Τα Θεοφάνεια, η Πρωτομαγιά και η κοινή αντίδραση στα μέτρα κατά του κορωνοϊού από ΚΚΕ και Εκκλησία
Στην Κυβέρνηση μαθαίνουν με τον δύσκολο τρόπο ότι οι πράξεις εκτός από επικοινωνιακό συμβολισμό έχουν και συνέπειες. Το αντάρτικο της εκκλησίας στο κλείσιμο των ναών για τα Θεοφάνια ήταν αναμενόμενο για όλους όσους κατανοούσαν εξαρχής ότι η επιλεκτική εφαρμογή των μέτρων με ιδεολογικά κριτήρια θα φέρει τελικά το χάος.
Οι γέροντες έχουν δίκιο υπό μια έννοια να αρνούνται να υπακούσουν στα κυβερνητικά μέτρα. Είδαν το προηγούμενο διάστημα διάφορους να το πράττουν χωρίς συνέπειες. Αρχής γενομένης από την πρωτομαγιά του 2020. Τότε το ΠΑΜΕ έκανε στρατιωτικές επιδείξεις μπροστά στο κοινοβούλιο, αγνοώντας τις απαγορεύσεις που ισχύαν για όλους. Ως απάντηση στην ανυπακοή δήλωσαν με τσαμπουκά ότι τηρήθηκαν τα μέτρα αποστασιοποίησης. Αποφάσισαν μόνοι τους πόσο από τον νόμο θα εφαρμόσουν. Στην Κυβέρνηση αποφάσισαν με τη σειρά τους να μην εφαρμόσουν καθόλου το νόμο απέναντι στο «τιμημένο ΚΚΕ».
Το ίδιο έκαναν και το πρωί της 17ης Νοέμβρη. Μόνο αργότερα, όταν είδαν ότι το ΚΚΕ τεστάρει τις αντοχές της αστυνομίας και θέλει οπωσδήποτε φασαρίες, αποφάσισαν να στείλουν τα ΜΑΤ. Ακόμη και τότε διαπραγματεύτηκαν. Κάτι ανάλογο έγινε και με τη συγκέντρωση έξω από το Εφετείο στη δίκη της Χρυσής Αυγής ή ακόμη και με το φεστιβάλ της ΚΝΕ, τα πάρτι στις πλατείες ακόμη και τον υπερβολικό συνωστισμό στην Έρμου. Από κάποιο σημείο και μετά, η Κυβέρνηση είχε την πολυτέλεια να μην αποφασίζει με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα αλλά μετρώντας τις κοινωνικές αντιδράσεις. Αυτό, δημιούργησε μια αίσθηση ανισότητας.
Για την Εκκλησία, τα Θεοφάνια είναι το ανάλογο της Πρωτομαγιάς για το ΠΑΜΕ. Έχοντας την εμπειρία ότι όποιος δημιουργεί «σαματά» διαπραγματεύεται ευνοϊκότερους όρους εφαρμογής των μέτρων, οι παπάδες αποφάσισαν να μην ενδώσουν αυτή τη φορά. Άλλωστε όπως και να το κάνουμε, το ποίμνιο της εκκλησίας είναι πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο ποίμνιο του ΚΚΕ ή των μπαχαλάκηδων. Θεώρησαν λοιπόν ότι δικαιούνται μια ευνοϊκότερη μεταχείριση. Όταν μάλιστα είδαν ότι η Κυβέρνηση επιχειρεί να δημιουργήσει «κοινωνικό αυτοματισμό» εναντίον τους, τράβηξαν και αυτοί την κατάσταση στα άκρα.
Δεν έχει φυσικά και τόση σημασία τι θα συμβεί στο συγκεκριμένο ζήτημα. Μπορεί φυσικά να έχει σαν αποτέλεσμα μια αύξηση των κρουσμάτων, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Με δεδομένο ότι έχουμε μπροστά μας αρκετούς μήνες πανδημίας, η Κυβέρνηση θα πρέπει να διαχειριστεί ένα αυξανόμενο κύμα δυσαρέσκειας για τις αποφάσεις της. Όλοι θα έχουν επιχειρήματα περί του μη περιορισμού της δικής τους δραστηριότητας και θα διαμαρτύρονται για άνιση μεταχείριση βάσει των προηγούμενων δεδομένων.
Το συγκεκριμένο κύμα θα ενισχυθεί ενδεχομένως περαιτέρω καθώς θα προχωρούν οι εμβολιασμοί. Οι πολίτες θα νιώθούν όλο και πιο κοντά στην «έξοδο» από την πανδημία και θα απαιτούν μεγαλύτερες «ελευθερίες». Όσοι μάλιστα τις κατέκτησαν σε προηγούμενο χρόνο θα θεωρούν ότι πρόκειται για «κεκτημένο» που δεν θα απεμπολήσουν. Θα τις θεωρούν αυτονόητες και αν χρειαστεί θα τις διεκδικούν με ολοένα και πιο μαχητικό τρόπο.
Το επιδημιολογικό αποτέλεσμα θα φανεί στις ΜΕΘ. Όσο για το πολιτικό αποτέλεσμα; Στην Κυβέρνηση θα ψάχνουν να βρουν πώς γίνεται να δυσαρέστησαν τους πάντες ενώ είχαν πρόθεση απλώς να μην αφήσουν κανέναν δυσαρεστημένο…
