Γιατί είναι απαραίτητο ένα πιστοποιητικό εμβολιασμού

Αν στη χώρα και την Ευρώπη και τον πλανήτη κυριαρχούσε η λογική, αυτό το «και μπράβο τους» δεν θα είχε κανέναν λόγο ύπαρξης όπως δεν θα είχε λόγο ύπαρξης ένα άρθρο με τίτλο «Γιατί δεν πρέπει να επιτρέπεται η οπλοχρησία σε δημόσιο χώρο» (εξαιρούνται οι ΗΠΑ στις οποίες τέτοια άρθρα είναι απολύτως απαραίτητα). Γιατί η απροθυμία να κάνει κάποιος το εμβόλιο σε συνδυασμό με την επιθυμία να συνεχίσει να ζει όπως στο παρελθόν τον κάνει το αντίστοιχο κάποιου που έχει πάρει όπλο και πατάει τη σκανδάλη χωρίς να ξέρει ή να ενδιαφέρεται αν το όπλο του είναι γεμάτο ή άδειο. Γιατί η πρόταση για ευρωπαϊκό πιστοποιητικό εμβολιασμού είναι οσο αυτονόητη είναι και η ανάγκη του ίδιου του εμβολιασμού.

Ίσως δεν γίνεται με την πρώτη κατανοητό αλλά οι σκοταδιστές της αντιεμβολιαστικής παραφροσύνης δεν βάζουν σε κίνδυνο μόνο την υγεία. Από όσους αρνούνται να εμβολιαστούν δεν κινδυνεύουν μόνο οι συμπολίτες που θα ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα της επιστήμης για να προστατευτούν, αλλά αδυνατούν να το κάνουν (π.χ. έγκυες). Δεν κινδυνεύουν μόνο οι συμπολίτες που μπορεί να είναι τόσο άτυχοι ώστε να ανήκουν στο μικρό ποσοστό το οποίο το εμβόλιο δεν θα προστατεύσει. Κινδυνεύει και κάθε προσπάθεια επανεκκίνησης της οικονομικής-κοινωνικής δραστηριότητας.

Η γλώσσα των επιστημόνων έχει μαλλιάσει από την προσπάθειά τους να εξηγούν πως το ποσοστό των εμβολιασμένων πρέπει να ξεπερνάει το 70% για να μπορούμε να σκεφτόμαστε μια επάνοδο στην προηγούμενη κανονικότητα (η οποία φυσικά  δεν θα είναι απολύτη γιατί ποτέ δεν επιστρέφεις ακριβώς εκεί που ήσουν). Πράγμα που σημαίνει πως είναι απολύτως απαραίτητο να εμβολιαστούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι προκειμένου να προσταστευτούν όχι μόνο όσοι δεν είναι σε θέση να εμβολιαστούν, αλλά και οι άνθρωποι που θα έχουν ανάγκη νοσηλείας. Θυμίζω ότι η πίεση στα συστήματα υγείας δεν επιβαρύνει μόνο τους ασθενείς του covid και πως ακόμα και για έναν εμφραγματία η περίθαλψη θα είναι πολύ πιο προβληματική σε ένα συστημα που είναι στα όριά  του ή έχει σκάσει.  

Και όλα αυτά δεν είναι μόνο ανθρώπινες ζωές. Δεν είναι μόνο υγεία. Είναι και οικονομία είναι και κοινωνία (ελπίζω πια να είναι κατανοητό πως το ένα είναι αλληλένδετο του άλλου).

Συνεπώς πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο ο αριθμός των ανθρώπων που αρνούνται το εμβόλιο. Πράγμα που σημαίνει πως α) χρειάζεται να υπάρξουν κίνητρα (ή αντικίνητρα) γι αυτούς που δεν έχουν την (ψυχολογική περισσότερο παρά διανοητική) ικανότητα να καταλάβουν πως πρέπει να εμβολιαστούν και β) να δημιουργηθεί μια σιγουριά στον εμβολιασμένο πληθυσμό ότι προστατεύεται όχι μόνο από τον ιό αλλά και από αυτούς που τον μεταδίδουν προκειμένου σιγά σιγά να επανέλθει στις συνήθειες που διακόπηκαν απότομα την  Άνοιξη του 20.  

Ένα πιστοποιητικό εμβολιασμού μπορεί να τα κάνει και τα δύο.

Ενα πιστοποιητικό χωρίς το οποίο δεν θα είναι δυνατή η επιβίβαση σε αεροπλάνο ή η παρακολούθηση κάποιου θεάματος σε κλειστό χώρο ή .... (βάλτε δραστηριότητα τρομερά εύκολης μετάδοσης της προτίμησης σας) είναι ένα καλό κίνητρο για τους επιστημονοφοβικούς και ταυτόχρονα μια εξασφάλιση για τους υπολοίπους που θα ξέρουν ότι ένα ταξίδι με αεροπλάνο ή ένα σινεμά ή η διαμονή σε ένα ξενοδοχείο δεν είναι κάποιου τύπου στοίχημα.

Ένας άνθρωπος που έχει εμβολιαστεί μπορεί να εξακολουθήσει να διστάζει να μπει σε αεροπλάνο ή να πάει ένα σινεμά καθώς θα ξέρει ότι, ακόμα κι αν ο ίδιος δεν κινδυνεύει να νοσήσει, ο εμβολιασμός δεν αποκλείει την πιθανότητα να γίνει φορέας του ιού και να τον μεταδόσει σε ανθρώπους που δεν μπορούν να εμβολιαστούν. Ή σε ανθρώπους που μπορούν, αλλά δεν έχουν εμβολιαστεί ακόμα. 

Για να το πω ακόμα πιο απλά: το πιο βασικό για να επανέλθουμε σε μια κάποια κανονικότητα είναι η σιγουριά. Η σιγουριά στις μετακινήσεις, η σιγουριά στην ψυχαγωγία, η σιγουριά στην εργασία. Και το μόνο που μπορεί να προσφέρει αυτή τη σιγουριά είναι ένα πιστοποιητικό το οποίο θα μας επιτρέπει να μετακινούμαστε και να εργαζόμαστε και να παρακολουθούμε θεαματα ξέροντας πως οι πιθανότητες να βρισκόμαστε σε έναν χώρο γεματο οπλοφόρους που μπορεί να αρχίσουν να πατούν τη σκανδαλη ενός όπλου που μπορεί να είναι άδειο αλλά μπορεί να είναι και γεμάτο είναι μικρός. Μπορεί απόλυτη σιγουριά στη ζωή να μην υπάρχει, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να παραδοθούμε στην απόλυτη αβεβαιότητα. Και μπράβο μας.