Πιο Δεξιά από τον λαϊκισμό δεν έχει (ΙΙ)

Αυτό.

Υ.Γ. 1

Νομίζαμε ότι το θέμα εξαντλήθηκε στο προηγούμενο «Πιο Δεξιά από τον λαϊκισμό δεν έχει», όμως η συζήτηση στη δημόσια σφαίρα άλλα δείχνει. Θα χρειαστεί επίμονη ανακύκλωση της κουβέντας αυτής, μια που το φιλοθέαμον κοινό είναι εξαιρετικά δύσπιστο απέναντι σε τέτοιες αναλύσεις. Σέβεται μεν τα επιχειρήματά τους, αλλά μπερδεύεται με τα συνεπαγόμενα συμπεράσματα.

Λίγες μέρες μετά, λοιπόν, βλέπουμε ότι η συζήτηση ανάβει γύρω από τα σενάρια που θεωρούν δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι νικητής, είναι η κυβερνώσα Αριστερά, είναι το προοδευτικό μέλλον. Ιδιαίτερα όταν θα κάνει και την πολυθρυλούμενη κωλοτούμπα, την «στροφή προς την σύνεση», εκεί να δείτε τι καλός που θα είναι. Και όμως, είναι φανερό ότι νικητής δεν είναι, αφού συγκριτικά με το 2012, παρά την ήττα των «εχθρών» κατάφερε να χάσει και σε ψήφους και σε ποσοστά, απλώς έχασε λιγότερο από εκείνους.

Άρα και κατά μείζονα λόγο δεν νοείται πάλι να ζητάει εκδρομές εδώ και τώρα. Αφού, ούτε ο ίδιος αυξήθηκε, ούτε το σύνολο του «αντιμνημονιακού» ανεξυριζαυγιτισμού, που ήθελε ανατροπές. Άρα, δεν αμφισβήτησε «το τεκμήριο κυβερνητικότητας»  των «κακών» οι οποίοι εξακολουθούν να διατηρούν και τη δεδηλωμένη, όπως εξηγούσαμε προ μηνός. Και είναι αδιάφορο πόσο άθλια μπορεί να πει κανείς ότι είναι η συγκυβέρνηση. Εδώ κρίνεται πόσο ακαταλληλότερη είναι κρυμμένη πίσω από φοβερά ψέματα η εναλλακτική της λύση.

Υ.Γ. 2

Ούτε Αριστερά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, παρά τη σχετική πιπερολογία, είναι το θλιβερό «Αριστερό» απομεινάρι του βαθιού ΠΑΣΟΚ. Και δεν έχει καμιά σχέση με την Ανανεωτική Αριστερά του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη, από την οποία προέρχεται. Είναι πολιτικά το κόμμα του Φωτόπουλου, του Παναγούλη, του ραντεβού στα γουρουνάδικα και του Μιχελογιαννάκη.

Αλλά και του Καρυπίδη, τον οποίο απέκλεισε στον πρώτο γύρο για τα κολλητηλίκια με τον Κασιδιάρη, αλλά τον στήριξε στον δεύτερο γύρο με το υγιές «αντιμνημονιακό» (χε, χε) κριτήριο… Το ίδιο κριτήριο που οδήγησε τους ναζί και τους Πειραιώτες να ψηφίσουν (Γαβρίλο και) κάντε-ένα-βήμα-πίσω-όλοι-Μαυρογιαδούρου στο επαναληπτικό νοκ άουτ, για την Ελλάδα βρε γμτ…

Μην ξεχνάμε και πόσο συγγενείς είναι σε επίπεδο ρητορικής οι «αντιμνημονιακές» φοβικές δυνάμεις, που θεωρούν ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και μερκελιστές κουφάλες θέλετε κρεμάλες.

Και όλα αυτά, γιατί η σύγχυση στις κεφαλές των σχεδιαστών της κυβερνώσας «Αριστεράς» οδηγεί στη βεβαιότητα ότι ο Αντρέας ήταν ωραίος και της προόδου. Δεν μπορούν να αντιληφθούν τι συνιστούν οι δίδυμες ιδιότητες του βαθέος ΠΑΣΟΚ, η «πατριωτική» και η «κοινωνική». Που συναποτελούν η μεν πρώτη το «εθνο-» και η δεύτερη το «-λαϊκιστικό» του χρεωκόπου οπισθοδρομικού σκοταδιστικού εθνολαϊκισμού.

Και που σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ τις έχει απορροφήσει εντός του, όχι μόνο γιατί έχει ενσωματώσει τις κοινωνικές δυνάμεις του Πελατειακού Ιδιωτικού Παρακράτους του διαχρονικού αυριανικού πασοκτζισμού. Αλλά κυρίως γιατί ο κ. Τσίπρας έχει επιλέξει να ακολουθήσει πιστά τα χνάρια του Τοτέμ του Παπανδρεϊσμού. «Έκλεψε» τη μεγάλη μάζα του βαθέος ΠΑΣΟΚ, υπεξαίρεσε και τη ρητορική του ιδρυτή του. Γιατί λοιπόν, να απορεί κανείς που τον κ. Σκανδαλίδη και τον κ. Ρέππα τους πνίγει το δίκιο και δεν αντέχουν άλλο μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ;

Υ.Γ. 3

Και από τη μεριά της, η ηγετική ομάδα της «Αριστεράς» κάνει πως αγνοεί την προέλευση της εκλογικής της δύναμης. Και προβαίνει σε αναλύσεις τύπου «Αντιαριστερή Κεντροαριστερά», όπου πάλι πουθενά δεν νοείται η έννοια της χρεωκοπίας λόγω υπερδιόγκωσης της πελατείας ΤΟΥ Συστήματος.

Μόνο η Μέρκελ και τα μνημόνια φταίνε για την ανεργία και την καταστροφή της μεσαίας τάξης. Όχι το ότι ακόμα και τώρα το διεφθαρμένο Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος, παρά την πίεση των μνημονίων δεν αγγίζεται. Κυρίως, μάλιστα, διότι η «Αριστερά», ο θεματοφύλακας άγγελός του, κάνει ό, τι μπορεί για να το διασώσει ανέπαφο, πιέζοντας ασφυκτικά τη συγκυβέρνηση (που άλλο που κι αυτή δεν θέλει)...

Ούτε είναι, λοιπόν, το προοδευτικό μέλλον η «Αριστερά». Για τον απλούστατο λόγο ότι Αριστερά είναι πάντα η πολιτική δύναμη που ανατρέπει το στάτους κβο. Και το στάτους κβο στην διαλυμένη σάπια ελληνική κοινωνία είναι ολοφάνερα το διευρυμένο διεφθαρμένο Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος. Αυτό που έχει ξεγελάσει με ψευτομπιχλιμπίδια τα δύο τρίτα της κοινωνίας και ζούσε ως τώρα από τον μόχθο του εξωσυστημικού εξαθλιωμένου ενός τρίτου.

Όμως, τώρα πια η χρεωκοπία ΤΟΥ Συστήματος, του εν λόγω Παρακράτους διέλυσε αυτό το πλουτογόνο ένα τρίτο και οδηγούμαστε με χίλια στην εθνική καταστροφή, την οποία βλέπουν ελάχιστες Κασσάνδρες και κανείς άλλος. Ρωτήστε και τον Αλέκο Παπαδόπουλο που επανέρχεται δριμύς. Πώς γίνεται, λοιπόν, να λέμε Αριστερά τη δύναμη που κάνει τα πάντα για σώσει ΤΟ Σύστημα;

Αυτή η «Αριστερά» είναι εδώ, ακριβώς για να μην πάθει τίποτε το στάτους κβο. Οι πολιτικές δυνάμεις που αναμένεται να εκπροσωπήσουν και να απελευθερώσουν αυτό το εξαθλιωμένο ένα τρίτο, όπως ας πούμε Το Ποτάμι, μπορούν να είναι αύριο η αριστερή ανατροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να σώσει την ηγεμονία του στάτους κβο των δύο τρίτων, πώς να θεωρηθεί ουσιωδώς Αριστερά; Τι δεν καταλαβαίνεις, κακομοίρη;

Υ.Γ. 4

Πόσοι Έλληνες έμαθαν τις πομπές μας εδώ και είκοσι μέρες; Ότι ο Αντισημιτισμός στην Ελλάδα, ο κορυφαίος της Ευρώπης, ξεπερνάει και χώρες ισλαμικές, όπως το Ιράν, πόσοι το ξέρουν; Οι 69 στους εκατό Έλληνες είναι αντισημιτιστές, ενώ οι φονταμενταλιστές Ιρανοί μόνο 56... Υπάρχει έλεος;

Γιατί άραγε; Φταίει μόνο που τα παιδάκια πάντα μάθαιναν από το ελληνορθόδοξο ισλάμ ότι οι κακοί Εβραίοι σκότωσαν τον Χριστούλη; Είναι που ο Παπανδρεϊσμός μας έμαθε να είμαστε διάδικοι και όχι επιδιαιτητές στην αραβοϊσραηλινή διένεξη; Είναι που, ενώ όλος ο πλανήτης θεωρούσε άθλιο δικτάτορα τον Καντάφι, εμείς δια του Ανδρέα αποκαλούσαμε τη Λιβύη του «Πρότυπο Αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας» και θαυμάζαμε τα «αριστερά» ισλαμοφασιστικά κόμματα Μπάαθ;

Πώς να είναι τυχαίο κάτι τέτοιο, σε μια χώρα όπου το φοβικό και εσωστρεφές εθνολαϊκιστικό κύριο ρεύμα της πιστεύει πως υπάρχει μια διαρκής συνωμοσία όλου του κόσμου εναντίον της; Ποιος θα βγάλει από το μυαλό αυτού του ψεκασμένου οχλοπολτού ότι η συγκεκριμένη μηχανορραφία εξυφαίνεται από τους βυσσοδόμους εβραίους Μπίλντερμπεργκ, Κίσσιντζερ και Σία, για να μας υφαρπάσουν τα ζωτικά υγρά;

Σε κάθε περίπτωση, είναι ντροπή αυτή η πρωτιά σε όλο τον δυτικό κόσμο και σχεδόν σε όλη την οικουμένη. Μήπως ξέρουμε -και κατά τούτο, όπως και σε τόσα άλλα, όπως ας πούμε στα περί «αριστερότητας» (χε, χε)- κάτι περισσότερο από τους άλλους λαούς; Ή, μάλλον, γι αυτό είμαστε και κατά τούτο, όπως και κατά τόσα άλλα, έθνος στον πάτο των εθνών;

Υ.Γ. 5

Όλες αυτές οι ανωμαλίες είναι αποτελέσματα του σκοταδιστικού πελατειακού εθνολαϊκισμού. Και είναι πάντα δεξιές, παρά την αντιδεξιά και «αριστερή» ρητορική τους. Αφού και στα δύο πεδία του είναι αντικοινωνικές.

Τόσο γιατί η πελατειακότητα επιβάλλει τον ιδιωτικό χαρακτήρα του αναπτυσσόμενου παρακράτους, εις βάρος των εξωσυστημικών του ενός τρίτου, που αδυνατούν να βρουν μια αξιοκρατική ευκαιρία προόδου. Είτε μπλε ή πράσινα, είτε κόκκινα ή μαύρα είναι τα ρουσφέτια, ΟΛΑ είναι δεξιά, όλα αντικοινωνικά. Αφού εκβιάζουν: γίνε δικό μας παιδί, δώσε ψήφο, σώσε ζωή (σου).

Όσο και γιατί ο λαϊκισμός, από τη φύση του, διαστρεβλώνει τις αλήθειες, αφού κάνει τους λαοπλάνους να χαϊδεύουν τις μάζες με τα λόγια που θα ήθελαν να ακούσουν. Και φυσικά, προκειμένου να δημιουργηθεί η αναγκαία έχθρα εναντίον κάποιων «κακών», που επινοούμε για να τους αποδώσουμε όλες τις αναποδιές, επιβάλλεται καθεστώς διχασμού και πόλωσης.

Οπότε, νικητής και πάλι ήταν το ποδόσφαιρο. Και χαμένη η αποβλακωμένη κοινωνία, που, λόγω του τεχνητού ελλείμματος συνεννόησης και δημοκρατίας, δεν κατακτά την ιδιότητα του υποκειμένου των εξελίξεων. Και δεν γίνεται κοινωνία πολιτών, αλλά πελατών.

Στο κείμενο του unfollow «Το ανησυχητικό ρήγμα του ΣΥΡΙΖΑ», κάποιες σχετικές απορίες βαράνε καμπανάκια. Από την πλευρά μιας πολιτικά φιλελεύθερης αριστερής κριτικής τοποθετούνται διακριτικά αλλά αμείλικτα κατά της αμοράλ εξουσιολάγνας ηγετικής ομάδας. Με πολύ ενδιαφέρον περιμένουμε να δούμε που θα βγάλει αυτή η πρώτη ουσιώδης σύγκρουση.

Η όποια θρυλούμενη στροφή, λοιπόν, όποτε και αν την κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να βγάλει από πάνω του τον πυρήνα της ύπαρξής του. Ο πελατειακός λαϊκισμός βρίσκεται στο DNA του. Και όπως λέει παραφρασμένο γνωστό ρατσιστικό γνωμικό, τον λαϊκιστή και αν τον πλύνεις, το σαπούνι σου χαλάς. Δεξιός ήτανε, δεξιός θα παραμείνει.

Το στάτους κβο (που έχει ξεσκιστεί να το βρίζει ως «αντισυστημικός», τρομάρα του) υπηρετούσε, το στάτους κβο θα υπηρετεί και μετά την κωλοτούμπα. Τι μπλε, τι πράσινος, τι κόκκινος, τι μαύρος, ένας είναι ο λαϊκισμός. Και πάντα δεξιός, πάντα αντικοινωνικός, πάντα ανελεύθερος και αντιδημοκρατικός. Τι δεν καταλαβαίνεις, καψερέ «αριστερέ» μου;