφές.
Και αν κάποιος αρρωστήσει ή αδυνατεί να φοιτήσει μια χρονιά; Τη χάνει; Όχι, σύμφωνα με την επίσης αυτονόητη και διεθνώς παραδεκτή πρόνοια του εδαφίου 4. Λέει ρητά: «Οι φοιτητές μπορούν, ύστερα από αίτησή τους προς την κοσμητεία της σχολής τους, να διακόψουν τη φοίτησή τους». Ο φοιτητής που έχει αποδεδειγμένους λόγους «σταματά το ρολόι» και επιστρέφει στις σπουδές όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις. Τα Α.Ε.Ι.θα αποφασίσουν αν θα εφαρμόσουν το μέτρο σε στενά όρια ή διασταλτικά. Σε πολλά Πανεπιστήμια της Μ. Βρετανίας η διακοπή σπουδών είναι επιλογή ενός ατόμου (π.χ. μου έχει τύχει να ζητήσει φοιτητής ένα year-out για να δουλέψει σε εταιρεία του εξωτερικού).
Η φιλοσοφία του άρθρου 24 δεν είναι να τιμωρήσει και να εκδιώξει τον φοιτητή από το Πανεπιστήμιο. Αλλά να διασφαλίσει ότι οι φοιτητές που εγγράφονται είναι ενεργοί (ή κατόπιν αίτησης μερικώς ενεργοί) και ότι το πτυχίο δεν θα είναι αποτέλεσμα μιας χρόνιας ευκαιριακής παρακολούθησης και εξέτασης. Πολύ διακριτικά μας λέει ότι οι σπουδές δεν είναι μια μακροχρόνια παράπλευρη ασχολία αλλά μια διαδικασία που απαιτεί μια κάποια αφοσίωση.
Και για να αποφύγει τις αντιδράσεις στις μεταβατικές διατάξεις του Άρθρου 31 προβλέπεται ότι «Τo άρθρο 24 ισχύει για τους φοιτητές που εισάγονται στα Α.Ε.Ι. από το ακαδημαϊκό έτος 2021-2022 και ύστερα. Για τους φοιτητές που είναι εγγεγραμμένοι στα Α.Ε.Ι. κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος, ο υπολογισμός της ανώτατης χρονικής διάρκειας φοίτησης σύμφωνα με το άρθρο 24 εκκινεί από την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους 2021-2022».
Προτού νιώσετε συμπόνοια για τους φοιτητές που θα πρέπει να τελειώσουν τις σπουδές τους σε έξι χρόνια, διαβάστε το άρθρο 24. Απλή λογική και διεθνής πρακτική. Το άρθρο αυτό είναι ένα τεστ για το κατά πόσο οι αντιδρώντες σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση ενδιαφέρονται για την πρόοδο των Πανεπιστημίων ή στρέφονται συλλήβδην και αδιακρίτως ενάντια σε κάθε αλλαγή. Για να δούμε.
16°
